CAMPERSITE.BE

Hét forum in verband met Motorhomes
Het is nu 19 maart 2024 08:55

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Forumregels


Klik hier om de forumregels te lezen.




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 13 berichten ] 
Auteur Bericht
 Berichttitel: Zomer 2007 "Rondreis Zuid Noorwegen"
BerichtGeplaatst: 04 jan 2015 23:33 
Offline
+2000 Postings
+2000 Postings

Geregistreerd: 17 nov 2004 14:46
Berichten: 2350
Woonplaats: Aan 't water
Zomer 2007 "Rondreis Zuid Noorwegen"

Vertrekdag
Oostende 25 juli 2007, om 14u30 thuisgekomen van nog een dagje te werken wacht het ventje al op mij om te vertrekken, nog even vlug omkleden en we zijn weg richting Travemunde waar we morgen om 16u15 op de boot moeten. De reis verloopt vlot, er is nog niet zoveel verkeer want we zijn het spitsuur voor. Na een pauze van een halfuurtje - rond etenstijd ’s avonds - besluiten we om toch nog een eind te rijden en voor we er erg in hebben, zijn we rond 21u30 reeds op zo’n 50 km van Travemunde. We rijden de autosnelweg af even voor Lubeck waar we 748 km van huis een plaatsje vinden aan de Ratzeburger See om de nacht door te brengen.

Afbeelding
Havenfeesten in Travemunde - De inscheping - Op de "Robin Hood"

Dag 1
Na een goede en vooral stille nachtrust besluiten we om het stadje Ratzeburg eens te bezoeken, dit is niet al te groot, maar wel mooi midden in het meer. Nog even in de plaatselijke bibliotheek een mailtje sturen naar het thuisfront en we vertrekken naar Travemunde. Daar is heel wat te doen, Het bruist er van het leven tussen de vele marktkraampjes, eetstandjes en restaurantjes langs de lange kaai. Er zullen hier waarschijnlijk vanavond optredens zijn want her en der staan er podiums opgesteld. Helaas zullen wij dit niet kunnen meemaken want we hebben een afspraak met “Robin Hood” dat is de naam van de ferry die ons naar Zweden zal voeren. We doen ons tegoed aan een eenvoudige maar lekkere dagschotel op één van de vele terrasjes, het is immers mooi weer, en kuieren dan nog een uur of twee rond tussen alle kraampjes voor we naar de Skandinaviënkaai gaan om in te schepen. Mijn verzamelde info over de ferry was blijkbaar niet voldoende, zo wisten wij niet dat je gratis de sauna, douches en groot brobbelbad kon gebruiken, maar ja voor dit alles had je tenminste een handdoek nodig en die hadden we niet bij. Wij hebben dan maar tot aan het vallen van de duisternis op het dek rondgezwabberd en werden uiteindelijk beloond toen we een dolfijn konden spotten op nog geen honderd meter van de boot. Na exact 7 uur op de boot meren we aan in Trelleborg, Zweden. Na het vinden van een parkeerplaatsje aan de rand van de stad hebben we ons horizontaal geparkeerd om ons op een goede nachtrust te trakteren.

Afbeelding
Sfeerbeeld - Spoorwegbrug over de Vorma - Viking skiër in Lillehammer

Dag 2
Opnieuw een stille en rustige nacht achter de rug. Om 8 uur loopt onze GSM wekker af, Caroline springt in haar kleren, ik kruip erin want ik ben nog moe, we rijden verder om een iets betere plaats te zoeken om ons te wassen en te ontbijten. We stonden immers in een straatje voor de mensen hun deur. Rond 9u30 zijn onze magen gevuld en zijn we fris man om onze reis verder te zetten via Malmö, Götheborg. Na een eindje de autostrade richting Oslo gevolgd te hebben, nemen we de afslag naar Vänersborg en dan vóór Karlstad slaan we af richting Sunne. De natuur langs deze gewone hoofdweg is prachtig, we hebben ogen en tijd tekort om al dit moois te bewonderen en naarmate we Noorwegen naderen wordt het al maar mooier. In Sunne nemen we een kleinere weg via Grasmarken om zo de Noorse grens over steken richting Kongstvinger (Noorwegen). Even voorbij Grasmarken verandert de weg van geasfalteerd naar iets wat lijkt op een brede boerewegel. Aan de grens gekomen vertelt een groot bord dat we in Noorwegen zijn en het douanekantoor, eerder een middelmaats tuinhuisje, nodigt je uit om je eventuele smokkelwaar aan te geven. Helaas, het was onbemand, en ik die juist invoertaks wilde betalen op die 4 blikjes bier die ik teveel mee had, da’s pas pech. Nog even verder gereden tot in Austmarka waar we een plaatsje vinden bij een school met sportveldje om de avond en de nacht door te brengen.

