CAMPERSITE.BE

Zomer 2006 Slovenië "Julische Alpen" & Oostenrijk "Karinthië"

Vertrekdag
Vandaag donderdag 20 juli 2006 rond 17h00 vertrekken we richting Slovenië voor een reis van 23 dagen, na nog een frisse douche genomen te hebben van een ganse dag werken zijn we de piste in. Na ongeveer 500 km gereden te hebben , zijn we ergens tussen Frankfurt en Wurzburg in een klein dorpje gestopt om er de nacht door te brengen.


Vanop de slaapplaats in Rosegg

Dag 1
Na een ietwat onrustige nacht door het passerende verkeer zijn we rond 9 uur klaar om onze reis verder te zetten. Zonder veel noemenswaardige files zijn we rond 17 u30 aangekomen in Karinthië. Het is prachtig weer en heel warm, we besluiten om hier een paar dagen te blijven aan één van de vele meren en eerst nog wat te luieren alvorens de oversteek naar Slovenië te wagen. We hebben een slaapplaats gevonden in Rosegg op een grasveld rechtover gasthof Roseggerhof waar stroom en water te verkrijgen is mits een betaling van 9 € in het gasthof waar je ook hun toiletten mag gebruiken.


Donkere dreiging - Tomincev slap - Net over de grens

Dag 2
Goed geslapen en uitgerust zijn we vertrokken richting Keutschachersee, daar aangekomen hebben we eerst wat gewandeld en daarna bijna de hele namiddag aan en in het meer vertoefd onder een stralende zon. Daarna zijn we naar Ferlach gereden waar een gratis camperplaats voorzien is (ongeveer 30 plaatsen) met servicestation net bij een riviertje om er de nacht door te brengen. Morgen steken we de grens over naar Slovenië.


Wandelen - Straatbeeld Tržic - Vanuit Tržic

Dag 3
Het riviertje in Ferlach kabbelde wat te luid naar mijn gedacht, dus de nachtrust liet wat te wensen over. Pas na de verse koffie kwamen we min of meer wakker en konden we aan de trip richting Slovenië beginnen. Via de Loiblpass kwamen we aan de douane en werden de passen gevraagd (was wel lang geleden) vooraleer we konden passeren. Onze eerste stop was maar een paar kilometer over de grens waar we een wandeling maakten naar de waterval Tomincev slap. Na de wandeling zijn we naar Tržic gereden waar we een bankautomaat zochten om Sloveense Tolars uit de muur te halen. Het stadje zelf stelde niet veel voor en we zijn maar doorgereden tot aan de canyon Dovžanova Soteska genaamd waar we een wandeling maakten langs het stromende water van de rivier. Het weer was warm en zwoel en voorspelde niet veel goeds voor de uren die nog moesten komen. Na de wandeling zijn we richting Zgornje gereden waar we het meer Zg Jezersko bezochten, klein meertje gelegen in een prachtig decor van woeste bergen op de achtergrond. Dan word het stillaan tijd om een slaapplaats te zoeken, want het dreigende weer verplicht ons daar toe. Via de Seeberg waar het douanekantoor boven op de top ligt terug naar Oostenrijk om dan via de Paulitsensattel opnieuw Slovenië binnen te komen en waar we tussen de donder, regen en blikseminslagen een slaapplaatsje vonden ergens in het Logarska dolina (dal). Hopelijk is het morgen droog.


Waterval langs de canyon - Langs de canyon Dovžanova Soteska - Tunnel met vensters

Dag 4
Na een rustige en zeer donkere nacht zijn we wakker geworden met opnieuw tromgeroffel in de verte, dit keer gelukkig zonder regen. Na ongeveer een half uurtje stopte het met donderen en begon het op te klaren. Na eerst nog het plaatselijke informatiehutje bezocht te hebben, zijn we vertrokken naar de waterval Slap Rinka. We konden onze wagen parkeren op een parking nabij het wandelpad naar de waterval. Intussen kwam de zon al een beetje meer door de wolken loeren. Het wandelpad loopt door de bossen langs de rivier Savinja. De rivier loopt eigenlijk van aan de waterval onder de grond en komt terug boven aan het begin van het dal Logarska dolina dus konden we alleen de rivierbedding zien langs het wandelpad. Na ongeveer 1 uur rustig klimmen, kwamen we aan een hutje waar de dorstigen konden gelaafd worden, vandaar was het nog 10 min. klimmen naar de waterval. Boven gekomen bij de waterval was er een klein geïmproviseerd restaurantje te zien die gevaarlijk overhelde over de rotsen. Terug bij de auto, zijn we na ons middagmaal vertrokken naar Kamnic. De Slovenen hebben hier een apart gedacht van hun secundaire wegen. Wat voor hen een hoofdbaan kan zijn, is voor ons een baantje waarvan je denkt dat je volledig verkeerd gereden bent, zo kwamen we op een lang stuk weg dat in onze normen een boswandelweg is ( niet echt geschikt voor auto’s). Aangekomen in Kamnic hebben we eerst onze inkopen gedaan en daarna nog wat rondgewandeld. We hebben dan een camping gevonden voor 10 € per nacht alles inbegrepen en besloten daar dan de nacht door te brengen. Het is een rustige camping aan de rand van de stad.


