CAMPERSITE.BE

Frankrijk Zomer 2008 "Wandelen in de Pyreneeën"

Vertrekdag
Van 17 juli tot 9 augustus gaan we verder met het ontdekken van de mooie plekjes in Frankrijk. De hoofdbrok van deze vakantie zijn de Franse Pyreneeën waar we gaan proberen onze wandelschoenen te verslijten. Het doel is om vanaf Bordeau tot Biarritz langs de kust af te zakken en dan zo richting Pyreneeën te gaan. Omstreeks 16h30 wordt de Zwerver gestart, en rijden we richting Duinkerke, Abbeville, Rouen, Le Mans naar Neuillé Pont Pierre waar een overnachtingsplaats is met gratis service.


Duinen in Cap Ferret - Bloemenpracht - WO II was ook in Cap Ferret

Dag 1
Na een heerlijk ontbijt zijn we vertrokken richting Bordeaux. De zon schijnt volop en we besluiten te stoppen aan Lacanau waar we de zee opzoeken. Een uurtje of twee lekker luieren op het strand en de naar onze normen grooooooote golven trotseren. We hebben genoten van deze rustpauze en rijden nog een stukje verder richting Lac d’Arcachon waar we op de parking nabij het strand een rustig plaatsje tussen de bomen vinden om te overnachten. De volgende 3 dagen zullen we nog verder genieten van zon, zee, strand en luieren om daarna aan het grote werk te beginnen, namelijk bergwandelen in de Pyreneeën.


Haventje aan de kust - Jong Potok-paardje - Bergtreintje naar La Rhune

Dag 2
Doorgereden naar de Cap Ferret, dit is het topje van een smalle landtong tussen het meer van Arcachon en de oceaan. S’morgens hebben we er een pittige wandeling opzitten van ongeveer 8 km tussen de naaldbossen van Cap Ferret om dan langs het strand terug te keren, de zon brandt dus besluiten we s’namiddags het strand op te zoeken. Intussen is de wind redelijk wat opgekomen zodanig dat we een beetje “geschoeperd” de dag beëindigen met een goed glas wijn, overheerlijke krabbepoten en oesters op een parkeerplaats nabij Arcachon.


De "Pic's" in het licht van de ondergaande zon.

Dag 3
Het is redelijk bewolkt vandaag, niet koud maar ook geen echt strandweer dus besluiten we om langs de kustbaan door te rijden tot Capbreton. We houden halt bij Biscarosse waar 2 meren zijn met enkele mooie uitzichtpunten; bij Mimizan plage waar het enorm toeristisch is en bij nog enkele kleine plaatsjes langs de kust. Tegen een uur of vier komt de zon er dan toch door en stoppen we nog even juist voor Hossegor om een uurtje op het strand te gaan liggen. Intussen kunnen we genieten van een mooi schouwspel van surfers en kites op de hoge golven van de oceaan die niet voor niets la côte sauvage genaamd wordt. Onze maag begint serieus te grommen en vermits we nog aan de kust zitten willen we ons tegoed doen aan mosselen met friet in Capbreton waar we dan ook de nacht zullen doorbrengen op de plaatselijke overnachtingsplaats.


Bergmarmotten in de Pyreneeën.

Dag 4
We zijn nog maar pas wakker en de rondrijdende bakker is daar al met verse croissants en baguettes. Van service gesproken !!!! Het is mooi weer en we rijden door naar Ondres-plage om nog een laatste maal van het strand te genieten, ter plaatse is er een niet al te grote kamperplaats, verschillende eettentjes en douches. Tegen de middag keren we terug naar onze zwerver om er het middagmaal te nemen, daarna laten we de kust voor wat ze is en rijden we door naar Ascain via een mooie toeristische route over St Pee-sur-Nivelle. In Ascain aangekomen vinden we een kleine gezellige camping voor maar 8 € waar we de rest van de namiddag van rust en zon genieten, ook de planning voor de volgende dag komt aan bod.