Afbeelding
Lillihammer - Vele dakbedekking is met gras - Trol

Dag 3
Vandaag begint onze eerste dag in Noorwegen, om 5 uur ’s morgens al eens één oog opgedaan en het was al behoorlijk licht aan het worden,…………….. maar nog veel te vroeg om op te staan. Om 8 uur speelde het zonlicht al vrolijk door de dakluiken en besloten we om op te staan. Na het ontbijt reden we richting Kongsvinger waar we in de supermarkt wat inkopen deden. We vervolgden onze weg naar Gullverket waar de overblijfselen te bezichtigen zijn van een oude goudmijnstad “Brøstadgruva”. De weg ernaar toe is een tolweg waar men 100 Kronen betaalt om er over te mogen rijden. Van de mijnstad die welig tierde tussen 1810 en 1896 is er niet veel meer te zien, hier en daar wat overblijfselen van muren maar voor de rest niks. De natuur op deze geflopte mijnstad-wandeling zorgde ervoor dat we toch een geslaagde voormiddag gehad hebben. Na het middagmaal reden we richting Minnesund waar een oude imposante ijzeren spoorwegbrug de Vorma overspant. De Vorma rivier vloeit op die plaats in het Mjøsameer. We rijden langs het meer waar we hier en daar een stop inlassen om het uitzicht te bewonderen, ………en mooie uitzichten, zoveel ge maar wilt. Ter hoogte van Smedmoen steken we de Mjøsabrug over en gaan we nog op zoek naar rotstekeningen van 4 à 5000 jaar oud, die zou men kunnen vinden ten westen van de kerk van Ringsaker. Niks gevonden, zelfs de plaatselijke jongere bevolking die tamelijk goed Engels praat kon ons niet helpen om de oertekeningen te vinden. Tot daar onze zoektocht,……………. Dan maar een camping gezocht waar we de nodige waterwissels konden uitvoeren, genieten van een heerlijke douche, een barbecue, een glaasje wijn en een mooie zonsondergang over het Mjøsameer.

Afbeelding
Natuurpracht - Vanop de "Peer Gynt Vegen"

Dag 4
Na een heerlijke nacht op de plaatselijke camping van Samuelsruen rijden we naar Lillehamer. Het is een niet zo’n grote stad en we hebben de indruk dat het drukker was tijdens de olympische winterspelen van 1994 dan nu, nu lijkt het stadje in een diepe zomerslaap te zijn gedommeld. Na een wandeling naar het Olympisch park, waar er toevalling een internationaal treffen was van scouts en waar een paar specialisten aan het trainen waren op schans en dan al zwevend terecht kwamen op kunstmatige ondergrond, vertrekken we richting Tretten. Daar begint trouwens de “Peer Gynt vegen”, een weg die is aangelegd boven op de hoogvlakte van Svingvoll tot in Øvre Dalseter met een lengte van 66 kilometer. Om de weg te mogen berijden betaalt men tweemaal tol, in het begin en op het einde, zo’n 120 N Kr tesamen. In het begin van de route vindt je een paar skidorpen maar naargelang de weg vordert krijg je enkel nog ongerepte puur natuur te zien. Hier en daar kan je stoppen om wat foto’s te nemen en daar nemen we gretig gebruik van. Het hoogste punt van de route bedraagt 1053 meter en daar hebben we ook ons steentje bijgedragen. Op 10 kilometer van de eindstreep vinden we een plaatsje die perfect geschikt is om te overnachten, een picknicktafel, kampvuurmogelijkheden, stilte, al wat we nodig hebben om er te blijven slapen. Na het avondeten hebben we dan wat hout gesprokkeld en na menig aantal pogingen een gezellig kampvuur ontstoken. Bij een knetterend vuurtje en met een glaasje wijn hebben wij een mooie dag afgesloten, niettegenstaande er tijdens de dag nu en dan een regenwolk zijn zotte kuren had.

Afbeelding
De Kvitskriuprestein - 5 trollen - Brug over het Kvernesfjord

Dag 5
Deze ochtend ontwaakt onder een deugddoend zonnetje en het gezelschap van een drietal schapen zetten we onze reis voort over het laatste stukje van de Peer Gynt Vegen tot we op de weg komen naar Vinstra. Daar hebben we een stop gemaakt om de nodige boodschappen te doen. We zijn van plan door te rijden naar Andalsnes, maar niet zonder de verschillende bezienswaardigheden te gaan bekijken. Onze eerste stop is even voorbij Otta in Selsverket waar we de afslag nemen naar de Kvitskriuprestein. Intussentijd is het beginnen regenen en dit voor de rest van de dag. Aan een kleine dam begint een tolweg verder naar het nationaal park Mysuseten. We besluiten even onze benen te rekken en te voet naar deze stein te gaan, het is maar 2 km. Nog even een steile klim van zo’n kwartiertje en we staan aan de Kvitskriuprestein. Dit is een zeldzame vorm van erosie die lijkt op een groep wit geklede priesters, vandaar de naam. Het zijn precies bovengrondse witte stalagmieten met een hoed op. Een vriendelijke Noor vertelt ons dat het normaal gezien hier warme zomers zijn zo te beginnen vanaf half juli tot en met augustus. Dus courage, het weer kan nog verbeteren.