Logarska dolina - Slap Rinka - Restaurantje tegen de rotsflank

Dag 5
Na de nodige waterwissels aan de Zwerver vertrokken we richting Kamniška Bistrica waar een waaier aan prachtige wandelingen voor ons lag. Na het prepareren van de nodige drank en proviand begaven we ons op pad om de Kamniška Sedlo te beklimmen, een berg van 2300 meter hoog en we zouden de top moeten halen in 3,5 uur. Na 3 uur ploeteren bergop kwamen we nu en dan wat haastige wandelaars tegen die vlug naar beneden afdaalden. Pas toen de derde groep ons passeerde probeerde een wandelaar in het Sloveens-Duits uit te leggen dat er een onweer op komst was en dat het geen vijf minuten meer zou duren voor de hel los barste. Dus, op een half uurtje van de top moesten we onze klim staken en in allerijl naar het dal afzakken. En die Sloveen had gelijk, het heeft geen vijf minuten meer geduurd. De afdaling was gevaarlijk door de gladheid van de regen en nu en dan nog een bliksem en donderslag ertussen maakten het geheel best akelig.
Halverwege de afdaling, hoe kon het anders stopte het met regenen, we waren nu kletsnat en hadden de moed niet meer om opnieuw te beginnen. In de Zwerver aangekomen, droge kledij aangetrokken en opnieuw klaar voor een nieuwe opdracht. We gingen nog een waterval bezoeken, namelijk de Slap Orlicje. Wat we in den beginne reeds vermoedden kwam uit, we hadden bijna constant een droge bedding gevolgd en wat een waterval moest zijn was in feite een lekkende kraan.
Dan zijn we maar doorgereden via Ljubljana naar Cerknica waar we een plaats gezocht hebben voor de komende nacht. Hopelijk kunnen we morgen de geplande programma’s volledig afwerken.


Oorlogsmonument - Kamniska Bistrica - Op de kamniska Sedlo

Dag 6
De zon is weer van de partij vandaag en het is al warm van ’s morgens vroeg. Na het ontbijt hebben we eerst de plaatselijke supermarkt bezocht om de nodige inkopen te doen. Daarna zijn we richting Cerkniško Jezero gereden naar het meer, de grond is daar zo poreus dat het water in de zomer er gewoon doorheen dringt zodat het bijna droog staat. Dit was dan ook het geval. Er stond een infobord met wandelingen maar de wegwijzers waren ver te zoeken, na er wat rondgelopen te hebben, besloten we naar het natuurgebied Rakov Skocjan te rijden. Daar was de bewegwijzering wel in orde en in dit gebied zijn de wandelingen goed te volgen. Er zijn twee natuurlijke bruggen die in feite de plafonds van grotten zijn, de rest van de grotten zijn lang geleden ingestort en volledig overgroeid, er loopt ook een riviertje door nameljk de Rak (het stond wel min of meer droog). Na een heel eind wandelen langs een goed begaanbaar wandelpad kwamen we eerst langs de Veliko Naravni Most (de grootste natuurlijke brug). Op zicht is er niet veel te zien maar als je de moeite doet om naar beneden te klauteren tot bij de rivier heb je een prachtig zicht op de uit rotsen bestaande brug. Even verderop het wandelpad kwamen we de Tkalca Jama tegen, een deel van de grot waar je ook naar beneden kan en vanwaar je dan ook een prachtig zicht hebt. Na nog een heel eind het wandelpad gevolgd te hebben, kwamen we langs de tweede brug, de Mala Naravni Most, dit is een kleinere natuurlijke brug maar daarom niet minder mooi. Na enig klauterwerk naar beneden kom je een stelsel van grotten tegen “ de Zelžke jama” waar je doorheen kan en waardoor ook weer de rivier de Rak loopt. Terug bij de Zwerver gekomen, begon het te regenen en zijn we dan via Postojna naar Predjama gereden waar we een plaats gezocht hebben om de nacht door te brengen.


