CAMPERSITE.BE

Ik moet mijn mening herzien.
Putpraat.
Grootspraak.
Werken met de mond werd er soms tussen de kompels gezegd om iets te beschrijven.
Blaker met andere woorden.
Ik bied mijn excuses aan Louwet.
" Waarom vraagt hij? "
" Wel omdat ik U in een vorig schrijfsel van mij als een blaker omschreven heb, maar zo meen ik het niet. " ik slik gegeneerd tijdens mijn bekentenis als Louwet een van mijn bazen tijdens mijn carrière als mijnwerker voor mij staat.







Wat vooraf ging...
Opening der terrassen 8 mei!
" We gaan wandelen in Kelchterhoef, zeg ik tegen Liliane, eens kijken hoe het daar gesteld is. Het regent vandaag, fietsen zal moeilijk worden. "
" Alleen kijken hé en waar!?" vraagt en waarschuwt Liliane mij tegelijkertijd.
De schat kent mij door en door maar ik haar ook.
Iets weigeren kan ze moeilijk.
" Rond De Plas of de Abdij? "
" Eerst tot aan de motorhomes, eens zien wie we nu tegenkomen en misschien aan de camping iets drinken..?".
Tijdens een vorige wandeling twee dagen geleden ontmoetten we hier Fons Steenberghs ter hoogte van de Abdijhoeve.
Ik moest het voorval neerschrijven in mijn dagboek.
Een herinnering voor later.
Belangrijke gebeurtenissen zijn er om te onthouden.
We zijn rap rond, er is praktisch niemand op de motorhomeparking, de moeite niet.
Enkel een koppel uit Geel die graag fietsen in Limburg, verneem ik.
Mijn nieuwsgierigheid is sterker dan mezelf, ik praat zelfs tegen een boom als het moet.
Ik ben wat ouder en een beetje wijzer geworden, denk ik voor mezelf, iemand benaderen gaat vlotter dan vroeger.
We hebben al gemerkt dat de mensen sneller blij zijn als je ze aanspreekt. Corona moet het afgeven tegen menselijkheid.
Een babbeltje wint het tegen meters omlopen en elkaar ontwijken als de pest...met de nodige voorzichtigheid natuurlijk.
Zo worden we begeleid naar een tafeltje op de binnenkoer van de Abdijhoeve te Kelchterhoef.
Ik heb Liliane weten te overtuigen.
" Ik heb centjes afgehaald deze morgen Liliane, wat moet ik er anders mee? " bijna smekend...
" Eentje dan hé... "
De vernieuwde zaak ziet er uitstekend en uitnodigend uit.
Net open en voor de helft bezet op het eerste zicht. Een feestje?







Een QR code is een fantastisch iets.
Als een volleerde smartphonegebruiker ontdek ik dat er Omer te verkrijgen is.
Fotoke nemen, scannen.
" Twee Omerkes aub! " tegen een van de garçons.
We zijn opgetogen, blij dat we even terug normaal mogen doen.
De sfeer rondom is ook opperbest.
Allemaal blije gezichten druk pratend aan de tafeltjes.
De Abdijhoeve is schitterend gerestaureerd.
Binnen kijken zal voor later zijn, dat mag nog niet.
Een glimp door het raam, ondertussen worden de Omerkes aan tafel gebracht...fotoke.
De nieuwe uitbaters poseren samen met het personeel voor een kleine fotoshoot.
Ik kijk rond...mijn hart slaat door...
" Liliane, shit...zou ik... "







" Mag ik U iets vragen, sorry voor het storen...Louwet? In Zolder gewerkt?
" Wie zedde gij? "
" Ik heb vroeger bij U gewerkt... " Ik doe voorzichtig mijn masker even naar beneden.
Hij herkent mij niet.
" Kom..." zegt hij meteen we gaan daar even babbelen.
" Fons Steenberghs, kent ge die nog ? " ik laat de Fons zijn foto zien aan Louwet.
Hij fleurt op.
" Ik moet je iets bekennen zeg ik, het zit zo..."
Het U is ondertussen veranderd in de zachte ge of je, dat praat gemoedelijker.
" Ja maar, er zijn er die mij omschreven als zijnde..." totaal en in het geheel niet beledigd praat Louwet verder.
" Dat was vroeger..."
Als ex kompels verliezen we ons in een geanimeerd betoog over wie we gekend hebben, waar we gezeten ( lees gewerkt) hebben en wie er nog is of gezamenlijk kennen.
Van Pol, ir Wouters...die verhaal.
Vandevelde, dikke Jos...
De gewerkte jaren...
Ir Heylen is net gestorven...
De mijnwerkers reünie, de zak geld dat ons bestolen is geweest...
We hebben onze mondmaskers afgezet, we zijn beide gevaccineerd, het babbelt aangenamer.
" Ik ga mijn mening herzien, zo meende ik het niet, een nieuw stukje schrijven. " beloof ik hem.
" Voor de gazet? Schrijf je voor de gazet? "
" Nee, zomaar als hobby...ik plaats dat op de Oudmijnwerkers en andere sites..."
Hij roept een medewerker van de Abdijhoeve...
" Das mijn kleinzoon " zegt hij fier.
Ik toon hem de facebookpagina's waar ik over Louwet schreef.
" Mag ik een foto nemen? "
" Blaker? Zet er maar bij dat het waar is maar je hem wel moet kennen " zegt kleinzoon Louwet lachend.
Louwet, een ex-kompel en fiere opa!



Bedankt voor het lezen,
Franco Gasparella.