Afbeelding

Na de innerlijke mens gevoed te hebben, gaan we opnieuw op weg. Tot aan Bjorli is er niet veel te zien, maar dan begint het. De rivier de Rauma loopt langs de baan en wordt alsmaar woester. Nabij Verma stoppen we even om de Slettafossen te gaan bekijken. Daar stort de rivier zich ettelijke meters in de diepte en geeft een prachtig uitzicht. Vanaf de zijkanten van de intussen hoger wordende bergen storten zich verschillende kleine watervallen in de rivier. Naarmate we Andalsnes naderen wordt de natuur ruwer en de bergen nog hoger. De stopplaatsen waar je foto’s kunt nemen zijn beperkt dus moeten we opletten dat we niet van de baan afrijden want we hebben ogen tekort hebben om alle watervallen te bekijken, op een moment zie je er 8 naast elkaar. We naderen de Trollveggen, dit is de hoogste loodrechte wand van Europa (1000 m), maar de regen en de wolken gooien roet in het eten zodat er niet veel van te zien is. Dus rijden we door naar Andalsnes om er aan het begin van de Romsdalfjord de nacht door te brengen. Morgenvroeg rijden we terug om deze Trollveggen te bekijken in de hoop dat ze dan niet ingepakt zullen zitten door de wolken.

Afbeelding
Sfeerbeelden uit het mooie Noorwegen

Dag 6
Onze hoop om de Trollveggen zonder wolken te zien is ijdel. Het regent nog altijd en dus besluiten we om eerst een rondrit rond een deel van de fjorden te maken. We vertrekken naar Kristiansund via het Romsdalfjord, de Langfjorden, de Tingvollfjorden, de Bjatfjorden tot Gjemnes waar we de brug over moeten om dan meteen daarna onder het water duiken in een tamelijk lange tunnel tot aan het volgende eiland Frei. Het uitzicht over de fjorden is heel mooi maar spijtig genoeg zijn er niet genoeg stopplaatsen en belemmert de regen en de wolken het zicht een beetje. In Kristiansund aangekomen merken we vooral havenactiviteit op, we laten de binnenstad links liggen en nemen de boot naar Bremsnes. Nog een eindje rijden en dan begint de spectaculaire tocht dwars door zee, aan de ene kant de Atlantische oceaan en aan de andere kant de Norwegian Sea, nee, niet verkeerd begrijpen, ’t is niet al zwemmend maar al rijdend van het ene kleine eilandje naar het andere verbonden door een brug of zes, de één al mooier dan de andere. Gelegenheid om foto’s te nemen is er hier genoeg want aan ieder begin en einde van een brug is er een stopplaats waar je de ruwe kracht van de zee kunt bewonderen. Speurend naar walvissen en dolfijnen worden we alweer getrakteerd op een ferme regenvlaag dus geven we het walvisspotten maar op en zetten we onze tocht verder langs de Kornstafjorden tot aan Molde waar we opnieuw de boot opmoeten naar Vestness. Daar aangekomen vinden we algauw een plaatsje op een parking aan het fjord om te overnachten. Terwijl ik aan het avondeten begin, smijt het ventje nog een lijntje uit in de hoop een kilo vis te vangen. De parking is opvallend leeg en terwijl ik Danny ga halen om te eten passeer ik een klein gebouwtje dat verdacht veel lijkt op een overzetplaats voor voetgangers. Mijn frank begint te vallen dat we op de parking staan voor de overzet, dit betekent dat we morgenvroeg zullen wakker worden door veel lawaai. Dus besluiten we om na het eten een ander plaatsje te zoeken en die vinden we een eindje verder aan de Tresfjorden tussen de paarden.

Afbeelding
De Trolstigen en zijn omgeving

Dag 7
Na een heel rustige nacht rijden we terug naar Andalsnes waar we in het plaatselijke tankstation nog even iets beter visgerief halen want de visvangst gisterenavond was maar heel mager. Het regent niet meer en zowaar begint de zon zich door de wolken te wringen, dus nog een derde poging wagen om de Trollveggen (loodrechte wand van 1000 m hoog) te gaan bekijken. Deze keer zijn ze goed te zien, alleen de topjes zitten nog een klein beetje tussen de wolken. Nog net geen stijve nek eraan overgehouden, rijden we verder naar de Trollstiggen. Dit is een hele mooie weg met veel haarspeldbochten en op de voorgrond een prachtige brede waterval die zich met veel kracht naar beneden stort. Vroeger was dit een gewoon pad dat alleen te voet of per paard begaanbaar was, in 1890 heeft men besloten om er deftige weg van te maken nadat menig paard met of zonder ruiter naar beneden gedonderd was. Gelukkig maar voor het toerisme (en natuurlijk ook de plaatselijke bevolking) want het zou zonde zijn om zoveel natuurpracht links te moeten laten liggen. Na veel "oh’s" en "ah’s" en de nodige foto’s komen we boven waar we de oorsprong zien van deze machtige waterval; een heel rustige rivier die plots naar beneden valt om daarna zijn weg verder te zetten in het dal.

