CAMPERSITE.BE

Dag allemaal,

Voorgeschiedenis in ’t kort.

Voor deze die het verhaal niet kennen van de “ ZelfbouwVan met fietsen binnenin” eerst een korte schets van het verhaal.
Eind 2007 ontstaat het idee om een “Van”, een camionette dus, te bouwen met de fietsen binnenin.
Dit verhaal is op een andere plaats op het forum te lezen.
Na heel veel denk en tekenwerk wordt er na wijs beraad overgegaan tot verschillende prijsvragen, omdat ik gezien mijn actieve loopbaan er niet de nodige tijd voor zal kunnen uittrekken, en niet over een al te grote werkplaats beschik. Na lang zoeken en wegen wordt uiteindelijk een bestelling met zeer duidelijk omschreven opvolging geplaatst bij een heel klein bedrijfje dat bestaat uit man en vrouw in het Nederlandse Kampen. De naakte auto een Citroën Jumper wordt op 7/07/09 afgeleverd in Kampen.
Op 19/12/09 mag hij afgehaald worden.


Het verhaal van de thuiskomst.

De ganse week zijn we af en toe bezig met het klaar zetten van spullen die we willen meenemen voor de ophaling daar we er eerst een paar nachten in willen verblijven voor we er mee huiswaarts keren.
De inkomhal waar de spullen staan begint op een heuse verhuis te lijken. Ik stel me wel de vraag wat we eigenlijk allemaal met ons meeslepen. Mijn zoon gaat me brengen met zijn auto,een 207, naar Kampen en komt dan alleen terug. Vrijdag avond willen we alles inladen. Nog voor het inladen zien we dat dit niet in de auto kan, al snel gaan we tot de beslissing over om met mijn auto, een picasso te rijden. Zaterdagmorgen 19/12 zijn we vroeg wakker, na het ontbijt begin ik alles in mijn auto te laden, Het is bar koud buiten en de sneeuw kraakt onder de voeten. De auto komt prop vol te zitten met alles en nog wat, slaapzakken , donsdekens, kopkussen, kledij en allerhande nemen veel plaats in maar uiteindelijk gaat alles er mooi in en blijft er voldoende plaats over voor 4 personen, want de schoondochter moet eerst op haar werk afgezet worden in Brugge. We vertrekken om 7h20, de schoondochter moet om 8h het werk aanvangen en de wegen liggen er niet al te best bij. De buitentemperatuurmeter geeft -4 aan, deze loopt geleidelijk op tot -7 eer we in Brugge zijn. De reis gaat verder en in de omgeving van Antwerpen zie ik al -11 op de display staan, ik begin me al vragen te stellen betreffende onze overnachting daar in de camper wel te verstaan. Als de zon een beetje begint te piepen zien we -13, dit is het koudste moment.
De wegen liggen er verder goed bij, maar al bij al wordt er niet al te snel gereden. Na een koffiepauze komen we omstreeks 11h ter plaatse aan.
Als we in de hal binnenkomen worden we vriendelijk begroet door Roel, mijn beide rechter handen.
We zijn blij om de jumper voor de zoveelste keer te mogen terug zien, maar nu volledig afgewerkt. Het tafeltje staat er nog niet in en de stofzuiger staat nog in het midden. We zien voor de eerste keer het afgewerkte keukenblok in het echt, mijn handen glijden over het mooie aanrecht. Mijn vrouw kijkt me in de ogen, en die zeggen veel, maar zonder woorden, man wat is dit mooi. We bekijken nog eens de gehele wagen, ik kan er niet genoeg van krijgen.