In het Rakov Skocjan nationaal park - Veliko Naravni Most

Dag 7
Na een rustige nacht op de parking van het kasteel van Predjama gaan we een bezoekje brengen waar ooit de kasteelheer aan zijn einde kwam. Het kasteel “Predjamski Grad” is opgetrokken half tussen de rotsen met onderaan een grottenstelsel die dienden voor paardestallen en de soldaten te huisvesten. Het kasteel heeft een ondergrondse vluchtweg door de grotten die meer dan vijf kilometer verder weer aan de oppervlakte kwam in de buurt van Vipava. Helaas voor de kasteelheer, want de mens is vermoord in het ……………………………………… kleine kamertje. Na het vernemen van die mens zijne triestige dood zijn we doorgereden naar Škocjan waar we de door Unesco tot werelderfgoed verklaarde grotten Škocjanske jame gaan bezoeken. Het eerste deel van de grotten, het stille gedeelte genaamd bestaat over het algemeen uit zalen en ruimtes met stallagtieten en stallagmieten en deze in alle formaten en kleuren, de kleuren gevormd naargelang aluminium, magnesium of koper in het water zat. Het tweede deel bestaat uit een enorme ruimte de Müllerzaal, de grootste grot van Europa waar onderaan de rivier de Reka met donderend geraas over de verschillende niveau’s van de bodem zijn weg voortzet. Ook de oversteek op de brug in de grot op een hoogte van 45 meter boven het water is adembenemend. De hoogte van de brug is nodig omdat de Reka in dit gebied meer dan 30 km ondergronds stroomt en dat er soms tijdelijk verstoppingen optreden, dit kan door takken of stenen die tijdelijk de doorstroming belemmeren. De laatste spectaculaire stijging van het water was in 1965, toen steeg het water in 48 uur 90 meter boven het normale peil. Na het ondergronds avontuur zijn we naar Lipica gereden om daar iets op te vangen van de wereldberoemde Lipizaner-paarden. Een bezoek aan de stoeterij hebben we er niet bijgenomen en dit door de grote hitte op het ogenblik. Een deel van de paarden hebben we wel kunnen bewonderen, zo’n twintigtal paarden met hun jonge veulens waren samengetroept in de schaduw langs de kant van de weg waar ze zich gewillig lieten strelen. Zo, genoeg kastelen, paarden en grotten voor vandaag, we gaan op zoek naar een slaapplaatsje en liefst in de schaduw.


Tkalca Jama - Mala Naravni Most - de Zelžke jama

Dag 8
Het slaapplaatsje hebben we gisteren gevonden in een klein dorpje op weg naar Idrija. Na de nodige verbaasde blikken van de plaatselijke bevolking hebben we een rustige nacht achter de rug. We waren al vroeg wakker door het lawaai van de nabije kerkklokken en zijn dan vertrokken naar Idrija, dit is Sloveniës oudste mijnstad. Tot voor enkele jaren werd hier sinds eeuwen kwik uit de grond gehaald. Er is dan ook een kwikmijnmuseum dat we niet bezocht hebben. Vlak voor je Idrija binnenrijdt heb je een klein meertje Divje Jezero (het wilde meer). Met grote kracht kan het water uit de grond stuwen om even snel weer te verdwijnen. We hebben er een kwartiertje naar staan kijken maar blijkbaar was dit niet het goede moment want het water veranderde van geen vin. Dan maar doorgereden naar Cerkno waar je een afslag kan nemen naar het dorpje Novaki. Hier ligt een Partizanerhospitaal van uit de 2de WO. Het hospitaal is genoemd naar de vrouwelijke dokter Franje Bojc-Bidovec. Het is gelegen in een kloof en was bedoeld om zwaargewonde verzetsstrijders te verplegen. De kloof was een ideale bescherming tegen invallen omdat het er natuurlijke grotten en holtes in wanden waren die als bewakingsbunkers konden gebruikt worden, ook loopt er een bergriviertje door dat vers water aanbracht en door zijn lawaai er geen stilte in acht diende genomen te worden in het hospitaal. De weg naar het hospitaal staat goed aangeduid maar pech voor ons, de wegwijzer was doorkruist. Na enig vragen aan mensen die we tegen kwamen (met behulp van een beetje Engels en gebarentaal, want veel meer dan Sloveens kennen ze hier niet) zijn we te weten gekomen dat het sedert 14 dagen gesloten was omdat er steenbrokken naar beneden gevallen zijn en het te gevaarlijk was om er naartoe te gaan. Dan maar doorgereden naar Most na Soci waar het grootste prehistorisch grafveld van Europa te vinden is, daar het veel te warm was, hadden we geen goesting om het te zoeken en zijn we op zoek gegaan naar een camping die we dan ook gevonden hebben in Kobarid.