Afbeelding

Hierboven vinden we nog net een plaatsje om onze zwerver te parkeren en de innerlijke mens te voeden. Het is hier, wat had je anders gedacht, heel toeristisch met souvenierwinkeltjes alom. Zo, we hebben genoeg trollen gezien voor vandaag en rijden verder waar we in Valldal even stoppen om onze zwerver te voorzien van servicebeurt, dit moet ook gedaan worden hé. Bij het toeristisch bureau merken we op dat er douches genomen kunnen worden voor 10 kronen, er is zelfs mogelijkheid om wasmachines te gebruiken. De douches zijn heel proper en dus voegen we de daad bij het woord. Fris gewassen rijden we een klein stukje verder om het Norddalsfjord over te steken met de overzetboot. We komen in Eidsdal aan en zoeken een plaatsje om de avond en de nacht door te brengen. Een klein eindje verder komen we langs de weg een inhammetje tegen aan het fjord dat perfect lijkt op wat we zoeken. In het gezelschap van een tiental schapen waagt mijn ventje zich nogmaals aan het vissen, maar veel meer dan iets dat lijkt op een doorzichtig gelei-achtig lang ding met een worm erin haalt hij niet boven. Het is nochtans mooi weer geworden en het water is kalm, nu en dan springt er een vis even op in het water maar jammer genoeg niet aan Danny zijn vislijn. ’t Zal voor een ander keertje zijn zeker.

Afbeelding
Waerversnelling - Een van de vele overzetboten - Eindelijk, beet

Dag 8
De laatste zin van bovenstaand dagverslag zijn allemaal dikke leugens……. . ‘t Is te zeggen, kort na het afronden van het verslag haalde ik een vis boven, zo’n halve meter lang en een drietal kilogram zwaar. Het moest volgens ons iets zijn dat eruit zag als een schelvis, eigenlijk kon ons dat geen barst schelen, we hadden twee dagen gratis voedsel. De volgende morgen na een heerlijk ontbijt en wat nagepraat te hebben over mijn visvangst vertrokken we naar Geiranger met zijn wereldberoemde fjord. Via Eidsdal beginnen we aan de klim die ons over de Stranda hoogvlakte voert, links en rechts bewonderen we het landschap, iets waar je nooit op uitgekeken raakt. Aan het meertje de Eidsvatnet, ligt een stopplaats met toilet. Op de muur van dat gebouwtje hing een papiertje dat er op die plaats overvallen waren op kampeerders met slaapgas…………… naast die parking was een camping met Nederlandse uitbaters ……………… verder heb ik er mij geen vragen bij gesteld. Op het hoogste punt gekomen hebben we een fantastisch zicht op het Geirangerfjord, het zicht dat je ziet in de brochures, ook wij hebben het geluk dat er juist een enorm cruiseschip door het fjord vaart met als stopplaats Geiranger. Vanaf het uitzichtpunt zijn we via een serie haarspeldbochten naar beneden gereden tot in het stadje. Het is een plaats die enkel leeft van toerisme, en de prijzen van de attractie’s zijn weerzinwekkend hoog, een half uurtje met de zodiac op het fjord maakt je 50€ armer. Na een wandeling langs de souvenierwinkeltjes vertrekken we richting Kvandalseter.

Afbeelding

Op de weg ernaar toe komen we ook nog de Klugen tegen, een oude boogbrug waar je met de wagen eens eronder en dan erboven kan rijden, voor de rest niks bijzonder. Eens we daar voorbij zijn begint het landschap er echt woest uit te zien, rotsformaties liggen als het ware uitgestrooid op de hoogvlakte waar ook nog een snelstromend riviertje doorloopt met hier en daar nog een sneeuwmassa die wacht op een beetje zon om te kunnen smelten. Deze pracht duurt zo’n 20 km en dan begint de langzame afdaling naar Lom, een weg van 60 km lang die van begin tot einde weer alles heeft wat de natuur je te bieden heeft, meren, watervallen, mooie uitzichten, enz……… In Lom aangekomen doen we eerst boodschappen in de supermarkt en weer valt het ons op dat de verse producten zoals groenten, fruit en vers vlees praktisch onbetaalbaar zijn, de rest is duurder maar valt nog mee. Na het boodschappen doen rest ons alleen nog een bezoek aan het prachtig dertiende eeuwse Staafkerkje van Lom, een mooi bewaard stukje geschiedenis. Het houten gebouw ziet er prachtig uit en de Noren willen het zeker niet kwijt, want als je goed kijkt zie je een sprinklersysteem die min of meer verborgen zit achter de dakgoot, misschien de gevolgen van een vroegere brandstichting. Na het kerkbezoek vertrekken we richting Vâgêmo, want morgen brengen we een bezoekje aan het Jonutheimen Nationaal Park, maar eerst gaan we onze vis opeten.