Al snel laden we de auto uit en alles wordt in de hal geplaatst. Wat een hoop zeg! Mijn vrouw begint gelijk hier er daar wat binnenin op te bergen, ik stop de minst onmiddellijk noodzakelijke zaken in de kofferruimte achter de grote klapdeuren. Intussen heeft Roel zijn vrouw, Erna, de stofzuiger uit de voeten gemaakt en het tafeltje wordt in de auto vastgezet. De auto is nu compleet. De zitbank oogt zeer mooi in dezelfde stof als de autozetels, je waant je in een Winnebago, zo netjes passend en afgewerkt. Terwijl mijn vrouw alles opbergt begin ik samen met Roel aan de technische uitleg, of wat daar eigenlijk nog van overblijft, want dit project is zo nauw opgevolgd dat ik er bijna alles van af weet en als technieker in hart en nieren blijft mij niets meer onduidelijk. Alles is naar wens gemaakt en uitgevoerd, er is zelfs meer gedaan dan gevraagd omdat hij het als noodzaak of toepasselijk vond, dit is wel altijd in overeenstemming geweest. Ik krijg ook een grote map aangeboden met alle verzamelde info en technische informatie betreffende de ingebouwde onderdelen, op de schema’s zijn meestal de draadkleuren bij geschreven. Dit had ik niet verwacht, maar eigenlijk moet dit zo zijn. Bij mijn fabrieks-Trigano zat alles gewoon in een hangkastje, en daar moest ik het mee doen. Mij vrouw heeft al heel snel alles weg gewerkt in de kasten, ze maakt de opmerking dat ze die kasten nooit vol krijgt, dit is eigenlijk ook de bedoeling niet. De kasten zijn ruim getekend en gemaakt, in ieder hangkaste kan een gewoon bord mooi in de diepte staan, dit was wel anders in mijn fabriekscamper, in de meeste trouwens.
De bestelde 17 inch TV-DVD-DVB-T ontvanger en bijbehorende voet verdwijnt in de zitbak, je ziet hem bijna niet liggen, man wat is deze ruimte groot, en na het weghalen van het zitkussen is deze klep zeer gemakkelijk te openen en de bak zeer goed toegankelijk. Mijn bouwer is ook een Reimo verdeler, een winkel is het niet, het is meer voor eigen gebruik, maar je kan alles bij hem uit de boek bestellen.
Het is bijna tijd om hem buiten te rijden, de zoon is inmiddels met mijn auto weer huiswaarts, 370km eenzame weg op zijn eentje, niet al te leuk natuurlijk, en ik kan het weten, want ik deed dit meermaals, zelfs op één dag op en af, je moet er iets voor over hebben.
Vervolgens een spannend moment, de verwarming wordt opgestart. Ik zet gelijk de schakelknop van de Webasto, die in de rechterzijde van de kolonkast boven de frigo is ingebouwd, op, en draai de thermostaat ¾ ver. De lampje in de knoppen komen tot leven en een heel licht gezoem van de ventilator komt tot stand. Na een paar minuten is een licht geklop van de dieselpomp hoorbaar, er komt leven in de brouwerij. Na een vijf tot tien minuten komt de brander goed op dreef en er komt een vrij storende geur uit de uitlaat, mijn eerste bedenkingen beginnen in mijn hoofd te spelen.
Ik laad achterin de auto nog 4 platen X-trem van 2 x 1 van 2cm, 3 voor mezelf en 1 voor een collega, ik moet trouwens nog zelf de achterdeuren isoleren.
Na een 20tal minuten wordt de auto buiten gereden gezien de toch redelijk verpeste lucht in de hal.
Ik ga terug naar binnen om de minder aangename kant van het geheel te regelen, namelijk de laatste afrekening van de meerwerken, al de rest was reeds in schijven op voorhand betaald. Het totale meerwerkbedrag was reeds op voorhand gekend, alleen niet in detail, dus schrikken was het niet. Als ik de details bekijk zie ik dat ik eerlijk behandeld werd.
Er wordt afgerekend en op de cent precies terug gegeven, typisch Hollands zal ik maar zeggen.
Ik vraag nog om een 220V kabel onder te poort te leggen in een plastiek zak, voor in geval van nood, je weet maar nooit.
Er werd de vorige week afgesproken dat we ’s avonds samen iets zouden gaan eten, en zij hadden iets gereserveerd. We moesten wel vroeg aan tafel ’s avonds daar Roel die zelfde avond nog moest optreden in een zangkoor in de kerk, o ja, Kampen is een van de meest katholieke plaatsen van Nederland, en er zijn verschillende gerenomeerde kerken, bepaalde typische klederdracht voor de kerkgang is hier niet weg te denken.
