CAMPERSITE.BE

Allez we zijn blijkbaar de eersten met onze eindejaarsperikelen hier neer te pennen, houd jullie maar vast aan de takken van de bomen want het is een heel verhaal geworden, hier gaan we:

Eindejaarsperikelen 2007-2008

Eindelijk het is zover, nog eens een weekje verlof.
Vrijdagavond, 16 uur, nog snel naar de afscheidsdrink van de collega's die met pensioen gaan, dan naar de winkel om de laatste inkopen te doen.
Morgen vertrekken we eerst naar Oostende, we hebben namelijk vrijkaarten voor Earth Explorer kunnen bemachtigen die tot eind dit jaar geldig zijn, maar aangezien we naar de Franse Ardennen willen tussen Kerst en Nieuwjaar rijden we eerst richting Belgische kust. Zaterdag morgen 10u, nog snel de video programmeren voor vanavond, de poezen te eten geven en veelvuldig aaien, de boodschappen in de koelkast, we zijn klaar voor vertrek.
Leo draait de sleutel om, we hebben contact....maar we komen niet in beweging!!
Aangezien het de laatste dagen goed aan het vriezen was gegaan hadden we de gasverwarming al opgezet met als gevolg dat het gas vannacht opgeraakte. Alles is bevroren, ons water, de pomp zit vast, en we raken niet weg want zelfs de handrem zit vast tegen de wielen. Gelukkig hebben we een petroleumvuurtje dat alles vrij snel terug in watervorm krijgt, nu nog even Touring bellen voor de remschijven los te krijgen, maar daar krijgen we te horen dat we toch 2 uurtjes geduld zullen moeten oefenen, ze hebben het zeer druk.
We hebben geluk, na ongeveer een uur komt er een takelwagen opdagen...hé maar, die hebben wij helemaal niet nodig, we willen niet getakeld worden, we willen rijden. De jongen is snel van begrip, maar heeft helaas niets bij dat ons kan helpen en belt zelf dan maar terug naar Touring met de vraag iemand anders langs te sturen. Een klein half uurtje later belt Leo mij dat we ermee weg zijn, na 4 tikjes met de hamer op de remschijf was de klus geklaard, we kunnen vertrekken.
Na een rustige nacht op de St-Laureinsdijk te Westende komen we aan bij Earth Explorer waar we 2 uurtjes nadien al terug ontgoocheld buitenstappen. Gelukkig hadden we vrijkaarten want dit is zijn geld echt niet waard!!
Snel terug de autosnelweg op en in de dichte mist richting huisfront.
Alles is snel weer bijgeladen, de poezen krijgen eten voor meerdere dagen nu, weer veelvuldig aaien en we kunnen eindelijk richting Frankrijk vertrekken.
Iets na 21 uur komen we aan in Givet waar we ons een mooi plekje vinden langs de Maas. Aan de overkant staat een frituur, dus besluiten we frietjes te halen, en ze waren lekker.
Het is intussen maandag geworden en we ontwaken onder een stralende zon. Na het ontbijt begin ik aan een stevige wandeling langs de toren naar de Porte de Rancennes en dan weer terug naar Mobelinneke langs de oever van de Maas. Je hebt hier bovendien een mooi zicht op het Fort van Charlemont dat helaas gesloten is. Een goed uur was ik onderweg en het was barkoud, dus een warm tasje koffie zou welkom zijn. Leo had er echter voor gezorgd dat ik intussen nieuwe moest opgieten….maar er kwam geen water meer uit de kraan. We dachten dus dat alles weer bevroren was en stoken tot 30 graden enkel met ons gasvuur dat intussen alweer volop van de LPG kon genieten gaat niet, zonder water verder gaan al evenmin, dus besloten we maar terug huiswaarts te rijden.
De poezen hadden ons ditmaal duidelijk niet zo snel terug verwacht maar waren wel dol enthousiast ons terug te zien.
Het petroleumvuurtje werd terug in Mobelinneke geplaatst, maar na een uurtje stoken… deed de pomp het nog steeds niet, waarna Leo die wel eens van naderbij wou onderzoeken. Hij kwam dan ook al snel met het nieuws dat we helemaal niet hadden hoeven huiswaarts rijden, een slecht contact was de oorzaak en nu deed de pomp het weer prima.
Vastbesloten toch de Kerst door te brengen in Frankrijk vertrokken we aanstonds terug richting Givet waar we 2 uur nadien alweer op hetzelfde plekje stonden.