Afbeelding
Geirangerfjord - Staafkerk Lom - De Klugen - Ridderspranget

Dag 9
Hoera, de zon schijnt aan een staalblauwe lucht met enkele luttele witte wolkjes. Vandaag gaan we de Ridderspranget (riddersprong) maken, ’t is te zeggen, gaan bekijken. We rijden verder langs route 51 waar we de nacht doorgebracht hebben aan een dam. Dit was de enige plek waar we konden staan want verder langs deze route staan overal bordjes verboden te kamperen, we naderen immers het nationaal park Jotunheimen. Na ongeveer een 20 minuutjes rijden, zien we plots een wegwijzer naar de Ridderspranget. We parkeren onze zwerver op een kleine parking midden in de bossen vanwaar het klein stukje lopen is naar de kloof. De legende wil dat een meisje Skarvangs-sole genaamd uit de 13de eeuw moest huwen met ridder Iva, het meisje was echter verliefd op zijn tegenstander Sigvat. Sigvat en Skarvangs-sole vluchtten maar stonden plots voor een kloof waar de Sjoa doorstroomt. Sigvat achterna gezeten door Iva nam het meisje in zijn armen en sprong over de kloof. Van die dag af werd de kloof de riddersprong genoemd. Van ridders en meisjes geen spoor meer, maar wel de moeite waard om er even te gaan kijken. Na nog een babbeltje geslaan te hebben met een Hollands koppeltje keren we een eindje terug om de afslag te nemen naar Glitterheim gelegen midden in het Jotunheimen Nasjonalpark. Deze weg is een tolweg van 23 km lang, je betaalt er 50 Kr. aan zo’n hokje waar je je gegevens moet invullen op een papiertje en het geld in een bus stoppen. We rijden midden in de weidse natuur omringd door bergen met nog sneeuw erop en de daarbij horende meertjes.

Afbeelding

Plots staan midden op de weg twee rendieren naar ons te kijken en als we goed rondkijken zien we er verder nog enkele. Ik heb van bij de beginne gezegd dat ik niet naar huis ging zonder rendieren gezien te hebben, ewel ……… nu moet ik wel naar huis !!!!! Gelukkig is het maar binnen 2 weken. Na ongeveer een uurtje gereden……wat zeg ik, gehobbeld te hebben over een weg niet veel breder dan een grote wagen, komen we aan een parking. Binnen in onze zwerver is er al ’t één en ’t ander uit de kasten gevallen van het vele schudden. We ruimen alles een beetje op en na een boterham gegeten te hebben, gaan we te voet verder naar Glitterheim. We stappen ongeveer een anderhalf uur door een prachtig ongerept landschap en zien dan voor ons een grote trekkershut met daarrond enkele indianententjes, dat is Glitterheim. We gaan even rondneuzen in de trekkershut en merken op dat ze meer op een klein verzorgd hotelletje lijkt. Van daaruit kan je wandelingen maken van hut naar hut, goed voor trekkers. Wij klimmen even naar boven de berg op om te zien wat daarachter ligt maar zoals te verwachten, komt er aan het klimmen geen einde want achter iedere top zie je alweer een nieuwe top. Dan maar weer naar beneden om terug te keren.
We hebben een kleine 20 km in de kuiten als we terug bij onze zwerver staan. Nu is het weer aan hem om de hobbelige weg opnieuw te trotseren. Met een enorme stofwolk in ons kielzog staan we na een uurtje hobbelen weer in het dal. Terug op de gewone weg gekomen, besluiten we om de avond nog eens bij de dam door te brengen. Het is inmiddels al 18 uur geworden en door al dat wandelen hebben we grote honger gekregen en nog een grotere dorst.

Afbeelding
Statig en groots als hij is stond hij plots aan de rand van de weg.

Dag 10
Na het ontbijt rijden we richting Lom waar we onze zwerver een grote beurt geven, ’t is te zeggen diesel, water, afvalwater, enz…. Na in de toeristische dienst van Lom een emailcheck en kijk op de weerberichten van de komende dagen te hebben gepleegd beginnen we aan “Route 55”, een toeristische route die van Lom tot in Gaupne loopt. Het eerste dat we tegenkomen is het prachtige “Hotel Elveseter” een oud houten hotel met een prachtige inrichting waar je als buitenstaander gratis en voor niks eens in mag komen rondneuzen, en nieuwsgierig als we zijn hebben we dat dan ook maar gedaan, in het kort ’t was echt chique. De weg zet zich voort met de gewone natuurpracht die we nu al dagen gewoon zijn, kolkende riviertjes, bergen, grillige rotsen, enz……, dit blijft zo tot we beginnen te stijgen. De eerste blijvende sneeuw laat zich hier en daar al opmerken en van bomen is er ook al niet veel meer te zien, niettegenstaande we nog maar op een goeie 1000 meter hoogte zitten. De omgeving komt geheel desolaat over, stokken van 4 m hoog links en rechts van de weg tonen in de wintermaanden waartussen je kan rijden om de weg onder je wielen te hebben. Op sommige plaatsen ligt links en rechts van de weg nog 3 meter sneeuw, en dat begin augustus en op ongeveer 1400 meter hoogte, ook de bergmeren waar je de sneeuw ziet in afsmelten geven uitermate prachtige gezichten. De enige spelbreker van het hele gebeuren is de regen en de daarbij horende lichte mist. Toch waren we blij dat we “Route 55” eens onder de wielen hebben zien passeren, ze is prachtig. Beneden in het dal gekomen rijden we langs het Lustraffjord, een uitloper van het Sognefjord tot in Gaupne, tijd voor een bakje koffie. Na de koffie besluiten we nog het Jostedal in te rijden om wat informatie in te winnen over de gletsjerwandeling die we morgen gaan maken. De weerberichten zien er gunstig uit, dus het zou wel eens een prachtige dag op de sneeuw kunnen worden, maar dat is voor morgen, eerst een slaapplaats zoeken en de innerlijke mens versterken.