Predjamski Grad - De kotmadam - Zonder woorden

Dag 9
Na het warmte-onweer van de afgelopen nacht is het vandaag wat frisser, we plannen een wandeling in en rond Kobarid, een wandeling van 2 uur die uiteindelijk 4 uur zou duren. De Kobariška Zgodovinska pot, de naam van de wandeling bracht ons langs de Italian Charnel House, een herdenkingsmonument ter herinnering aan de 7014 Italiaanse gesneuvelden in Wereldoorlog I. Ook de Napoleon Bridge die menigmaal opnieuw gebouwd is na verschillende oorlogen lag op ons pad. Om op een bepaald moment over de Soca-rivier te komen moesten we over een hangbrug van 52 meter lang om dan via een zijriviertje aan de Slap Kozjak, een waterval te komen, toch een van de mooiere die we hier gezien hebben. Her en der lagen op de hellingen van de bergen oude oorlogsstellingen van het Italiaans leger die ze hebben gebruikt tijdens Wereldoorlog I. Ondertussen begon de zon zijn schade in te halen zodanig dat we niet anders konden dan het ijskoude water van de Soca-rivier op te zoeken, het was effe bibberen maar die afkoeling was welkom. In de late nammiddag zijn we de toeristische centra een beetje ontvlucht om een slaapplaats te zoeken en te vinden in Livek, waar juist een volkfeest aan de gang was, of het een rustige nacht gaat worden ………….???????


Brug in Škocjanske jame - Škocjanske jame - Uitgang Škocjanske jame

Dag 10
De nacht was dus ver van rustig, er was een groepje muzikanten die tot ongeveer 3 uur in de morgen gespeeld heeft, het was wel mooie muziek. Na toch een beetje geslapen te hebben, zijn we vertrokken naar Tolmin waar we de supermarkt en het toerismebureau bezocht hebben alvorens onze geplande wandeling te beginnen.
Vanuit Tolmin kun je met de wagen via Zatolmin naar een kleine parking bij Bar Tolminska Korita waar de wandeling start. Ze loopt via een tunnel en dan over een brug, de Hudigev Most naar Dante’s cave om dan verder via medvedova glava naar de kloof topli izvir te gaan. Het uitzicht is er adembenemend, via de rivier de Tolminska kan je dan terug naar de parkeerplaats, de wandeling duurt ongeveer anderhalf uur en is zeker de moeite waard. De zon is al weer flink van de partij en we besloten ons nog eens te verfrissen in de Soca-rivier nabij Tolmin, het water voelde iets warmer aan dan gisteren en het was aangenaam. Nabij Tolmin hebben we een plaatsje gevonden om de nacht door te brengen.


Lipizaner-paarden - Lipizaner-paarden met veulens

Dag 11
Na het plegen van de nodige inkopen in Tolmin vertrekken we richting Bovec waar we halt houden net voorbij Žaga waar een wandeling vertrekt naar de Slap Boka, de grootste waterval van Slovenië. Binnen de tien minuten hadden we de waterval in zicht maar voor de doordrijvers was er een verlengstuk van een uur aan de wandeling om de waterval van dichtbij te kunnen bekijken. Dus nog een uurtje extra gepuft en gezweet in de zengende hitte vooraleer de Slap Boka vanop een redelijke afstand in zicht kwam. Blij van het resultaat van de extra inspanning kwamen we terug bij de Zwerver waarna we onze tocht naar Bovec voortzetten. Bovec is een tamelijk toeristisch stadje waar je vooral handelszaken vind die rafting, kano en andere watersport gebeuren aanbieden. De prijzen voor de rafting waren hoog in vergelijking met het waterpeil van de Soca, want de raftingboten en kano’s die we gezien hebben op de Soca hadden het nu wel niet erg moeilijk om de rivier in bedwang te houden. Dus het raftingavontuur houden we nog tegoed. Na wat rondgeslenterd te hebben en een email-check in het plaatselijke cybercafé zijn we vertrokken richting Trenta waar we een overnachtingsplaats vonden terwijl, ja weeral een hitte onweer losgebarsten is…………… hopelijk duurt het niet lang.