Ik kon eindelijk aan ons feestmaal beginnen. Terwijl ik het garnaalslaatje met zalm klaarmaak genieten we al van een kransje van reuzengarnalen met een cocktailsausje. En eens ook het voorgerecht binnengewerkt te hebben mag de fondue aangestoken worden. Terwijl de olie heet wordt garen de groentjes en worden de aardappeltjes gebakken. Alles verliep vlotjes tot we het vlees op de vorkjes staken en in de fondue zetten……geen geknetter van dichtschroeiend vlees te horen, en toen merkte ik het…..ik had de verkeerde fonduepot mee, dit was diegene van de elektrische fonduestel, de bodem is dan ook veel te dik en dus niet geschikt voor ons meegenomen kaarsjesonderstel. Oh ja, het potje was wel warm, maar de olie mocht je gerust over je handen krijgen zonder gevaar voor brandwonden. Ondertussen waren de groentjes wel gaar en werden die samen met de gebakken aardappeltjes ons feestmaal. Het vlees verhuisde terug naar de koelkast, waarin ik gelukkig als dessert nog heerlijke profiterolletjes koud staan had.
Dinsdagmorgen, de pomp doet het alweer niet meer, maar nu kennen we de oorzaak en na wat frutselen komt er toch weer water uit de kranen. Na het ontbijt vertrekken we via Villereux naar Fumay waar we een plaatsje vinden langs de Maas op het einde van le quai des columbines. Het lijkt een rustig plaatsje te zijn, maar al snel krijgen we het gevoel op een snelweg te zitten, langs beide kanten vliegen de auto’s ons voorbij.
De dag nadien merken we dat dit wel het einde van de kaai is maar niet het einde van de straat, deze is gewoon opgebroken maar wordt daarom niet minder gebruikt ondanks de vele putten waarin het water dichtgevroren plassen vormt. Daarom ook dat ze liever gebruik maken van het fiets- en wandelpad links van ons gelegen. We besluiten toch te blijven staan en op ontdekkingstocht door het stadje te vertrekken. We lopen langs het gesloten toeristenbureau bij het eveneens gesloten leisteenmuseum, dan wandelen we langs de kerk naar het gemeentehuis de berg op om deze later weer af te dalen achter de kerk. Onderweg merken we dat hier heel wat mooie huizen staan opgetrokken uit leisteen, maar komen eveneens tot de ontdekking dat heel wat grotere mensen hier dikwijls hoofdpijn moeten overhouden aan het betreden van hun woonst. Er staat zelfs een huisje waar Leo gewoon de dakgoot kan inspecteren zonder de hulp in te roepen van een ladder.
Daarna rijden we door richting Rocroi. Het is klimmen en hoe hoger we komen hoe dichter de mist wordt. We zijn al een aardig stuk opgeschoten wanneer Leo een kleine plaspauze wil inlassen. Wisten jullie trouwens dat ons Mobelinneke een prima kunstschaatster is?
Voor de plaspauze waren we een groot parkeerterrein opgereden waarvan je boswandelingen kon aanvatten en merkten pas toen we een paar meter verderop wilden draaien dat dit in één grote ijsvlakte herschapen was. Zo schoven wij meters ver weg van de baan. Gelukkig waren we dicht langs de kant gereden en konden we Mobelinneke langzaam tot op de grasberm laten verder schuiven alwaar haar wielen weer wat vat kregen tot we weer op de baan stonden.
Aangekomen in Rocroi waren we al blij dat we 5 meter ver konden zien, spijtig want dit versterkt stadje lijkt ons echt de moeite om een rondwandeling te doen langs de verschillende vestigingsmuren en gebouwen die het stervormige stadje te bieden heeft. Hier komen we in het voorjaar zeker nog eens terug. Via Revin rijden we Charleville-Mezières binnen en na wat rondvragen komen we in de buurt van het kampeerterrein Mont Olymp maar zien deze niet liggen door de dichte mist, zo belanden we op een hogerop gelegen parking waar ook een mobilhome staat en besluiten dan maar hiernaast plaats te nemen voor de nacht.
