CAMPERSITE.BE

Hét forum in verband met Motorhomes
Het is nu 28 maart 2024 23:53

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Forumregels


Klik hier om de forumregels te lezen.




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 12 berichten ] 
Auteur Bericht
 Berichttitel: Mijn gevecht tegen Covid. Part 2
BerichtGeplaatst: 17 maart 2022 11:53 
Offline
Site Admin
Site Admin
Avatar gebruiker

Geregistreerd: 20 feb 2005 06:51
Berichten: 35305
Woonplaats: Houthalen en meestal onderweg naar...
HET VERVOLG VAN...KLIK



27 februari, nog werk aan de winkel.



Afbeelding




Koffieklets.



Mijn laatste bezoek aan de longarts gaf mij moed.
De resultaten van mijn testen waren stukken beter ten opzichte van de povere prestatie van de eerste keer.
Dr. Morias legde uit dat de eerste drie kolommen zeer belangrijk waren, ik zat daar in het groen.
De andere cijfers toonden aan dat ik tegen gemiddelde waardes aanleunde maar nog groeimarges had.
Het herstel gaat gestaag maar kan nog even duren.
Hoe moet ik dit vertalen aan mijn vrouw want hetgeen wat ik nu neerschrijf is maar een simpele versie van al die technische uitleg..
Percentages en curves...
De volgende zinnen maakten mij gelukkig.
" Voor mij mag je de zuurstofconcentrator achterwege laten. "
Onder voorwaarden, blijven sporten, blijven oefenen, saturatie tijdens inspanningen mag nooit onder de 90 komen etc.
Het is van cruciaal belang dat de andere mindere goede cijfers naar omhoog gaan.
Volgende afspraak en hopelijk de laatste bij de longarts is gepland op 16 mei.
De dag daarop zijn we weg...naar eender waar, afhankelijk van allerlei factoren, leven is een van die vereisten.
Normaal leven.
Weg slangetjes, weg hometrainer, weg medicatie, pompjes en andere hulpmiddeltjes!



Afbeelding



Net zoals bij mij is onze motorhome al een oud beestje aan het worden en worden er zaakjes tijdig vervangen en of hersteld.
Onlangs nog een nieuwe cabinemat, enkele verduisteringen, omgevingslichten buiten vernieuwd, hordeur is terug in gebruik.
Dit voelt goed aan, een frisse start naar een nieuwe bestemming, plannen zijn klaar om de Zweedse kust te verkennen.
Als alternatief is er unaniem door mij voor de Dordogne gekozen, met een detourke naar de Bretoense kust.
Smørrebrød versus de gezellige markten van Périgueux, Sarlat, Bergerac en Beaulieu-sur-Dordogne, ik stuur hier zowaar mijn voorkeur naar de foie gras, truffel en wijn...dilemma, veel fietsen of veel wandelen.
Wij zijn nu al dozen wijn en Lavazza aan het hamsteren om in Zweden iets of wat fatsoenlijks te kunnen drinken.
Daar horen 30 Omerflesjes bij en Cristal...Bitburger kopen we in Duitsland, een aantal blikjes...



Afbeelding



Maar ondertussen merk ik onderweg in Helmond dat we met onze batterijen amper een nachtje vrijstaan toekomen.
Tv kijken en verwarmen.
Dit is niet normaal.
Onze onderhoudsvrije batterijen blijken in het geheel niet onderhoudsvrij, ik kan na enig gesukkel met kabels en andere toestanden de dopjes open peuteren en kan zowaar de loodplaatsje binnenin zien.
Althans met mijn linkeroog, met mijn rechteroog zie ik nog geen steek.
Gedemineraliseerd water!
Na twintig keren herhalen kan ik ergens in een doe-het-zelfzaak de vraag stellen waar zich de flessen gedemineraliseerd water bevinden.
3 ganse liters kap ik in de batterijen, veel te veel.
Of ze nog te redden zijn?
In Goch pluggen we in en laten onze batterijlader het werk doen, bulk, absorptie, floaten.
Termen die de modale motorhomegebruiker weleens gebruikt.
Liliane daarentegen stelt zich de vraag of ze de net gekozen paar schoenen zou nemen of die andere die ze net gepast heeft.
Ik stel voor om beide te nemen, samen met de broek en blouse van daarnet...iemand moet ik toch blij kunnen maken, niet?
Sinds corona zijn er gelukkig enkele kilo's spieren bijgekomen dankzij de kine, maar enkele andere functies blijven qua prestatie achterwege...compenseren noem ik dat shoppen.
Mooi Liliane, de schoenen en de rest staan je beeldig!



Afbeelding



Wat me vooral ergert is de zon!
Laaghangende zon en mijn overgevoeligheid aan licht daar ik enkel met mijn linkeroog zie is een groot probleem bij het rijden.
Niet enkel bij het rijden, ik zie dan geen stoepen, borden, wegwijzers...een zonnestraaltje is als een bliksem, een flash rechtstreeks in mijn brein, totale blindheid.
Frustratie en wanhoop.
Ik moet Liliane dan uitleggen, met handen en voeten, dat er een verschil is tussen boosheid en frustratie!
Een belofte wat mij tot nu toe vrijwel lukte om te houden, nooit meer boos worden...