De Napoleonbrug - De Soca - De soca

Dag 12
We zouden vandaag de bus nemen tot een eindje voor de Vrsic-pas en dan langs een stuk van de Soca trail (2O km lang van aan de bron tot in Bovec) te voet terug te keren, maar de weergoden beslisten er anders over. Het begon al vroeg in de ochtend te donderen en te regenen zodat we dan maar met de wagen naar de Vrsic-pas vertrokken zijn; nog maar net weg uit Trenta pikten we een natgeregend Engels koppel op dat al aan het wandelen was van 6 uur en terug naar hun hotel boven op de pas moesten. Eens we aan de pas begonnen, hadden we ogen tekort om het zeer mooie landschap te bewonderen, gelukkig zijn er hier en daar kleine parkeerstops zodat je de nodige foto’s kunt nemen. Boven op de pas is er een hotel en een informatiebureau, van hieruit heb je een prachtig zicht en kun je mooie wandelingen maken tenminste als de bergen niet verscholen zitten in de wolken wat vandaag wel het geval was. Na een kwartiertje geduldig wachten, hebben we toch nog tussen de slierten wolken door een paar foto’s kunnen nemen om daarna onze tocht terug naar beneden verder te zetten. Langs de weg kwamen een Russische kapel tegen die gebouwd is ter nagedachtenis van de omgekomen russische gevangen tijdens WO I. Deze gevangen hebben de weg tussen Kranska Gora en de Vrsic-pas aangelegd en velen van hen zijn omgekomen door lawines. Kranska Gora is een ski-dorp dat bijna uitsluitend bestaat uit grote hotels en ski-stations. Na er een beetje rondgelopen te hebben, zijn we de weg naar Jesenice ingeslagen om er daar in Dovje op een camping te gaan staan voor de nodige aanvullingen van water en zo en een beetje rustdag te houden.


Hangbrug over de Soca - De kerk in Kobarid - Kobariška Zgodovinska pot

Dag 13
Na het nuttigen van ons ontbijt binnenin de Zwerver, want het regent weeral zijn we richting Bled gereden. Het stadje Bled is heel toeristisch, druk en een beetje te chic naar onze normen. Door de regen en de lage bewolking is er van het meer en de omringende bergen niet veel te zien. Na de middag stopte het min of meer met regenen en konden we onze twaalf kilometer lange wandeling naar de Vintgar- kloof aanvatten. De toegang tot de kloof gebeurt over een houten loopbrug die tegen de wand van de kloof is vast gemaakt, door de regen enorm glad, dus opletten geblazen. De wandeling door de kloof was mooi maar werd ontsierd door een aantal bomen die ooit naar beneden gedonderd zijn en nu een paar mooie uitzichten belemmeren. Op de terugweg vonden we een gezellig restaurantje dat we dan s’avonds eens uitgeprobeerd hebben, het was lekker en goedkoop en we zijn nog bediend geweest in de Nederlandse taal. De zus van de kelner was uitgeweken naar Nederland en zo had hij de taal geleerd, voor ons was dat vrij handig want we kregen een mooie vertaling van wat er in feite op ons bord zou komen. Na het restaurantgebeuren zijn we naar Bohijne Bela gereden waar we ons plaatsten op een vooraf gevonden parkingplaatsje voor de komende nacht.