Bij het ontwaken is de mist grotendeels opgetrokken en kunnen we op zoek naar een bakker en het kampeerterrein dat we zo’n 200 meter terug vinden van waar we sliepen. Het is nodig dat we hier langsgaan al hebben we besloten niet langer te blijven daar het licht begint te regenen en de camping toch een eindje van de bezienswaardigheden ligt, want ons drinkwater is ver op, dus we moeten bijtanken en dit kan hier aan de sani-zuil. Na het ontbijt nemen we plaats bij de sani-zuil en terwijl de vuilwatertank leeg loopt koppelt Leo de darm aan om bij te vullen. Voor € 2 krijg je ongeveer 100 liter water, maar je moet wel op de knop blijven drukken……maar hoezeer we daarop ook drukken er komt geen water uit. Pech, dan maar weer alles inpakken. Toch klopt er iets niet, het drinkwater kan niet afgesloten zijn want de andere kant waar je uw wc kan uitspoelen doet het wel. En dan ontdekken we verscholen achter de ketting rondom de zuil een klein knopje…..en jahhhhh daar komt het water, vlug alles terug aansluiten en bijtanken maar.
We rijden door naar Bogny-sur-Meuse waar ik absoluut het standbeeld van ‘Le cheval Bayard et les 4 fils Aumont’ wil zien. Gelukkig vinden we er al snel richtingsaanwijzers naartoe want het anders zo opvallend standbeeld hoog op de berg is door de mist nergens te bespeuren.
Vanaf het parkeerterrein is het nog een hele klim, maar het lukt me het standbeeld te bereiken. Onderweg lopen een paar guitige geitjes rond waarvan hun belletjes ver weerklinken. Moest er niet zoveel mist hangen zou het zicht van hierboven adembenemend zijn, nu ontwar ik amper de Maas beneden. Door de aanhoudende regen besluiten we niet langer halt te houden in Monthermé dan even bij de abdij en rijden via Givet weer huiswaarts.
De poezen staan ondertussen op droog zaad, gelukkig dat we dus weer een paar uurtjes thuis zijn. Ze lopen me tussen de voeten, springen op mijn schoot hun kopje heen en weer wrijvend voor aaikes.
Snel nog even proviand bijvullen, de video herprogrammeren en om 18u30 zijn we alweer vertrokken, deze keer richting Duitsland, want Nieuwjaar willen we in Keulen doorbrengen.
We vinden de stelplatz vrij vlotjes en hebben geluk het laatste vrije plaatsje te kunnen innemen. Vele plaatsen zijn nog vrij maar zijn gereserveerd, er hangen overal netjes bordjes om dit te melden, dus veronderstellen we dat er ook iemand aanwezig is waar we aan moeten betalen, maar dat is niet zo, er staat een parkeerautomaat waar je een ticketje moet uithalen, maar deze doet het niet.
Bij het afsluiten van de cabine ontdek ik dat ons tapijt doornat is in de doorgang. Blijkt dat de stop van de watertank langs de binnenkant los getrild is en bij elke draai het water er dus uitfloepte. Bovendien viel er ook een kastplank naar beneden, dus dat moest ook weer even terug recht gezet worden.
Het is alweer vrijdag, een week is voorbij en nu doet de automaat het wel. Je kan kiezen, er slechts € 8 instoppen voor 1 dag of € 16 voor twee dagen, ik kies voor dit laatste, maar het ticketje dat ik terugkrijg vermeld slechts 1 dag. De € 8 voor dag 2 krijg ik echter niet terug.
Die wet van Murphy begint ons stilaan te irriteren, maar jah wat doe je eraan?
Leo merkt dat je via een bestelformulier broodjes kan bestellen die de volgende dag netjes geleverd worden tussen 9 en 9:15. We besluiten dan ook op de achterkant van dit formuliertje het relaas van de parkeerautomaat te vermelden in de hoop zo onze € 8 terug te krijgen.
Dan halen we onze stalen rossen van het rek en vertrekken richting Dom.
De imposante kerk is groter dan een voetbalveld en echt een bezoekje waard. Daarna lopen we door de overbevolkte winkelstraat op zoek naar een boekhandel, want terwijl we hier zijn willen we ons de nieuwe Pro Mobil aanschaffen dewelke alle stelplatzen vermeld in Duitsland en Frankrijk. Helaas ligt die hier nog niet in de rekken en nemen we de parallelweg terug richting Dom. Het is ondertussen donker geworden en de fietslichten moeten dus aangezet worden…..maar hoe kan het ook anders….ik krijg geen licht en dit tot op zo’n 100 meter verwijderd van ons Mobelinneke waar het dan plots wel weer werkt door in een putje te rijden.