Sfeerbeeld - Sfeerbeeld - Hangbrug "Passerelle d'Holzarté"

Dag 5
We zijn al vroeg uit de veren om in het gehucht Olhette nabij Ascain aan la Ferme Mantobai de wandeling “Circuit van La Rhune” aan te vatten. We vertrekken met volle moed voor een wandeling van 4u55 min. Onderweg passeren we nu en dan de typisch baskische paarden (Potok genaamd) die blijkbaar al goed gewend zijn aan de aandacht van toeristen. La Rune ligt op de Frans-Spaanse grens op een hoogte van 900 m waar je een prachtig zicht hebt over de Pyreneeën zowel aan de Franse kant als aan de Spaanse kant want je kan over een straal van 360° rondom je kijken. Het uitzicht is prachtig en de vale gieren zweven hoog in de lucht, alléé dat denken we toch, want ze zijn in ieder geval groot genoeg. Onze benen zijn nog redelijk fit dus ze zullen moeten wachten op een ander slachtoffer. We beginnen aan de afdaling, passeren grenspaal 25 en een beetje verderop grenspaal 23. Daar gaat het flink mis want we hebben niet gezien dat we hier normaal moesten afslaan. Onze frank euh, ….. euro is maar een heel eind verder gevallen tijdens onze picknickstop en dan nog door een koppel Hollanders die aan ons de weg vroeg. Terugkeren zien we echt niet zitten want het is te steil weer naar boven dus besluiten we maar om verder te gaan en de eerste de beste toerist aan te klampen om de weg te vragen maar aangezien we nu in Spanje zitten valt dit niet echt mee. Die Spanjaarden verstaan dus geen woord Frans of Engels. Na een paar keer vragen en met enige gebaren komen we uit aan de Col d’Ibardin. Blij weer op Frans grondgebied te zijn, worden we op de goede weg gezet naar la Ferme Mantobai in Olhette. Omstreeks 3 uur zijn we terug bij de zwerver. Na een beetje verfrissing aan het plaatselijk beekje vertrekken we naar Larrau waar we morgen de wandeling naar de kloven van Holzarté en Olhadubi zullen maken, hopelijk deze keer zonder te verdwalen. We vinden een rustig plekje langs de baan bijna op de Col d’ Erroymendi om te slapen met een prachtig uitzicht op de bergen.


Sfeerbeeld - Sfeerbeeld - Wilde paarden

Dag 6
Bij het krieken van de dag hoorden we achteraan de Zwerver iemand prutsen, ben gelijk superman in mijn broek gesprongen om te gaan kijken, ………………. Het was een koe met jeuk aan zijn kop en het fietsrek deed dienst als krabber. Ik maande het beest aan om ergens anders een krabber te zoeken daar er op zijn kop redelijke grote horens stonden en ik bang was dat hij de verf zou beschadigen. Dat was natuurlijk buiten het temperament van mevrouw koe gerekend die vervaarlijk met haar kop zwaaide en enkele stappen in mij richting galoppeerde. Weeral met dezelfde superman-snelheid in de auto gesprongen en vlug wegwezen, want met dienen “biefstuk” wilden wij geen ruzie hebben.
Na het ontbijt op een koe-loze plaats reden we naar de parking waar de wandeling van de dag startte “De kloven van Holzarté en Olhadibu”. Door de rebelse koe zijn we wat laat en staat de zon al redelijk hoog aan de hemel, dus dat wordt zweten. De tocht gaat zowel door bossen, varen-weiden, een beetje rotsen en open landschappen en dit met een hoogteverschil van 600m. Op onze weg zien we de Pic d’Orhy, lopen we over de plateau d’Ardakotxia, pont d’Olhadibu en de passerelle d’Holzarté dat is een lange hangbrug die over de Gorge d’ Olhadibu gespannen is. De wandeling was een beetje zwaar door de verzengende hitte. Blij terug aan de zwerver te zijn rijden we naar de parking aan de Pont de Masousa bij Lescun om morgenvroeg onze volgende wandeling te beginnen. Er zijn hier geen koeien, schapen of ander groot kaliber te zien, enkel een ijskoud kabbelend beekje.


Fauna en flaura op de wandeling.