Betonnen oorlogskruis met prikkeldraad - Slaapplaats in Livek - Dantes Cave

Dag 14
Onze plannen voor vandaag zijn letterlijk in het water gevallen want het heeft de ganse dag pijpestelen geregend. We zijn doorgereden naar het meer van Bohinj in afwachting dat het zou stoppen of toch tenminste verminderen met regenen om daar te gaan wandelen. Het wandelen moesten we met het uur uitstellen want in plaats dat het verminderde werd het nog erger met tegen de avond nog donder en bliksem erbij. We hebben dan maar onze dag gevuld met de krant te lezen, wat rond het meer te rijden en in Bohinsha Bistrisca het internetcafe te bezoeken om er de weersvoorspellingen voor de komende dagen te raadplegen. Hopelijk wordt het morgen toch iets beter, volgens de voorspellingen nog maar 50 % kans op regen !!??


de kloof topli izvir - Gezien op de wandeling

Dag 15
Vandaag, wel ja het regent hé, maar de kranten van de afgelopen dagen tonen dat een groot stuk van Europa nat geworden is de afgelopen dagen, laat dat een troost zijn. Onze dag begint al héééééééééééééél vroeg als er om 5 uur in de morgen iemand aan de deur klopt, ik eens gaan zien, het was de politie. Ik opende de deur en de agent vroeg onze documenten, hij bekeek onze passen en vroeg ons waarom we hier aan het slapen waren. Ik antwoordde dat de campings te slijkig waren om er met onze Zwerver op te komen (inval van het eerste moment) en dat vond hij dus geen goeie reden. Hij vertelde dat de boetes in Slovenië 50€ per man waren voor het wildcamperen. Wat die agent op die plaats kwam zoeken om 5 uur ’s morgens, we weten het nog altijd niet, waarschijnlijk door een telefoontje afkomstig van de nabij gelegen houtzagerij die net begonnen was met de vroege ploeg. In ieder geval moesten wij ons onmiddellijk in de nabijheid van een camping plaatsen en in het vervolg op een camping slapen, we hebben geen boete gekregen. Daar wij plannen hadden in Bled zijn we dan héél vroeg in de morgen richting Bled gereden en ons geparkeerd op een hoofdweg. Tijden het ontbijt (om 6h30) stopte er een wagen voor ons, er stapte iemand uit, weeral ene met een kepie op, ditmaal een kontroleur van bosbeheer. Hij vroeg of wij hier geslapen hebben, ik antwoorde “now sir, we sleep in Bohijne” hij zei, dan is het goed want hier mag je niet vrij staan om te slapen, en weg was hij. De rest van de morgen hebben we een beetje rondgeslenterd in Bled en na de middag en de grootste buien zijn we op zoek gegaan naar de Pokljuka-kloof. Het was een mooie wandeling alleen de kloof zelf viel wat tegen, die was amper een meter of twintig lang maar erorm smal met een maximum breedte van 1 meter, voorbij de kloof lag er een kleine vallei met prachtige groene varens, net alsof hier nog niemand geweest was. We besluiten onze dag af te ronden en zoeken een camping, want vanavond slapen we op de camping


Slap Boka - Op weg naar Slap Boka

Dag 16
Na een rustige nacht op de camping zijn we wakker geworden met hier en daar blauwe lucht en voor de rest was het hoge bewolking. Daar hadden we op gewacht en konden dus hoog gaan wandelen vandaag. Met volle moed zijn we naar Bohinj gereden om daar met de kabellift in Ukanc naar het ski-center Vogel te gaan op een hoogte van 1535m. Boven gekomen hadden we een prachtig uitzicht over het meer en het Triglavgebergte met als uitschieter de Triglav zelf. Van hieruit kun je mooie wandelingen maken. We besloten naar boven te wandelen tot aan één van de zetelliften. Daar aangekomen zagen we ineens een parapente in de diepte verdwijnen, curieus zoals we zijn, gingen we kijken naar de plaats waar die man gesprongen is. Daar was een groep jongelui hun parapente aan het openvouwen. Het was een prachtig zicht om de een na de andere van de bergrichel te zien springen en door de lucht te zien zweven. Teruggekeerd tot bij de zetellift wilden wij ook wel eens zweven, zij het dan op een stoeltje en aan een kabel. Na een redelijk lange tocht op de lift kwamen we weer bij het bovenstation Vogel. Vandaaruit zijn we langs één van de wandelpaden (tijdens de winter skipistes) naar beneden gewandeld en gegleden, we moesten een hoogteverschil van 981 m overbruggen tot aan het meer waar de Zwerver op ons stond te wachten. Na de wandeling zijn we als brave toeristen een camping gaan opzoeken om ons voor te bereiden op onze barbecue.