Zaterdagmorgen, we hebben speciaal de wekker gezet om zeker te voorkomen dat we de bakker zouden missen. Bovendien werd ons gemeld dat de eigenaar van de stelplatz hier elke dag rond 10 uur zijn ronde komt maken, en die man willen we zeker zien omwille van onze € 8.
Stipt 9 uur komt de bakker de stelplatz opgereden……maar heeft voor ons geen bestelling bij, geen nood zegt hij, ik heb voldoende bij, dus krijgen we alsnog broodjes als ontbijt.
Maar waar is dan ons bestelformuliertje gebleven? Een raadsel dat zich een uurtje later oplost wanneer de eigenaar zijn ronde maakt spreekt Leo hem aan over de verloren eurootjes, blijkt dat de man de briefjes ophaalt en naar de bakker brengt maar het onze behouden heeft aangezien onze uitleg erachter op. We hoeven dan ook geen nieuw ticketje te nemen want de man had ondertussen al ontdekt dat ons verhaal wel klopte aangezien hij € 8 teveel in kas had.
Mooi zo, dat is ook opgelost.
Ondanks de afwisselende zon en regenbuien nemen we toch weer de fiets richting centrum. We rijden eerst langs de oude Romeinse poort en komen dan langs de Ursula basiliek dewelke je zeker eens moet binnenstappen. Vraag zeker ook even de achter een versterkte deur zittende kamer te mogen zien, dit kan voor amper € 1. De basiliek werd op een voormalige begraafplaats gebouwd en alle opgegraven botten zijn hierin gebruikt om de wanden te bekleden. De mooie beelden zijn eigenlijk urnen waarin ook botten bewaard worden. Deze kan je aanraken door je vingers door de gaatjes te steken. Toch wel griezelig!!
Doornat bereiken we het NS-Documentationszentrum, het gebouw dat tijdens de oorlogsjaren het Gestapo hoofdkwartier was in Keulen.
We beginnen het bezoek in de kelder waar de opschriften op de muren van de cellen de gruwel en wanhoop weer naar voren brengen. Dan begeven we ons naar de tweede verdieping alwaar allerlei documenten en foto’s de oorlogsjaren weergeven. De bibliotheek is helaas gesloten, hier zou je nog talrijke brieven en documenten kunnen inkijken van de Gestapo die hier destijds huisde.
Langs het eerste verdiep waar je ook wat filmpjes kan bekijken beëindigen we tegen sluitingstijd ons bezoek.
Het is eindelijk gestopt met regenen en via een verbindingsstraat komen we bij de Romeinse toren en een deel van de vroegere omwalling van de stad.
Deze laatste volgend komen we op het plein achter de Dom terecht, hier staat een mooie oude fontein. En alhoewel het jaareinde in zicht is strijken we hier neer op een terrasje voor een kop hete chocolademelk met slagroom.
Op de terugweg naar Mobelinneke slaat het noodlot weer toe, plots een knal en ik kan te voet verder. En alsof te voet moeten nog niet voldoende is kan ik de fiets ook nog eens dragen want door de versnellingen draait het achterwiel met kapotte band niet mee. We hadden nogal beziens.
De pomp die doet het nu al een paar dagen uitstekend, nu baart de elektriciteit ons echter zorgen, of beter het gebrek eraan. Door het slechte weer en de donkere dagen kan ons zonnepaneel niet voldoende licht opslaan om de batterijen vol te laden en bereiken die ondertussen een kritiek laag punt. Er is bovendien geen enkel stroompunt meer vrij, maar dit zouden we perfect kunnen oplossen door een doorschakeling te doen via een andere mobilhome, maar daarvoor heb je dan wel de medewerking van die andere nodig en dit blijken wij bij onze naaste buur, een Duitser die op Nederlandse nummerplaten rijd niet te zullen krijgen. De andere buur is nergens te bespeuren, dus zit er niets anders op dan slechts één enkel klein lichtje aan te steken, de laptop op batterijen te laten draaien en redelijk vroeg onder de wol te kruipen.
Zondag, nog 2 dagen te gaan en het jaar is ten einde, zo ook onze vakantie. Deze morgen heeft de bakker netjes onze bestelling mee en we mogen elektriciteit doorkoppelen van bij de ‘Aliens’, (zo noemen wij mensen die geen van hun rolluikjes ophalen in hun mobilhome), dus dat is ook weer ok.
We maken bovendien kennis met Patje van campersite, hij staat 2 plaatsjes verder. Leuk zo eens iemand van hier te ontmoeten in levende lijve.