We rijden met de wagen naar de officiële camperplaats van Kampen, er staan een 5-tal motorhomes, enkele niet bewoont. We parkeren ons netjes achteruit in de dikke laag sneeuw, met de achteruitrijcamera die standaard staat gemonteerd rijden we perfect tot de bijna onzichtbare stoeprand, dit gaat vlot. We draaien de stoelen, die zonder enige hapering op verschuiving vlot rond draaien, dit was bij mijn Trigano niet mogelijk zonderde deuren te openen. Als snel voelen we dat het veel te warm wordt in de auto en de thermostaat wordt terug gedraaid tot halfweg, ik doe al heel snel mijn trui uit. Het is nu wel heel warm in de auto. Hoeveel graden het buiten is weten we niet, er is geen temperatuur meter in de Jumper, tot een minpuntje voor de Fiat-PSA groep. We genieten van de auto en bekijken hem tot in de kleinste details. Al snel beseffen we dat we toch nog een beetje proviand moeten aanschaffen voor de zondag, want hier is op zondag weinig open. We trekken de stad in die slechts 500m verderop begint. Ik voel bij het verlaten van de auto nog even aan de uitlaat van de webasto, die een lekker warm luchtje blaast, van enige geurhinder is nu geen sprake meer. Buiten is het geluid van het pompje nog meer te horen dan binnen. We trekken de stad in en doen onze inkopen, het is bar koud. ’S Avonds is er een uitgebreide kerstmarkt in het oude stadsgedeelde en hiervoor is alles mooi versierd, heel gezellig, alle winkels draaien op volle toeren, allen liggen de vloeren er zeer smerig bij in de winkels, dit kan natuurlijk niet anders met dit winterweer. Op straat is het vrij gevaarlijk glad en hier en daar is hooi en strooi gestrooid om het glijden en vallen te beletten, een vrij afdoende oplossing. We wippen nog snel even binnen bij Halfords om een buitentemperatuurmeter te kopen. Al snel krijgen we koud en gaan naar de jumper terug. Aangekomen voel ik aan de uitlaat van de webasto en die blaast nog heerlijk warme lucht.
We kruipen snel in de auto, het is er heerlijk warm, beter dan thuis zou ik zeggen, de warmte is egaal na het sluiten van de schuifdeur voelen we geen koude zones meer. Prompt op het openen van de schuifdeur heeft de webasto gereageerd met een verhoogde luchtsnelheid, die nu wel iets duidelijker te horen is, de thermostaat zit trouwens onderaan de kopkast gemonteerd, zo voelt hij onmiddellijk dat koude lucht binnen komt en wordt het luchtdebiet en brander volume aangepast aan de noden.
De sensor van de buitentemperatuurmeter wordt door het dakluik op het dak gelegd, het dakluik op verluchtingsstand vast gezet, nu is er een sleetje van ongeveer 5mm aan één zijde, de buitentemperatuurmeter wijst al heel snel -8 graden aan. We zien er tegenop om nog buiten te komen, we zouden eigenlijk liever hier blijven en genieten van onze nieuwe woonst.
We bekijken aandachtig de meegeleverde map met nuttige info en lezen de gebruiksaanwijzing van webasto eens door, een uitgebreide info samen met een storingslijst, keurig in het Nederlands.
