Homeresort.
Sinds gisterenavond ben ik thuis.
Gepakt en gezakt met hulpmiddelen en voorwaarden om strikt op te volgen.
Om de overgang van covidafdeling naar huis niet al te bruusk te laten verlopen hebben we samen een soort van ziekenhuiskost gegeten.
Vier sneetjes bruin brood met hesp en confituur, slappe koffie daarbij en water.
Nooit gedacht dat water lekker kon zijn.
Mijn poging tot een glas wijn te drinken liep uit op een fiasco.
Nee....geen ganse fles, wijn smaakt nog steeds naar petrol en goedkope brol. Wie lekker smaakt daarentegen is Liliane.
Als beloofd heb ik haar ten dans uitgenodigd op muziek van Ry Cooder.
Echt dansen was dat niet, eerder heen en weer deinen.
Mijn lichaam zier er momenteel niet uit:
Knotsknieën, heupen die te ver uitsteken, ribben als een xylofoon en een penis die er verhoudingsgewijs veel te groot uitziet tov mijn lichaam.
Mijn lieve Liliane vroeg of ik zin had in sex maar daar ben ik nog niet aan toe.
Werkloos is dat ding...samen met het terug kunnen drinken van een goed glas wijn zal dat tegen nieuwjaar ook wel in orde komen zeker?
Finger crossed en anders zal enkel knuffelen wel voldoende zijn.
Man wat rook ze lekker tijdens het dansen.
Om te eindigen.
Ik zou jullie allemaal stuk voor stuk willen bedanken maar dat is onbegonnen werk.
Echt hé, out of the blue mensen die ik niet ken, ex collega's, campervrienden, vrienden, oude klasgenoten noem maar op.
DANK JE! Dat heeft mij echt geholpen.
Verder heb ik geen boodschap dan vooruit...