Tegen de muur blijven staan...of vooruit met je leven!


In Doesburg kom ik tot de conclusie na het opgebruiken van mijn stroomtegoed dat mijn batterijen naar de botten zijn, kaputt, naar de filistijnen.
Mijn smartfeun raad mij aan dat er in de buurt van 's Hertogenbosch een bedrijfje ligt met de gepaste batterijmaten.
We geraken in gesprek met de behulpzame dame van het bedrijf.
Waarover?
Corona en problemen uiteraard.
Haar problemen zijn groter dan de mijne...ze blijft werken om haar blinde zoon te helpen in het bedrijf, ondanks kanker.
Je kan twee dingen doen, gaf ze mij de raad.
Ze heeft alle gelijk van de wereld maar ik moet blijven hopen en vechten, ik kan niet berusten dat mijn aandoening definitief is.
Bewonderenswaardige dame!



Afbeelding



Rondje Kampen, Harderwijk en Urk...plaatsen die we kennen, dat geeft mij even tijd om alles op een rijtje te zetten.
Om te fietsen is het net iets te koud, ik, moet nog wat vet aankweken, een dun laagje volstaat.
Nog een kilootje of zo.
In Kampen krijgen we de raad om het Ikonenmuseum te gaan bezichtigen maar ik heb daar nu even geen zin in, we relaxen in het zonnetje aan een terrasje bij de Plantage.
Hetzelfde scenario speelt zich af in Harderwijk en Urk ondanks de bezienswaardigheden.
Ik probeer mij niet te ergeren aan het feit dat foto's trekken met een slecht oog niet al te best lukt...'t is nog geen verslag zoals ik het zou willen.
Ik moet toegeven, Liliane is ook bewonderenswaardig dat ze mij kan verdragen.
Er is nog teveel ik ik ik...zou ik bellen met mijn engel?


Afbeelding



.Onderweg...20 maart, komaf met covid 2022.



Afbeelding


't Is stilletjes aan tijd om een bladzijde om te slaan.
Genoeg, basta!
Zelfs voor Liliane is het af en toe te veel, begrijpelijk, mijn meisje kan het ook niet helemaal alleen aan.
Er zijn woorden gevallen op de Bargeweg of all places.
De aanleiding? Who nows? Een servetje op tafel dat niet volgens de regels lag? Een item dat op een verkeerde plaats lag? De laaghangende zon dat mij verblinde? Of vergeten te zeggen dat Liliane er prachtig uitzag met een iets dat ze aanhad?
We gaan elk ons eigen weg wandelen voor een tijdje, afkoelen, kutcorona!
Momenten dat je weet dat je elkaar even ruimte moet geven.
" Waar ben je Fra? " klinkt het aan de andere kant van de draadloze telefoon na een naar mijn gevoel veel te lange tijd.
" In Brugge " zeg ik geheel neutraal, mijn stem verraad niet dat ik een gat in de lucht spring van opluchting.
" Geen zin om iets te drinken samen...? "
Even later na de zoveelste wafel en chocoladeshop te passeren zie ik haar in de verte op Het Zand, ik kom van de Zuidzandstraat...
Decompressie, ontlading, terug balans na de laatste moeilijke maanden, dit voor ons beiden.
Nog een maandje kine, de hometrainer is terug, de zuurstofconcentrator is opgehaald en toch ging het lichtjes de foute kant op.
Ik zie haar, pak haar vast, arm in arm op zoek naar een gezellig cafétje in Brugge.
Kan het romantischer?
Welja maar lichamelijk ben ik ook niet op mijn best...cadeautjes en de grond kussen waar mijn Liliane over loopt is ook niet voldoende.
Omer dan maar, dat lust zij ook.
Onlangs liet ik haar een Duvel proeven " mh ook lekker " was haar antwoord.
Een krak.
" Heb je ook het Begijnhof gezien? "
" Met een halve zicht " doe ik dramatisch.
Ik ben door mezelf gezond verklaard, drie maanden gesukkel is meer dan genoeg geweest, ik ben het ook beu.
Het is een rollercoaster geweest en nog steeds.
Half mei zal mijn officieuze uitspraak hopelijk formeel door mijn longspecialist in een oorkonde omgezet worden.
Om te vergeten.
Voor de laatste keer dan maar.
Met mijn rechteroog is het nog steeds niet beter...mee leren leven, bladzijde omdraaien, hopelijk komt mijn zicht terug na de 73 spuit in mijn oogbol...ik gis maar wat!
Bij nader inzien ( wat een woordspeling ) 73 delen door 12...dan zijn we 5 jaar en een beetje verder.
Wie weet kan ik dan door mijn urne zien.
Voor ik het vergeet, het evenement op de terril eind april moet de afsluiter zijn van mijn corona avontuur, het bezegelen van mijn overwinning op dat niet te onderschatten virus...op de top eentje drinken met hopelijk wat collega's van weleer, mijnwerkers dus waarvan ik ontzettend veel virtuele steun kreeg.
Tja, je bent afgezonderd van de wereld...pijnlijk.
Klinken op het leven, ze bedanken voor hun steun, samen op de top, een symbolische daad en herdenking aan de onlangs verloren vrienden. Een kaarsje branden.