Dag 7
De wolken hangen laag vandaag en er is niet veel van de bergen te zien maar dapper als we zijn zetten we toch de tocht in naar de Lac d’Ansabère. Na ongeveer 20 minuten zitten we al met ons hoofd boven de wolken en in de volle zon. We moeten een hoogteverschil van 909 m overbruggen. Op een gegeven moment komen we in een vlakte omringd door hoge toppen waaronder de Aiguilles d’Ansabère. Paarden, koeien en ezels doen zich hier tegoed aan het malse gras dat ook nog eens bezaaid is met een bloemenpracht zodat het geheel een streling voor het oog is. Verderop voorbij de Cabane d’Ansabère stijgt het terug door bos om dan opnieuw in weiland over te gaan. Het steilste stuk hebben ze voor het laatst bewaard maar de inspanning loont de moeite want het meer ligt er idylisch bij en het is niet eens zo koud. Na een verfrissing en de bewondering voor zoveel natuurschoon keren we langs dezelfde weg terug naar de zwerver. De lage bewolking hangt nog altijd tussen de bergen; wat een kontrast met een halfuurtje en 200 m hogerop. We rijden naar het dorp Etsaut en vinden er een plaatsje voor de nacht aan het oude treinstation dat omgebouwd is als informatiekantoor voor het Nationaal park van de Pyreneeën.


Fort de Portalet - Chemin de la Mature. - Sfeerbeeld

Dag 8
Deze morgen bleek de ochtendstijfheid (in onze benen) al veel minder dan de voorgaande dagen, dus starten we vandaag frisser als voorheen aan de wandeling. Na het ontbijt en het prepareren van onze mondvoorraad rijden we naar het vertrekpunt van de wandeling. Het is een rondwandeling van 4h15 waarin de “Chemin de la Mature” verwerkt zit. De Chemin de la Mature is een in de achttiende eeuw uitgehakt pad hoog in de steile kalksteenrotsen, die moest dienen om boomstammen te vervoeren en die hadden ze nodig om schepen te maken voor Lodewijk de 14e. Vanop dat pad heeft men zicht op het oude Fort de Portalet, een fort uit de 19e eeuw dat tot kort na Wo II dienst heeft gedaan als militaire gevangenis. Na het pad in de kalksteenrotsen gaat de weg verder door bossen en open vlaktes met varens en een rijkdom aan bergbloemen. Na een hoogteverschil van 630 meter verwerkt te hebben komen we terug aan de Zwerver, een half uurtje eerder dan de planning,….. echte bergwandelaars worden we …..
De picknik wordt dan ook verorberd in de Zwerver waarna we een camping opzoeken dicht bij de start van de volgende wandeling. Die vinden we bij Urdos, waar je voor 10 Euro alles in kan overnachten. Na de nodige was en plas en waterwissels wordt de barbecue bovengehaald want er zit weer een schitterende avond aan te komen.


Sfeerbeeld. - Zicht op de Sierra de Bernera.

Dag 9
Wakker geworden met ons hoofd letterlijk in de wolken, de mist valt lichtjes uit maar we besluiten toch naar de parkeerplaats van de wandeling te rijden, daar trekt de mist lichtjes op dus we wagen het er op. Hoe hoger we komen hoe groter het gevecht tussen de zon en de wolken. Na ongeveer een uurtje krijgen we een mooi uitzicht op het hooggebergte dat een kleurenpalet geeft van groengrijs over wit naar paarsrood. Een half uurtje later staan we bij een redelijk groot bergmeer in Spaans grondgebied omgeven door de Sierra de Bernera. Tussen de weiden kleuren de rotsen en de grond rood met hier en daar kopergroen. Aan de rand van het meer lopen we een beetje verloren maar het loont de moeite want her en der lopen er wilde paarden. Na een beetje zoekwerk vinden we toch het pad dat met slingerende beweging tussen de rotsen omhooggaat. Het levert prachtige uitzichten op het meer en het hooggebergte. Het pad gaat over in een grote vlakte en daar loopt het mis. Het bord dat volgens de uitleg van de wandeling in 2006 op de grond lag ligt er nog altijd brik en brak en natuurlijk hebben wij dit niet gezien zodat we verder Spanje inlopen in een immens dal met koeien, paarden een beek, geen luis te zien en geen bewegwijzering, alleen gieren die boven ons hoofd zweven (in afwachting ?). Hier en daar komen we een karkas van paard of koe tegen. Gelukkig is het nog maar 2 uur in de namiddag. Een heel eind verder zien we toch plots een meneer met een hengel dus die moet toch van ergens komen?!! Met veel gebaren en gebroken Engels maakt hij ons duidelijk waar we mislopen zijn, intussen komt een paardje met een hoog knuffelgehalte tegen ons aan staan bedelen om een aai. We keren onze kar en vinden uiteindelijk het bord dat ons de juiste weg aanduidt. Wat een tocht van 4u 50 min. moest zijn werd er eentje van bijna 8 uur. Versleten maar dolblij komen we terug aan bij onze zwerver en rijden via Spanje door de lange Tunnel du Somport naar het meer van Fabrège even voorbij de col du Pourtalet waar we overnachten.