De tijd vliegt snel en we moeten ons vrij snel omkleden voor het geplande avondmaal op restaurant met Roel en Erna. Er is een afspraak gemaakt in restaurant “De olde vismarkt” We hebben nog geen cabine verduistering, daar zorgen we zelf voor. We schuiven 2 vellen X-trem tussen de zetels en het dachbord en zetten een grote kookpot tussen vloer en X-trem zodat ze bijna volledig tot tegen de dakhemel komen, hiermee zijn we verduisterd en geisoleerd, mooi. In het restaurant aangekomen komen vijf minuten later Roel en Erna aan. We bestellen eerst een aperitief waarmee we de samenwerking bezegelen. Tijdens het souper leren we Roel en Erna op een andere manier kennen, we praten over de manier van samenwerking, hij heeft nog nooit eerder in zijn leven een camper gemaakt waar het lastenboek zo precies was uitgeschreven en de tekeningen zo gedetaileerd. Hij bekwam 3 tekeningen van A0 formaat schaal 1/10 (ongeveer 120 op 80 cm) Eigenlijk gaat hij veel liever meer zijn gang binnen een summiere beschrijving, maar aangezien ik regelmatig lastenboeken voor de machinebouw opstel op mijn werk ben ik daar niet vreemd aan. Het nadeel hiervan is, als je achteraf iets bij vraagt dat dit in rekening wordt gebracht, het is nu eenmaal zo. Verder hebben we een aangenaam gesprek dat over van alles en nog wat gaat, we zijn ongeveer 3.5 uur bezig met het avondmaal en hebben ons geen moment verveelt, we doen inmiddels heel veel info op betreffende de streek, want we willen eigenlijk morgen een verkenningstochtje maken, als het weer dit toelaat.
Roel moest gaan zingen in de kerk en heeft inmiddels het restaurant verlaten, na het vereffen van de rekening, maken we samen met Erna nog een tocht door de straat waar een enorme drukte heerst, kerstmarkt en folklore door elkaar, heel veel figuranten en straat toneel in de straat, mooi om te zien er ervan te genieten, maar het is bijtend koud en we besluiten om na een uurtje kerstmarkt naar de camper te gaan. Aangekomen voel ik eerst aan de webasto uitlaat, hij baast mooi warme lucht, dus dat zit goed.
Binnenin is het lekker warm en opvallend rustig, maar prompt reageert de webasto weer met een trubo stoot warme lucht, wat niet lager duurt dan 2 a 3 minuten, de schuifdeur is immers open geweest. De webasto doet na een tijdje verder zijn normale gang, Hij is onhoorbaar geworden en toch stroomt er een warme walm hete lucht binnen, vooral aan de traptrede waar de volle buis van 80mm in uitkomt, wat heerlijk zeg. Het dieselpompje is licht hoorbaar maar storen doet het niet. We praten nog wat na, en besluiten dan maar onder de wol te kruipen. Als ik in het bed duik voelen de donsdekens veel minder kil aan dan in de vorige camper, de verwarmer doet dus duidelijk goed zijn werk, ook mede door de goede isolatie. Als ik in bed zit zie ik dat de sensor van buitentemperatuur nog buiten hangt, ik wil hem binnen halen maar hij zit goed vast gevroren op het dak, dus ik laat hem maar hangen. De buitentemperatuur is iets milder geworden en staat op -6.5. We gaan de nacht in. Er is geen hoorbaar geluid van de ventilator, mijn vrouw hoort dit wel een beetje, mijn gehoor is al sterk afgenomen in al die jaren. Het pompje hoor ik wel maar stoor mij daar niet aan, en slaap vrij snel in. Ik heb een goede nacht en ontwaak redelijk vroeg in de ochtend want het is eigenlijk iets te warm in de mobi, de thermosstaat zal nog een beetje moeten aangeleerd worden want gradatie staat er niet op, hij stond iets minder dan halfweg en dat is iets te warm voor de nacht. Ik lig nog een paar uur te draaien en besluit om op te staan. Als ik met mijn blote voeten op de traptrede kom voelt deze heerlijk warm aan, de eerste halve meter van de rubberbekleding vanaf de traptrede ook, verderop voelt hij koud aan, ik doe snel mijn kousen aan en duik in de badkamer. Hier is het zo goed warm dat ik er bijna niet uit wil komen, heerlijk zeg, dit hebben we nog nooit eerder mee gemaakt bij deze temperaturen. Ik was mij en het water uit de webasto is heerlijk warm, zelfs veel te warm en moet er koud water bij doen. Tijdens het wassen zie ik dat er lichte condens is opgetreden op de alu frame van het kleine klapraam en haal dit weg met een handdoek. Het klapraam boven het bed had hier geen last van maar deze stond op verluchting. (kleine spleet) Het klapraam boven de tafel is ook licht gecondenseerd. De buitentemperatuur is opgeklommen tot -4.5. We genieten van het ontbijt. En de voormiddag is snel voorbij, het is intussen ook wat warmer geworden en het begint zwaar te sneeuwen, maar we zijn toch van plan een beetje de streek te verkennen. Na een bescheiden middagmaal rijden we weg, we gaan eerst Urk bezoeken, we laten de webasto gewoon op staan. Het rijden op de grotere wegen gaat redelijk goed, eenmaal we deze moeten verlaten richting Urk ligt er nog volop sneeuw op de weg en sommige plaatsen zijn zeer slecht berijdbaar, een beetje teveel gas geven en 3 litermotor doet de voorwielen al heel snel spinnen. Gezien het slechte weer besluiten we om in Urk te blijven, we stellen ons op de officiële camperplaats aan de mooie haven, we steken hem achteruit in de verse sneeuw met zicht op het dorp en de haven, achterons ligt een zeer grote parking waar er mening automobilisten hun rijstijl komen testen of gewoon de gek komen uithangen en denken dat ze op de slipschool zijn.