Julische alpen - Russische kapel - Julische alpen

Dag 17
Zon, zon, zon, we besluiten terug te rijden naar Vršic- pas waar we een zicht hebben over al de mooie toppen van het Triglav nationaal park (de Julische alpen). We rijden van Bohinska Bistrica via Jereka naar Mojstrana. De weg begon goed maar na een paar kilometer ging hij over in een grintweg die door de regen van de afgelopen dagen op verschillende plaatsen zwaar beschadigd was. Aangekomen op de Vršic- pas bleek dat wij er niet alleen waren. Vele wandelaars hadden de zon gezien en wilden een of ander top overwinnen. Dat was dus ook ons plan, goed voorzien tegen een eventuele weersverandering begonnen we onze klim, het was er ene van “de korte pijn” stijl naar boven, amai mijn kuiten, maar we hebben de top bereikt, het zicht was fenomenaal, overal bergtoppen met als hoogtepunt de majesteuse Triglav met een hoogte van 2864 meter, blij als we waren vatten we de tocht naar beneden aan, een afdaling die door de gladheid en het verschuiven van de stenen toch met enige voorzichtigheid gebeurde. Eens beneden besloten we Slovenië achter ons te laten en nog een week te genieten in Oostenrijk, meer bepaald de Karintische meren. Slovenië toonde ons veel van zijn natuurpracht en veel van zijn wandelpaden maar laat nog een paar duizend kilometer wandelweg over, dat zal dan voor een latere reis zijn. In Oostenrijk gingen we naar Rosseg op de motorhomeparking waar na een maaltijd in het bijbehorend restaurant de dag afsloten met een goeie koude snaps…………… santé.


meer in Kranska Gora - Zicht vanop de Camping

Dag 18
Goed uitgeslapen besloten we het vandaag kalmpjes aan te doen en onze kuiten een beetje rust te gunnen. We vertrokken naar de Wörthersee om er in Velden een beetje aan windowshopping en er een terrasje te doen. Het was er gezellig druk. Na de middag zijn we richting Klagenfurt gereden langs de Wörthersee en hebben we met de nodige stops genoten van een prachtig zicht op het meer. Na in Maria Rain nog een fikse wandeling langs de Drau te maken, hielden we het voor bekeken en zijn we naar Ferlach gereden om er daar de nacht door te brengen.


Vint-gar kloof - Meer van Bled

Dag 19
Vanmorgen om 8 uur stopte de plaatselijke bakker met verse broodjes op de motorhomeparking, er stonden een vijftiental motorhomes die gretig gebruik maakten van die service. Na het ontbijt zijn we richting Worthersee gereden naar de Pyramidenkogel, een betonnen toren van 48 meter hoog die boven op een berg staat. Het is een toeristische atraktie want boven op de toren heb je een prachtig zicht over de Worthersee, de Keutschachersee, de Karawanken, de Dobratsch en nog veel andere prachtige bergtoppen. Tegen de middag presteerde de zon uitermate zodat we veel zonnebaders richting de “Liegewiesen” (ligweiden) aan het meer zagen vertrekken. Dat was dus ook de enige inspanning die we vandaag nog presteerden, liggen, slapen, zwemmen, zonnebaden,……………zalig zo’n vakantiedag.


Meer van Bohingne - De majesteuze Triglav

Dag 20
Na een lekker ontbijt met verse broodjes van de rondrijdende bakker zijn we vertrokken richting Loiblpass om er in de Tscheppaschlucht te gaan wandelen. Dit is een wandeling langs een kloof die begint zo’n 8OO m voorbij Unterloibl aan een parking. Na ongeveer een kwartiertje gewandeld te hebben langs het riviertje bereikten we de kassa “das Goldene Brünnl”. Hier moesten we toegang betalen tot de kloof, deze bijdrage is voor het behoud van de natuur en de busrit terug naar de parking. De wandeling was wel de moeite waard via loopbruggen en steigers gemaakt langs de kloof tot aan de duivelsbrug waar een pracht van een waterval in drie delen zich naar beneden stort. Eén groot minpunt is dat het zo druk was dat je verplicht in rij moest lopen omdat het zo nauw is dat je niet voorbij je voorgangers kan. Dit is niet echt iets voor ons. Aan de waterval had je de keuze om terug te keren tot aan de spliting naar de Duivelsbrug en het Loibltal of om door te lopen tot aan het gasthof “Der Deutsche Peter”. Wij zijn doorgelopen langs een mooi wandelpad dat al een heel stuk rustiger was tot het gasthof waar ook de bushalte is terug naar de parking. Terug bij de zwerver gekomen, zijn we doorgereden naar Klagenfurt. Daar hebben we nog een beetje aan windowshopping gedaan en geproefd van de drukte van een stad, iets wat we na drie weken natuur niet meer gewoon zijn. Dan terug naar Ferlach om er te genieten van een heerlijke barbecue en een lekkere fles Oostenrijkse wijn en er nog een laatste keer de nacht door te brengen.