Sfeerbeeld - Wilde Irissen - Sfeerbeeld

Dag 10
Vandaag hebben we besloten om “luiaard” te spelen. Deze morgen wakker geworden zonder wekker, de zon was al wakker en weerspiegelde de onbeschrijfelijke natuur in het water. Na een luilekker ontbijt hebben we wat geslenterd langs het water tot in het skigehucht “Fabrèges”, een slapend wintersportplaatsje die toch wat probeert mee te pikken van de zomertoerist. Na nog wat rondgetrappeld te hebben en wat inkopen in het plaatselijk dure winkeltje te hebben gepleegd waggelen we terug naar de Zwerver. Na de middag vertrekken we richting “wandeling voor morgen” en slaan onze “tent” op in Laruns op de motorhome parking/serviceplaats.
Laruns is in de wintermaanden een levendig dorp maar in de zomermaanden doen de vele terrasjes op het dorpsplein je de koude winter vlug vergeten. De goedkope restaurantjes verplichten ons om ook onze kookpotten een vrije dag te geven, en gaan we ons eens lekker laten bedienen in een van de vele eethuisjes. Voor de rest van de namiddag bestuderen we ons wandelboek en bijhorende kaart en beginnen stilaan het vermoeden te krijgen dat ook deze vakantie vééééél te kort zal zijn, maar ja zo is het nu eenmaal, helaas.


Lac Fabrèges. - Sfeerbeeld. - Sfeerbeeld.

Dag 11
We zijn al vroeg wakker en rijden zo’n 10 km terug net voorbij het piepklein dorpje Gabas om het circuit van de Lacs D’Ayous aan te vatten startend van aan de vroegere camping de Bious-Oumettes. Even een klim langs de gewone baan tot aan de Lac de Bious-Artigues (stuwmeer) waar de wandeling uiteindelijk begint. Gedurende onze toer van ongeveer 5u en half komen we Lac Gentau, Lac Bersau, Lac Castérau en verscheidene kleinere meertjes tegen. Met de Pic du Midi d’Ossau die in de verscheidene meren weerspiegelt en de steile wanden van de Pic Castérau vormt dit een adembenemend geheel. Een drietal marmotjes die zich amuseren tussen en rond hun holen in de rotsen maken het geheel af. Voldaan van onze tocht rijden we via Laruns door naar onze volgende stop Gourette nabij de Col d’Aubisque. Intussen is een potdikke mist opgekomen zodat we bijna op de tast moeten zoeken naar de serviceplaats waar we de nacht willen doorbrengen. Wat een verschil met de warmte van het zonnetje dat we gans de dag gehad hebben.


Natuurpracht van de Pyreneeën.

Dag 12
Deze morgen konden we voor het eerst zien waar we de dag voordien aangeland waren. De mist had plaats gemaakt voor een hoog grijs wolkendek met hier en daar een blauw plekje,……… dus het komt goed.
Het dorp Gourette ligt te midden in een groot skiparadijs, maar op de wandeling die we gaan maken zal daar niks van te merken zijn. Het is een pittige wandeling door een vrij onbekend massief “het Eaux-Bonnes massief” met een hoogteverschil van 900 meter. Het landschap dat we tegenkomen op de tocht is weeral prachtig, twee mooie bergmeren, de restanten van een oude zilvermijn, watervallen, kabbelende beekjes, enz…………. De zon heeft het ondertussen gehaald maar in het afdalen kwam er regelmatig een hevige wind opzetten die het water van de watervallen door de vallei blies, en je het gevoel gaf dat het regende bij helder hemel. Beneden aangekomen zijn we vertrokken richting Cauterets waar morgen onze volgende kuitenbijter op het programma staat. We rijden over de Col d’Aubisque en kijken langs de kant van de weg of we de gedenkplaat van Wim van Est niet zien staan. Wim van Est viel in 1951 tijdens de Tour de France 70 meter naar beneden en overleefde de val, maar was wel zijn gele trui kwijt. Niks gezien van een gedenkplaat maar de afdaling tot in Aucun is fenomenaal en adembenemend met de wagen, laat staan met de fiets.