Afbeelding
Hotel Elveseter - Oud en mooi - Gevonden op Route 55

Dag 11
Vanmorgen opgestaan met het getik van de regen op de koepels. Maar we laten de moed niet zakken en rijden naar het Breheimsenteret waar we tickets gaan kopen voor een 2 uur durende gletsjerwandeling op de Nigardsbreengletsjer die zijn naam te danken heeft aan de 9 boerderijen die ooit onder het ijs bedolven werden. Op de parking aan het gletsjermeer wachten we onze gids op die het nodige materiaal uitdeelt om de tocht te beginnen. We worden naar de boot gebracht die ons bijna aan de voet van de gletsjer zal afzetten, na nog een kleine wandeling van zo’n 15 min. wacht Ankie, onze gids ons op met de nodige uitleg en nog meer materiaal. We krijgen allemaal een soort broek van riemen om waaraan we aan elkaar bevestigd worden met een touw en na onze spikes onder onze schoenen gebonden te hebben, kunnen we aan de tocht beginnen. Het uitzicht op de gletsjer is nu al prachtig maar er staat ons nog veel meer te wachten. Met 14 man op een rij verbonden met een touw klimmen we omhoog, het regent maar volgens Ankie hebben we daardoor min of meer geluk en tonen de gletsjerspleten helderblauw. Als de zon zou schijnen, worden de bergflanken warm waardoor de bovenlaag van het ijs kristaliseert en wit wordt in plaats van blauw en door het effect van de opwarming onstaat er een ijzige wind en is het niet zo aangenaam wandelen. Na een korte pauze voor een snack en een drankje en nog meer uitleg voert Ankie ons door het labyrint.

Afbeelding

Dit is een moeilijker stuk maar prachtig, vol met grote blauwe gaten en spleten in het ijs met nauwe doorgangen. De blauwe kleur wordt veroorzaakt door de kracht van het opeengepakt ijs waardoor er geen zuurstof meer tussen het ijs kan. Ankie vertelt ons ook dat ze elke week hun route moeten aanpassen omdat de gletsjer voortdurend in beweging is. Eens het labyrint voorbij kunnen we aan de afdaling beginnen, deze gaat heel geleidelijk naar beneden en dit is maar goed ook want onze groep begint moe te worden en de aandacht verslapt een beetje. Als we beneden zijn leveren we ons materiaal in en na een klein kwartiertje stappen kunnen we terug de boot op om ons naar de parking te brengen. We bedanken Ankie voor haar vriendelijkheid, uitleg en natuurlijk ook de toer en trekken naar onze zwerver om onze natte kledij uit te doen en na het genot van een warme chocomelk en een voldaan gevoel vertrekken we richting Sognefjord waar we een camping zoeken en waar Danny nog een poging zal doen om nog zo’n vis te vangen.

Afbeelding
Wandeling met gids op de Nigardsbreengletsjer

Dag 12
Mijn poging van gisteravond om nog wat vis te vangen is toch nog gedeeltelijk gelukt, al was het maar geschikt voor een maaltijd van één persoon, maar ja, een mens moet ook eens met minder content zijn hé. Onze trip van vandaag brengt ons eerst naar het beroemde staafkerkje van Borgund. Daarvoor moeten we vanuit Sogdalsfjøra een eindje rijden tot aan de overzet in Mannheller om zo in Aspevik richting Borgund te rijden. Als we de tunnel uitrijden ligt het veer op ons te wachten en toeval of niet, wij zijn één van de laatsten die erop kunnen, weeral een halfuur uitgespaard. Het staafkerkje van Borgund ziet er wel erg sympathiek uit maar om 65 Kronen (8,2€) per persoon te betalen om een houten kerkje ter grote van een volwassen tuinhuis te bezoeken, dat vinden we niet kunnen. Ook vertelt de info van het bijliggende museum dat er binnen in eigenlijk niet veel te zien is en dat het meer om de buitenkant gaat. Na de middag zijn we naar Lærdalsøyri gereden om daar aan de Lærdalvegen te beginnen. Dit is een alternatief voor de Lærdaltunnel (24 km lang) en wat natuurpracht betreft geeft het je alles wat je je maar kunt inbeelden. De weg loopt over de Horndalen tot in Aurlandsvangen. Het mooie weer van vandaag levert ons een serie prachtige foto’s op van het landschap. Op het einde van de trip worden we op een uitzichtpunt in het begin van de afdaling getrakteerd op een zicht op het Aurlandsfjord, een beeld dat we terug vinden in de reisbrochures. Eens beneden gekomen zoeken we een plaatsje bij het fjord om te overnachten, maar eerst wat zonnen want het is pas halverwege de nammiddag en misschien nog eens een “fiske” vangen.

