.
Dat spookt dan door mijn hoofd.
Waar begin je dan om dat uit te leggen?
Hopeloos zit ik dan voor mijn scherm om daarover na te denken...er komt niks.
Blanco pagina voor een tijd.
Vreugde, boosheid, afzien, vermoeidheid, pijn, angst, moed, zweet, stank, gevaar, kameraadschap, gebondenheid, voldoening, teleurstelling, kracht, zwakte, gemis.
Mijnwerkers steunen elkaar.
Je krijgt meteen steun, dat is het.
Eens dat dat kort vierletterwoordje opdoemt begint er iets te dagen.
Net als thuiskomen, elkaar eens vastpakken, iets wat mijnwerkers ook durven of kunnen.
Vroeger niet hé...tasten...
In elkaars ogen kijken, niets zeggen en elkaar begrijpen is ook zoiets.
" Zou je terug beginnen? "
De vraag komt regelmatig terug.
" Nee zot! " is meteen het antwoord dat je krijgt.
Stel de vraag vandaag en je krijgt steevast hetzelfde antwoord.
Open een steenkoolmijn morgen en we staan te drummen om " onderaf te gaan ".
Waarom?
Geen flauw idee.
Niet uit te leggen, behalve dat we elkaar verstaan in een enkele blik.
Mijnwerkerstaal.
Dat lachje om je mond als je het over beveau en pijler nummer zoveel hebt.
Triage, simpel, stap, front, haveuse...piqeur, kazem...sjiek, vangiet.
Pfff!
Goede dagen.
Slechte dagen.
De slechte dagen vergeet je, je bent blij om elkaar nog eens te zien. Dat maakt alles goed.
Dat afzien verdwijnt om dan in geuren en kleuren over te schakelen wat je ooit diep in de grond meegemaakt hebt.
Stoer doen en stoefen...dan komt de madam en de kleinkinderen, de normale dingen.
Met de mond wordt er dan kolen gemaakt...goedbedoeld.
Een goed gevoel, dat kan ook een beschrijving zijn van een mijnwerker.
De solidariteit, het begrip, het gevloek en getier.
Samenhorigheid.
Op 7 mei wordt " De dag van de mijnwerker " uitgeroepen in de schaduw van de schachtbokken te Houthalen.
Dan gevoel zal je terug ondergaan, ervaren, meemaken, vriendschap en stof....stof om na te denken hoe prachtig het is om mijnwerker te zijn geweest en vooral om het nog te zijn.
Bedankt voor het lezen
Liliane en Franco.