Sfeerbeelden

Dag 13
Cauterets is een dorp totaal in het teken van toerisme. Sportwinkels, souvenirwinkels en restaurantjes wisselen elkaar af, wel leuk om eens in rond te kuieren en al dan niet de maag te vullen. Op de redelijk grote camperplaats in Cauterets zijn we weer “fris als een hoentje ??” vroeg opgestaan om vanaf de Pont d’Espagne naar de Refuge des Oulettes de Gaube te wandelen. De Pont d’Espagne, een oude boogbrug ligt op 8 km van Cauterets en overspant een paar watervallen van de Gave de Gaube. De tocht loopt bijna volledig langs deze rivier voorbij de Lac de Gaube, gevuld met het water van de gletsjerrestanten, tot aan de Refuge des Oulettes de Gaube. Intussen krijgen we nu en dan zicht op de loodrechte wand van de Vignemale (3298 m) en de verschillende watervallen langs de weg maken de klim naar boven aangenaam. Na ongeveer 3 uur komen we bij de Refuge aan en staan we oog in oog met de resten van wat eens een gletsjer geweest is op de Vignemale. Een minpunt aan de wandeling is dat je langs dezelfde weg terug naar beneden moet, het positieve eraan is dat het bergaf gaat. Morgen staat Lourdes op het programma, dus zoeken we een camping aan de rand van deze toeristische trekpleister.


Sfeerbeeld - Oude waterleiding - Ingang oude zilvermijn.

Dag 14
Deze morgen na een stevig ontbijt de camping verlaten richting Lourdes, de zon was al vroeg van de partij en er was geen wolkje aan de lucht. Eens in Lourdes werd het ons al gauw teveel, het was er drukkend heet, geen wind, toeristenbussen met bedevaarders, het was er veel te druk en nog voor de middag hielden we het voor bekeken. Hetgeen ons bijgebleven is aan Lourdes is het enorme commerciële karakter dat dit bedevaartsoord er aan overhoudt, maar zoals altijd , ieder zijn meug. We rijden terug richting Gavarnie en slaan af om de “Col de Tourmalet” over te rijden tot aan de “Pic du Midi de Bigorre” een berg van 2877 meter hoog waarop een onderzoekscentrum voor astrologie gevestigd is. Het is sinds 1880 dat de Pic du Midi gebruikt wordt voor ruimteonderzoek en het heeft 120 jaar geduurd voor het centrum volledig afgewerkt was. De foto’s van het maanoppervlak dienende voor het apolloprogramma werden trouwens aan de Nasa geleverd door de ruimtetelescopen op de Pic du Midi. Het 360 graden spektakel dat we te zien krijgen van de rondliggende kanjers van de pyreneeën is fantastisch, dat dank zij het heldere weer. Binnen het gebouw was er nog een museum gewijdt aan de pioniers van de astrologie tot de hedendaagse technieken, spijtig enkel met Franse teksten in de uitleg. Na ons ruimteavontuur rijden we terug over de Tourmalet naar Gavarnie waar morgen weer een fikse wandeling op het programma staat. Maar eerst nog even genieten van onze “rustdag”.


Zicht op de Vignemalle. - De Vignemalle. - Op weg naar de Vignemalle.

Dag 15
Vanochtend wakker geworden door een fikse dondervlaag van een goed kwartier, het belooft geen stralende dag te worden. We besluiten om in plaats van de toer rond de vallei te nemen, te doen zoals ieder goed toerist en de gemakkelijke weg door de vallei met zijn bergrivier de Gavarnie te volgen in afwachting van opklaring. Ons idee wordt goed beloond, tegen het einde van de toeristische weg klaart de hemel uit en staan we met onze neus voor een muur van zo’n halve cirkel met watervallen, gletsjerrestanten en pakken sneeuw waar de rivier zijn oorsprong vindt. Aan de hôtellerie de Cirque een eindje op de terugweg pikken we onze normaal geplande weg op via het plateau de Pailla en een bemande refuge om zo terug te keren naar Gavarnie. Hierbij passeren we enkele mooie rotswanden vanwaar je normaal mooi uitzicht hebt op de Cirque maar de wolken zijn hier nu weer spelbreker en dat voor de rest van de dag. Jammer, maar wij hebben toch in het uurtje dat de zon scheen het spektakel mogen aanschouwen. Aan het Maison du Parc in het dorp nog vlug even gekeken naar de weersverwachting voor morgen en de volgende dagen en ze voorspellen niets dan goed dus morgen vliegen we er weer in voor de Cirque du Troumousse, een ander immens keteldal.