Afbeelding
Na een regenvlaag - Staafkerkje Borgund - Natuurpracht

Dag 13
Opgestaan met het zonnetje in ons gezicht, het belooft een mooie dag te worden. We zijn van plan om vanuit Flåm de trein te nemen naar Myrdal en dan te voet terug te keren. Als we aankomen in het station rijdt de trein van 09u45 juist voor onze neus weg. De volgende trein is om 11 u maar bij de ticketverkoop blijkt dat deze al volzet is en we moeten wachten tot 12u20. Dan eerst maar wat rondkuieren in de vele boetiekjes en souvenirwinkeltjes en een hapje eten. Eindelijk is het dan zover en stappen we op de Flåmsbana. Die overbrugt over de hele rit van een uur een hoogteverschil van 866 m. en is de enige elektrische trein in Noorwegen die met een hellingshoek van 5,5 % stijgt. We zijn nog maar amper vertrokken of we kunnen al een mooie waterval bewonderen. We doen 10 kleine stationnetjes aan waarbij de trein heel even stopt om reizigers op of af te laten, we krijgen ook bij elke bezienswaardigheid een woordje uitleg van de conducteur. Langsheen de rit heb je een mooi uitzicht over het Flåmdal en de kolkende rivier die erdoor stroomt. Nu en dan wordt ons zicht belemmerd door een tunnel waar we door moeten.

Afbeelding
Het zijn er een 9tal samen goed voor een lengte van 6 km. Bij de Kjosfossen na reeds 669 m overbrugd te hebben, houden we een 5tal minuutjes halt waarbij we de gelegenheid krijgen om uit te stappen, het is zeker de moeite waard want wat een kanjer van een waterval die we daar te zien krijgen………en die bovendien nog zorgt voor een gratis douche. Plots verschijnt vanachter een ruïne op de tonen van een zachte mysterieuze muziek een blauwe waternimf die heel sierlijk voor onze ogen danst in de nevel van de waterval. Nog even nagenietend van het onverwachte schouwspel zitten we terug in de trein die zijn tocht voortzet om een kwartiertje later aan te komen in het station van Myrdal. Nu is het zware werk aan ons want we moeten immers 21 km en 866 m te voet naar beneden. Eerst passeren we de restanten van de oude spoorlijn om dan langs een bergpad in het gezelschap van verschillende watervallen met de daarbij horende rivier tot aan ons beginpunt te komen. Moe……wat zeg ik, versleten maar heel voldaan van de mooie natuur komen we 4 uur later terug aan de Aurlandsfjorden waar we juist op tijd zijn om het cruiseschip te zien vertrekken. Daarna zoeken we terug onze slaapplaats van gisteren op waar Danny nog even zijn lijn uitlegt. En ja, na een tijdje heeft hij beet……….een schoen !!!!!! En wij dachten dat dit enkel in de Suske en Wiske boekskes voorkwam.

Afbeelding
Een van de vele Fjorden - Waterval langs de Flambana - Daktuin !!!

Dag 14
Deze morgen opgestaan zo stijf als een plank en kuiten zo hard als graniet. Eén ding staat vast, vandaag geen zulke wandelingen. We rijden vanuit Aurland naar Voss, een tamelijk groot stadje. Na een bezoek aan het informatiekantoor en een emailcheck in de bibliotheek wandelen we naar de Bordalsgjelet, een smalle kloof waar een rivier doorstroomd. De kloof op zich is niet echt een topper maar dat komt natuurlijk omdat we de afgelopen week veel mooiere natuur te verwerken hebben gekregen. Maar ja, onze stramme kuiten zijn toch eens in beweging geweest, amai………… Na de middag nemen we de toeristische route (7) naar Norheimsund, een weg langs het Indre Samlaffjord die regelmatig overgaat van een normale naar een héél smalle weg, dus het is goed uitkijken voor aanstormende tegenliggers. In Norheimsund brengen we een bezoek aan de Steindalsfossen, een toeristische uitgebuit natuurfenomeen waar tal van soevenirwinkeltjes gouden dagen beleven. De Steindalsfossen zou de enige waterval in Noorwegen zijn waar je achter de neerstortende watermassa heen kan lopen, wel mooi maar ook niet zo’n groot spektakel. Het is intussen al een stuk in de namiddag geworden en door onze (nog altijd) tegenspartelende kuiten besluiten we om onze rondreis voor vandaag te beeindigen. We rijden naar Bruravik waar we de overzet nemen naar Brimnes waar we dan op een klein eindje rijden een overnachtingsplaats vinden aan de rand van het Eidfjord. Eindelijk onze kuiten kunnen rusten, …………..en misschien, als ik braaf ben hangt er nog een massage in de lucht deze avond, wie weet…………………

