CAMPERSITE.BE

Gegroet,


Na een decennia lange verbondenheid… hierbij wat minder vrolijk nieuws.

Een dikke twee weken geleden zijn Christiane en ik met onze Kwibus naar Noorwegen getrokken. Wat een indrukwekkende afsluiting moest worden van onze achtste (en voor mij zelfs negende) rondreis in dat prachtige land is echter abrupt uitgedraaid op een pijnlijk einde.

De korte en ook niet zo brave opstoten begonnen al een tijdje geleden. Onderweg naar Noorwegen ervaarden we een steeds verder oplopen van de situatie. Alleen door eventjes afstand te nemen ging het tijdelijk terug beter. Onze gesprekken werden heel pijnlijk, de nachten werden gewoon ondraaglijk!!! Reeds onze derde dag in Noorwegen is de bom gebarsten…

Sinds enkele uren zijn we terug thuis, na drie dagen rijden – en met zo weinig mogelijk praten… Reeds volgende week willen we gaan voor een fundamentele oplossing van de huidige situatie – zo kan het namelijk echt niet meer verder!!!

Bovenstaande geef ik mee als waarschuwing voor andere zwerfwagengebruikers, om niet in een gelijkaardige triestige situatie te belanden. Daarom: vooraleer afgelopen februari de vloerbekleding in Kwibus te vervangen, hadden we ons beter grondig geïnformeerd over de eigenschappen van dat gekochte materiaal. En zeker die ademhalingsprikjes tijdens mijn Ardennen-tripje in maart had ik al ernstig moeten nemen…

Vanaf onze vertrekdag op 29.05.2025 naar Noorwegen ging het van kwaad naar erger. Als we Kwibus een tijdje alleen lieten ging het terug beter – anders werd het niet alleen voor deze astma-patiënt maar ook voor Christiane astma-in-‘t-kwadraat. Gewoon wat praten deed al flink pijn, en ’s nachts was geen kwestie van slapen maar wel een verwoede zoektocht naar zuivere lucht. Hierbij kwamen nog een aantal bijverschijnselen (geprikkelde ogen, voortdurend lopende neus, duizeligheid, geestelijke verwardheid).

Op dag vier in Noorwegen startten we in Stavanger ons noodplan op: bezoek aan ziekenhuis, raadpleging van dokter, ophalen van voorgeschreven medikatie, en een plekje gescoord op de volledig vol bezette camping Mosvangen. Met de dokter spraken we namelijk af nog om 4 dagen in de buurt te blijven, waarbij zij ons in geval van noodzaak verder in behandeling zou nemen.

Tijdens deze vier dagen letten we zeer goed op elke gebeurtenis, en stelden vast dat onze problemen merkelijk toenamen bij werking van onze dieselkachel. Meermaals hadden we ook flink moeite om op die momenten wakker te blijven… (we meenden te herkennen wat wij ooit meemaakten: een kapotte verwarming in een kleine kerk die bijna op een CO-katastrofe uitdraaide), maar ons CO-alarm gaf geen kik, en de kontroletest van dat toestel bevestigde de goede werking ervan. Onverklaarbaar… tenzij we de plaatsing van die verwarming bekijken: de (ten opzichte van een gaskachel bij een dieselkachel veel hetere) uitgestoten verwarmingslucht wordt daar doorheen een net boven de bodem geplaatste uitstroomopening gericht uitgeblazen over de vloer: aangenaam warm met hoog komfortgevoel… maar ook met meer loskomen van weekmakers van die vloerbekleding!

1.343 km en 77 zeemijl later zijn we nu al volop bezig met het zoeken naar info over voor ons geschikte vloerbedekking – sterk en zonder vrijkomende chemische stoffen (Linoleum…?), en naar iemand om dat de plaatsen. En overmorgen, maandag, ga ik naar mijn huisdokter.

Ook al jullie tips in verband met vervanging van de huidige probleem-vloerbedekking zijn meer dan welkom!

Beste zwerfwagengroeten - ook vanwege Christiane, hé