Sfeerbeelden van boven op de Pic du midi de Bigorre.

Dag 16
De donkere grijze mist van gisteravond is volledig verdwenen en zoals voorspeld een stralend blauwe hemel. Na het prepareren van ons lunchpakket vertrekken we. Vandaag staat de Cirque du Troumousse op het programma, het grootste keteldal van de Pyreneeën. De muren van het keteldal gaan soms tot meer dan 1000 meter hoog en de wand heeft een lengte van ongeveer 6 km. Met een hoogteverschil van 700 meter start de wandeling aan de schaduwkant van het dal, gelukkig, want de klim is op sommige plaatsen steil. In het vlakke gedeelte van de Cirque du Troumousse liggen verschillende uitgedroogde meren, de Lac des Aires waarvan er eentje nog water bevatte. We keren via een grote omweg terug via de Cabanne Les Aires en houden onderweg in stilte halt om bergmarmotten te observeren. Ook de hongerigen moeten gespijst worden en bij een rotsblok van 1 meter hoog houden we halt, we klimmen er op en hebben een subliem zicht op het dal, en het stokbrood met Paté de Pyrenée smaakt lekker. Volledig op kracht maken we ons terug klaar om de wandeling voort te zetten, ik klim van de één-meter hoge rots en dacht plots te zien dat Caroline een dubbele achterwaartse salto met halve schroef aan het maken was, een fractie van een seconde later bleek dat ze van die één-meter hoge rots gevallen was, gelukkig enkel wat blauwe plekken en schaafwonden, voor de rest alles Ok. Een half uur later hoorde ik weer wat tumult achter mij, en ja daar lag ze weer,……………… hopelijk zijn we nu gauw beneden want anders ziet ze helemaal blauw ………………. Eens beneden en na het verzorgen van blauwe plekken, schrammen, vel tekort, enz………. vertrekken we richting Foix, we rijden nog een eindje en houden halt in St-Martory een klein dorpje bij de Garonne.


Sfeerbeelden van boven op de Pic du midi de Bigorre. - Boven op de Tourmalet

Dag 17
Een beetje stijf langs alle kanten en blauw maar toch al goed bekomen van de schrik sta ik gezwind op om bij de plaatselijke bakker "une baguette" te gaan halen voor ons ontbijt. Een uurtje later zijn we paraat om naar Foix te vertrekken. Daar aangekomen blijkt er dit weekend een afrikaans feest plaats te vinden met straatanimatie, een afrikaanse markt en heuse opzwepende afrikaanse dans en muziek, leuk om te zien. Foix is een mooie, aangename stad om in rond te lopen met tal van restaurantjes en terrasjes en een kasteel maar dat is voor morgen. Na een simpel maar voortreffelijk middagmaal aan schappelijke prijs besluiten we om voor de rest van de dag te niksen en te zonnen dus zoeken we een camping op.


Pont Napoleon - Zicht op het Keteldal van Gavarnie

Dag 18
Vandaag gaan we het kasteel van Foix bezoeken maar eerst kuieren we wat rond op de maandagmarkt, niet zo echt groot dus zijn we hier vlug uitgekeken. Dan maar op weg naar het kasteel. Het kasteel ligt op een 58 meter hoge rots heeft drie torens en was ooit het optrekje van de Graven van Foix tussen de 11de en de 16de eeuw. Eén van de torens heeft later ook dienst gedaan als gevangenis. Van al dat graaf en gravin te spelen krijg je ook honger en we zoeken na het kasteelbezoek een schaduwplaatsje in een van de vele goedkope restaurantjes. Na het plegen van nog wat inkopen besluiten we de rest van de nammiddag te luieren, en dat voelt héél goed aan,……………. zo gaan er nog volgen denk ik.


Zicht op de machtige "Cirque de Gavarnie"

Dag 19
We trekken er op uit om nog eens onze kuiten een beetje te pijnigen en in de voetsporen van de katharen te treden. We rijden via Foix naar Roquefixade naar de ruïnes van een kasteel dat vroeger een schuilplaats was van de katharen. Het dorp is onooglijk klein maar met een heus gemeentehuis, kerk en zelfs een gite waar er kan gegeten worden. We slaan de weg in naar het kasteel en na een flinke klim bereiken we de ruïnes vanwaar je een prachtig zicht hebt op de vallei met aan de ene kant de Pyrenëeen en aan de andere kant een heuvelachtiger landschap. Na wat zoekwerk vinden we het sentier des Cathares dat van over de heuveltop loopt tot in het bos. Het pad is hier en daar wat moeilijk te volgen omdat het al wat overgroeid is door struiken. Eens in het bos gaat het gemakkelijker en na zo’n 2 uur bereiken we terug de zwerver. Het is stralend weer en dat nodigt uit tot zonnen voor de rest van de dag.