Afbeelding



Aan de kust.



Camping Holiday Village te Knokke, de naam alleen al brengt je meteen in de stemming.
Fietsen en wandelen, blijven werken aan de conditie en mentaal aan niets denken behalve tijdig in Brussel zijn voor een betoging over een klein weekje.
Te vroeg om daarover uit te weiden.
De kust heeft ons altijd op een of andere manier aangetrokken.
Sinds we als prille twintigers de Adriatische kust aandeden, eens per jaar drie weken in de Cobalto of de Villa dei Pini, steevast bij dezelfde uitbaters.
Voormiddag een wandeling sulla spiaggia en aperitieven net voor het middagmaal.
We waren toen miljonairs, nu draaien we de euro's enkele keren om voor ze uit te geven.
Dat doen we nu dus ook, een halfuurtje strompelen op het strand, de schelpjes en onze knoken horen kraken tijdens de wandeling, fris briesje in het aangezicht begeleid met een stralend zonnetje.
Aperitieven doen we nog niet, veel te vroeg, een caffè ristretto daarentegen nemen we in de Cambridge die verbazingwekkend bijna voldoet aan onze eisen...
De 2 kilometers afstand die ons van de camping verwijderen doen we in een gezapig tempo als volleerde windowshoppers, honderduit babbelend over van alles en nog wat.
Kinderen, kleinkinderen? Wat eten we deze middag? Wat te doen namiddag? Kijk wat een mooi kleedje...
Voor we het weten zijn we terug aan ons mobie.
Campari Liliane?




Afbeelding



Afbeelding



Drie zalige dagen met een aangenaam temperatuurtje, we fietsten naar Sluis, voor ons enkel bekend van de reportages destijds op tévé over de Vlaamse pornowinkels bezoekers.
Sluis?
Nog steeds onbekend voor ons daar we tijdens het naderen van het centrum eens voorbij de omliggende grachten weer de massa Vlaamse toeristen zagen wandelen.
Op zoek naar de vieze boekskens? Of een lekker biertje?
Weg van het centrum en verder fietsen, een Omerke dronken we bij een bistro naast de Damse vaart gelegen.
Eentje om te herinneren wegens de aantrekkelijke kaart en het mooie uitzicht.
De lezende ezel!
Cadzand, veel zand op de fietspaden en minder aantrekkelijk op het eerste zicht maar dat moeten we nogmaals eens bekijken, eerste indrukken zijn ook maar indrukken...



Afbeelding



Afbeelding



Veurne en Nieuwpoort.


Beide voor ons geen onbekende plaatsen, ieder heeft zijn voorkeur, wij voelen ons daar min of meer goed.
De Zwerver te Nieuwpoort en de binnenhaven van Veurne, daar kan je ons vinden.
Camperpark Veurne is de naam van de nieuwe plaats voor campers, is onlangs operatief geworden en is toegankelijk mits reservatie.
Dat reserveren is niet echt ons ding maar met een telefoontje aan het infokantoor van Veurne werd het een en ander wel wat duidelijker.
Wie absoluut een plaatsje wil mag zijn plaatsje op voorhand boeken, wie toekomt zonder reservatie kan aan de ingang naast de slagboom in een hokje via een computer kijken of er een vrije plaats beschikbaar is...dat laatste doe ik dus liever.
Rondrijden zonder dwang en met vrije wil, dat is toch meer het idee " mijn camper mijn vrijheid" ? Niet?
Niet gebonden zijn aan uren en datums.




Afbeelding



Afbeelding



RECHT is niet altijd recht!



Afbeelding



Afbeelding



Een grote familie, dat is KS Vriendenkring!
In ieder geval als de koolputters bij elkaar komen, dat gevoel heb ik, wij.
Dat wordt versterkt als we daarbij bekende gezichten zien.
We zijn in Brussel om onze rechten op te eisen, rechten die ons jarenlang ontnomen zijn.
Die dag kleurde het Centraal Station tot aan de Koloniënstraat blauw met onze hesjes.
Net zoals tijdens de negentiger jaren, gezapiger weliswaar, veel gemoedelijker.
Maar wel vastberaden.
Onze lamp blijft branden, die doof je niet zomaar uit!



Afbeelding



Bedankt voor het lezen,
Liliane en Franco Gasparella.

_________________
Forumtips klik hier


Omhoog
 Profiel  
 
WAARSCHUWING

Deze thread heeft 11 replies

Je moet een geregistreerde gebruiker en/of ingelogd zijn om verdere reacties te lezen.


Registratie is eenvoudig en automatisch
Omhoog
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 12 berichten ] 

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers.


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Ga naar:  
cron
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
phpBB.nl Vertaling