Julische alpen

Dag 21
Het regent en het weerbericht voorspelt niet veel goeds. We besluiten Karintië te verlaten en al een eind autostrade te doen tot we droog weer krijgen. In Werfen (Salzburgerland) stoppen we om een wandeling naar de Schloss Hohenwerfen te maken, een kasteel boven op een berg dat uitkijkt op de rivier de Salzach. Daarna rijden we richting Hallein waar we een bezoek brengen aan de Altstad en voor de laatste maal een Oostenrijkse Konditorei binnenstappen voor een stuk taart met koffie. Daarna zijn we samen met de avondspits tot voorbij München gereden tot in Dachau waar we een slaapplaatsje vonden bij de rivier de Amper. Na een lekkere maaltijd en een citroenjeneverke als slaapmuts gaan we vroeg slapen. Morgen zien we wel……………..


klimpartij - Brug over de stausee in Ferlach - Hohenwerfen Burg

Dag 22
Redelijk vroeg uit de veren naar onze normen hebben we op zoek naar een bakker door de altstadt van Dachau gereden. Het ziet er een gezellige stad uit maar onze plannen lagen anders. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar het concentratiekamp in Dachau. Zonder veel moeite hebben we het vlug gevonden want de weg er naartoe is heel goed aangeduid. Niet ver van de parking staat een infohuisje waar je audiobegeleiders kan lenen tegen betaling van 3 €. Voor je aan de eigenlijke ingang van het kamp bent, kom je hier en daar informatieborden tegen met uitleg over de aankomst van de gevangenen. Daarna passeer je het hekken met het bekende opschrift “Arbeid macht Frei” Eerst kom je in het immens grote museum dat gevestigd is in de gebouwen waar de gestapo en consoorten hun hoofdkwartier hadden. Daarna leidt de weg je naar de barakken voor de gevangenen en voorts naar de verschillende kapellen die opgericht werden ter nagedachtenis aan de vele duizenden doden van verschillende origine. Als laatste kom je in de gaskamers en de verbrandingsovens. Alles laat een diepe indruk op ons na, iedereen heeft dit ooit wel eens gezien op TV of over gelezen maar als je dat dan in het echt ziet………….. Wij hebben er zowat 4 uur rond gelopen maar als je alles wil lezen en grondig bekijken mag je er toch wel een dag voor uittrekken. Een beetje stilletjes van dit alles hebben we dan ons middagmaal gebruikt op de parking en daarna onze weg voortgezet richting België. Na ongeveer 6 uur over 35O km gedaan te hebben, besloten we een slaapplaats te zoeken even voorbij Mannheim in Osthofen waar 3 stelplaatsen zijn voor Mobilhomes met gratis service.


Wörthersee - Pyramidenkogel

Dag 23
Vandaag niets bijzonders, rustig langs de autostrade naar Oostende, nu eens met de zonnebril op en een beetje later de weg zoekend tussen de hagelstenen. Het speelde allemaal geen rol, de vakantie was geslaagd en we hadden tijd zat, want we hadden ons voorgenomen om te stoppen aan het Donkmeer om eens lekker paling te gaan eten. In de late avond om 22 uur en 4233 kilometer verder komen we terug thuis.


Op de wandeling naar de Tscheppaschlucht

Slovenië in het kort
Een mooi land, prachtige natuur. De oudere bevolking is wat terughoudend en wantrouwig, de jongere mensen praten een mondje vol Engels en schieten goed op met toeristen. Een groot deel van de wegen zijn in een erbarmelijke staat en het is uitkijken geblazen waar je rijd, maar de werken in uitvoering zien er goed en degelijk uit. De plaatselijke keuken is lekker en goedkoop, het huishoudelijk shoppen is anno juli 2006 in onze ogen spotgoedkoop, voorbeeldje: biefstuk 5€/kg - nectarines 0,80€/kg . Door het feit dat Slovenië begin 2007 overschakeld naar de Euro staan alle artikelen dubbel geprijst, dat was een voordeel. Voor ons is Slovenië als vakantiebestemming goed meegevallen.


Arbeid maakt vrij !!!!! - De verbrandingsovens - "NEVER AGAIN"