Na een tiental minuten komt het houd in de mobi, we kijken naar het webastopaneel en deze staat in storing, we tellen het aantal rode signalen en kijken in de storingslijst die aangeeft van gewoon na uitschalen weer op te starten, we doen dit en hij gaat weer na 3 minuten in storing, we starten opnieuw op en ik ga buiten kijken of en warme lucht uit de uitlaat komt en zie dat deze vol zit met sneeuw, ik pruts deze vrij met mijn vinger en een kleine zwarte rook komt tevoorschijn. De uitlaat staat redelijk recht naar beneden op ongeveer een halve meter achter het wiel, en is daardoor vol gekomen met verse sneeuw.
De verwarming werkt weer voortreffelijk, oef al gelijk onze eerste storing opgelost.
Ik geniet verder van een wandeling in de haven en het dorp terwijl mijn vrouw een boek leest, hier kom ik in betere weersomstandigheden zeker nog terug. De avond valt en we eten wat, de geïmproviseerde cabine verduistering wordt terug geplaatst en we genieten samen van een gezellig partijtje kaart.
Ik moet inmiddels naar het toilet, en vergat de waterpomp op te zetten en roep mijn vrouw deze op te zetten, hij start maar stopt niet meer, we horen ook water lopen. Mijn vrouw stopt de pomp en we kijken overal rond en nergens is water te bespeuren. Ik ga buiten de wagen en vraag mijn vrouw de pomp opnieuw te starten, ik kijk onder de wagen en het water stroomt uit de webasto, oei, oei ,oei.
We stoppen de pomp en kijken naar het webastopaneel, deze staat opnieuw in storing, nu zeven rode signalen in plaats van twee. Dit ziet er niet al te best uit. We besluiten van terug te rijden naar Kampen en Roel op zijn privé adres op te zoeken, dit is 35 km rijden. De weg is iets beter berijdbaar, de sneeuwruimer rijden heen en weer, er is een drukke bedrijvigheid op de weg, het is morgen weer werkdag.
We parkeren bij Roel op de besneeuwde stoep en bellen aan, niemand thuis, we bellen met de GSM en na enige tijd krijgen we Erna aan de lijn, Roel neemt over en we doen ons verhaal. Hij kan niet onmiddellijk komen want hij is bij zijn bejaarde moeder een eind ver weg, We besluiten om aan zijn werkplaats te overnachten, daar ligt er trouwens stroom buiten en wij hadden uit voorzorg een electrisch kacheltje meegenomen. We moeten wel handmatig de boiler legen raad hij ons aan om bevriezing te voorkomen, en hij belooft morgen tegen negen uur daar te zijn.
Aan de werkplaats aangekomen gaat hij aan de stroom en het kacheltje opgestart, dit maakt vrij veel lawaai en geeft niet de verhoopte warmte af maar we moeten het ermee stellen. Het wordt een kille nacht, we waren reeds meer gewend.