Eigenlijk kende alles tot nu toe een goed einde, maar dit keer is het niet zo, voor de fietsband kan geen hulp meer baten, het is niet enkel de binnenband die stuk is, in de buitenband zit een grote scheur en daarvan hebben we geen reserve bij.
Het regent vandaag onophoudelijk dus lassen we een dagje Mobelinneke in. Leo doet een middagdutje terwijl ik hier lekker lig te tokkelen aan dit verslagje. Morgen is alweer een nieuwe dag en dan zien we wel hoe we terug in het centrum geraken.
Er zit niets anders op dan een wandeling in de buurt te maken, naar het centrum trekken met de tram is een optie maar heeft niet veel nut daar het de laatste dag van het jaar is en bovendien maandag en dan zijn de bezienswaardigheden gesloten. Ook de winkels moeten hun deuren vandaag sluiten tegen 14 uur en dan zal de stad stilaan leeglopen tot vanavond.
Ik wandel tot bovenop de volgende brug waarop ik het gevoel krijg een 7 op de schaal van Richter mee te maken wanneer de tram erover heen rijd. Het zicht op Keulen en de Rijn is echter prachtig. Nog 12 uur te gaan en het jaar 2007 is voorgoed voorbij, maar daar merk je hier nog niets van nu. Leo heeft ondertussen de schotel opgesteld en aan onze TV-Vlaanderen decoder gekoppeld en net wanneer ik terug binnenstap laat Birgit Van Mol ons meegenieten van het vuurwerk in Australië en Nieuw-Zeeland waar 2008 al een feit is.
En dan plots niets meer, het beeld is weg, ja hoe kan het ook anders, een dag zonder pech op deze vakantie zou buitengewoon zijn. Astra ligt eruit want ook in de tegenover ons staande mobilhome steekt de man zijn hoofd door zijn dakraam om zijn schotel bij te stellen. Ondertussen begin ik dus al maar de babygroentjes voor te bereiden, Leo schilt de aardappelen ons ondertussen afvragend hoeveel mensen komen meevieren in de tot mobilhome omgevormde bus twee plaatsen verder. Hier werden ondertussen al een aantal bakken bier afgeleverd, een paar dozen wijn en champagne en nu een paar gasflessen. De man heeft een grote voortent voorgehangen en de muziek volop getest. Na 2 uurtjes proberen we het nog eens van terug beeld te krijgen en met succes.
Nog 6 uur te gaan, de groentjes en aardappelen zijn volop in kookfase, de St-Jacobsvruchten wachten om gebakken te worden. De zalm en bieslooksausje is ook bijna klaar, we kunnen zo aan het eindejaarsmenu beginnen.
Nog snel even afwassen en dan mag Raf Coppens van wal steken. ‘De laatste show’ sluit ons tv-dagje af, alles wordt netjes opgeborgen. Het is 23 uur en her en der zie je al gekleurde lichtflitsen, meer en meer mensen komen naar buiten gestapt.
Sommigen vertrekken richting centrum, anderen keuvelen wat rond, de muziek van de bus klinkt steeds luider en overal hoor je mensen intens lachen. Steeds meer lichtflitsen kleuren de donkere hemel, de mensen verdwijnen terug om even later terug op te duiken, dit keer gewapend met glazen, flessen champagne en vuurwerk. Iedereen neemt een plaatsje in langs de reling en dan begint het aftellen….5 – 4 – 3 – 2 – 1 de hemel is nu helemaal gekleurd, in de verte is ook het vuurwerk van de stad Keulen afgestoken, wij genieten echter van een veel breder schouwspel, overal rondom ons vliegen de pijlen in het rond en dit tot wel na 1 uur van het nieuwe jaar.
Het is tegen drieën aan dat het ook in de bus wat rustiger wordt. Boven de Rijn hangt één grote rookwolk, we zien nog amper de lichten branden aan de overkant en de feestboot laat zijn misthoorn weerklinken wanneer deze zich ook stilaan naar de aanlegkade begeeft.
En dan is er weer stilte, ook wij doven het laatste lichtje na een geslaagde avond.
Het nieuwe jaar wordt ingezet met de beste wensen van de bakker die ook nu weer op post is en zijn heerlijke broodjes, daarna is het alles inpakken en de weg naar België terug aanvatten.
Voorspoedig steken we de sleutel omstreeks 15 uur terug in onze voordeur.

Hopelijk verliep het bij jullie allemaal wat rustiger en nog vele reisjes dit jaar voor iedereen ))))

Pruts - Lebos