Opgepast !!! - Waterval in Gavarnie - De gevaarlijke holle sneeuwbruggen

Dag 20
Vandaag gaan we een stuk terug in de tijd en dit met een bezoek aan het "Parc de la préhistoire" gelegen nabij Tarascon sur Ariege. Het parc bestaat uit een groot domein met waterpartijen, watervallen, hutten die een beeld geven van het verre verleden. Er zijn ook verschillende workshops waar je kan leren vuur maken, speerwerpen en muurschilderen. Een mooi museum met audiovisuele begeleiding in het nederlands is zeker de moeite om eens in rond te kuieren. Na ons prehistorisch avontuur rijden we naar Tarascon waar we nog een wandeling maken in en rond het levendig stadje. Voor de rest houden we het rustig op een terrasje waar we ons behoeden tegen uitdroging onder een parasol.


Uitrusten - Overhangende rots. - Uitrusten

Dag 21
Na het ontbijt vertrekken we naar Ax les Thermes, een kuuroord gelegen op de drukke baan naar Andorra. Het stadje is bekend om zijn heetwaterbronnen die her en der uit de grond opborrelen. Sommigen hebben een temperatuur die kan oplopen tot 78°C en bevatten zwavel. De bronnen waren reeds bekend in de middeleeuwen waar de kruisvaarders na hun terugkeer gretig gebruik maakten van de helende kracht van het warme water. Na een bezoek aan de wekelijkse markt slenteren we nog wat door het stadje en bewonderen we het casinogebouw waar we na veel dralen en twijfelen toch eens ons geluk willen beproeven. Aan de ingang wordt Danny er vriendelijk op gewezen dat hij in zijn korte short niet binnenmag terwijl het voor mij met mijn topje en kort rokje geen probleem blijkt te zijn. Vrouwebenen zijn nu eenmaal mooier dan mannekuiten zeker ????? Maar allée, we hebben dan toch ons inzetgeld gewonnen. We sluiten de namiddag af om een rustige camping te zoeken waar we ons voorlaatste avondmaal op Franse bodem kunnen nemen.

Sfeerbeelden vanop de "Cirque de Troumousse"

Dag 22
Ja, de vakantie is voorbij en we moeten terug naar huis. We besluiten om de terugweg van 1088km in twee dagen af te bollen. Het verkeer was rustig en we waren eerder dan verwacht op de eindbestemming van de dag, namelijk Orleans. Te laat om nog naar huis te rijden en te vroeg om te stoppen met rijden brengt ons op het idee om naar de lac de la foret d'orient nabij Troyes en dan morgen via ons champagneboerinnetje naar huis te rijden. Maar eerst een eethuisje zoeken om de innerlijke mens te versterken.


Sfeerbeeld - Infobord "Parc National" - Sfeerbeeld

Dag 23
Na een rustige nacht aan de lac de la foret d'orient rijden we naar Vaucienes om wat "druivesap" te kopen, nu nog een ritje van 360 kilometer en we zijn thuis. Na 4162 kilometer zit ons Pyreneeën-avontuur erop en kunnen we terugblikken op een fantastische reis.


Kasteel van Foix. - Ruine in Roquefixade. - Kerkklok in Roquefixade.

De Pyreneeën in het kort.
De Pyreneeën en meer bepaald de Nationale parken zijn een plezier om in te wandelen, zelfs in het hoogseizoen is het er niet druk. Op restaurant gaan kan je hier aan zéééééér democratische prijzen, daardoor doe je het ook vaker. Kleine campings voldoen ruimschoots aan de standaardbehoeften en die vind je al voor 8€. Vroeg beginnen aan een lange wandeling is een must, en dit om de hitte van de zomerzon een beetje voor te zijn. Hetgeen we deze reis bewandeld hebben is maar een habbekrats van wat er te beleven is in de Pyreneeën, . . . . . . . . . . .dus komen we zeker nog terug.


zonder woorden.......................