Maandagmorgen om 8h15 komt Roel en Erna al aanrijden, ze waren er blijkbaar ook niet gerust in.
Er wordt eerst voor de poorten en deur sneeuw geruimd, ik maak de auto zoveel mogelijk sneeuwvrij.
De auto wordt in de hal gereden en ik doe nogmaals het gehele verhaal.
Roel duikt met zijn automechniekers rolwagentje onder de auto, en demonteert de aanzuigslang waardoor de koud en warmwaterslang lopen. We ontdekken al vrij snel dat de koud waterslang is los gekomen van de boileringang. De verwarmer heeft ook een hoeveelheid water opgezogen en staat goed nat. Roel demonteert alles wat maar los kan en de webasto wordt zo goed en zo kwaad mogelijk uitgedroogd, ook met behulp van een verwarmingsapparaat en met perslucht, hij neemt er zijn tijd voor en doet dit met de grootste precisie.We moeten intussen regelmatig water en smeltende sneeuw ruimen in de werkplaats. Verder wordt de uitlaat mooi naar achter gebogen zodat de kans op inkomen van opspattend vuil en sneeuw nu onbestaande is.
Roel duikt in zijn magazijn en komt tevoorschijn met 2 speciale koppelingen die een grotere zekerheid moeten bieden tegen het loskomen. Ik bekijk grondig het gehele gebeuren onder de auto en ik heb er wel vertrouwen in. Na het aansluiten en het uitdrogen wordt alles heel netjes weer in elkaar gezet, opgehangen en ingebonden. Klaar voor de test, Roel moet eerst snel naar het grote toilet, ik wacht tot hij terug komt. We zetten de webasto op en hij komt vrijwel onmiddellijk op gang, na enige minuten komt er warme lucht uit de uitlaat, van geurhinder is geen sprake meer, het verbaast mij. We laten alles nog een uurtje zijn werk doen en verdere storingen blijven uit, we krijgen intussen nog een hoop detail info van hoe hij bepaalde apparaten heeft aangesloten, best wel interessant. Na 3 en een half uur werk rijden we opnieuw de werkplaats buiten, hopelijk voor altijd. We nemen afscheid van een benijdenswaardig koppel, ze zijn een beetje familie geworden.
We rijden naar het centrum en doen inkopen want we hebben honger, we eten gelijk ter plaatse, we laten de webasto gewoon op staan. We eten in de wagen waar hij in de straat staat en niemand heeft er erg in dat dit om een camper gaat. Na het eten zetten we koers richting België, we willen in Lille nog wat inkopen doen. De wegen zijn goed berijdbaar maar er is soms zeer druk verkeer. Op de filevrije stukken geniet ik van de cruisecontrol en van het grote vermogen onder de rechtervoet. Tegen vijf uur komen we in Lille aan waar we zouden overnachten, want de winkel is ’s maandags gesloten. We rijden in de dikke pak sneeuw van de kleine weggetjes toch tot bij de winkel, de baas staat sneeuw te ruimen. We spreken hem aan en hij zegt dat hij wel wilt open maken. We hebben op deze manier rustig de tijd om alles te bekijken en de juiste keuze te maken, de winkelbaas heeft alle tijd voor ons, we zijn trouwens alleen. We bekomen de nodige spullen als ook veel bruikbare info. We zijn er goed geholpen.
Mijn vrouw besluit van verder door te rijden naar Lier. Waar we de nacht doorbrengen. De verwarmer werkt verder perfect. Het plaatsen van een Webasto dual-top is echt voor ons een goede keuze. Iedere nacht houden we de voltmeter die per halve volt een ledje heeft nauwkeurig in het oog, we hebben maximaal 0.5 volt per nacht (en soms per dag) verloren, we beschikken wel over een batterij van 230 ampere op 20uur. De volgende dag gaat het via een drietal plaatsen naar Oostduinkerke waar we goed aankomen.
Ik hoop dat dit een heel eerlijke weergave is van onze ervaring, vooral betreffende de webasto.
De rest zal wel eens te zien zijn op een zelfbouwtreffen.

Joske