Afbeelding
Viskwekerij - Oude brug - Waterval

Dag 15
Onze kuiten zijn toch iets beter vandaag, wat een stevige massage al niet kan doen hé. We vertrekken naar de Vøringfossen, één van de grootste watervallen van Noorwegen die zich in een vrije val van 160 m naar beneden stort. Na een tunnel of 4 doorgereden te hebben waarvan sommige een volledige spiraal maken en dit om op korte afstand een hoogteverschil te kunnen overbruggen, komen we aan de waterval maar één of ander grote wolk is daar blijven hangen en we zien dus niets. Dan maar verder naar de Sysendam nabij Maurset, deze dam heeft een lengte van 1160 m en regelt het debiet van de Vøringfossen. We zitten nu boven de wolk die voor spelbreker speelde en hebben een goed zicht op de dam en het daarbij omliggende desolaat landschap. Op de terugweg naar de waterval houden we eerst nog een korte stop om een kudde geiten door te laten. Terug aangekomen bij de parking merken we dat de wolk nog steeds geen zin heeft om op te lossen, we moeten even lachen met een groepje toeristen die foto’s nemen van de plaats waar de waterval zou moeten zijn…….misschien hebben zij nog nooit dichte mist gezien ?????? Het heeft geen zin om hier lang te blijven ronddwalen en dus rijden we terug naar beneden. In het dal aangekomen schijnt de zon vrolijk en na een eindje langs de Eidfjorden gereden te hebben ontdekken we een gezellig plaatsje op een grasveld vlak aan het water in Kinsarvik. We besluiten er voor de rest van de dag, het is inmiddels al na de middag, een rustdag van te maken. Een kopje koffie, een boek, een vislijn en de zon…..wat moet een mens nog meer hebben ? In de late namiddag zullen we nog een eindje doorrijden tot even voorbij Odda waar we de Latefossen gaan bekijken. Dit is een gespleten waterval die vanop de weg te zien is en waarvoor je toch even moet stoppen om de nodige foto’s te nemen. Na dit schouwspel zoeken we een plaatsje om de nacht door te brengen.

Afbeelding
Cruiseschip in Eidsdal - Geiten op de baan - De Latefossen

Dag 16
Goed en rustig geslapen op de parking van de skipiste, er stonden niet véél wagens wegens te weinig sneeuw………… J.
Vandaag wordt het een beetje rijden, en dit omdat we morgen een zwaar programma hebben. Rijden op Noorse wegen vergt wel wat tijd, en dus wordt het een lange langzame trip naar de camping dicht bij de Preikestolen. Alles wordt natuurlijk goedgemaakt door de mooie natuur die we overal op onze weg te zien krijgen. Buiten een servicebeurt voor onze “Bobil” (Noors voor motorhome) hebben we niet veel meer uitgehangen vandaag. Na nog een wijntje eens vroeg naar bed, maar eerst de wekker wat terugdraaien want morgen is het wat vroeger uit de veren, …….. bwaaak.

Afbeelding
Beelden vanop de Lærdalvegen

Dag 17
Het is een beetje een teleurstellend zicht als we deze morgen rond 7u30 ons hoofd buiten steken want de wolken hangen zeer laag zodat er van bergen niets te zien is. Maar we laten de moed niet zakken en vertrekken naar de parking van de Preikestolen die 4 km verderop ligt om de tocht te voet naar boven aan te vatten. In het begin gaat het redelijk gemakkelijk, maar na een half uurtje begint het klauterwerk over de vele rotsblokken. Na ongeveer 2 uur bereiken we de Preikestolen, dit is een loodrechte wand die met een duizelingwekkende 650 m boven het Lyssefjord uitsteekt. Jammer genoeg is er van het fjord niets te zien door de mist, maar toch kunnen we enkele foto’s laten nemen van de wand zelf met erbovenop wij 2. Fier dat we het toch maar weer gedaan hebben, beginnen we aan onze tocht naar beneden waarlangs vele rode en soms purpere gezichten onze weg kruisen……Terug bij de zwerver is de zon er doorgekomen en na het verzorgen van de innerlijke mens vertrekken we naar Lyssebotn. Dit dorp is enkel te bereiken per boot of met de wagen maar dan moet je ongeveer 2u30 rijden. In Oanes nemen we de overzetboot naar Lauvnik om dan via Oltedal, Byrkjedal en Sinnes Lyssebotn te bereiken. We kunnen onze ogen bijna niet geloven als we midden in een wielerwedstrijd belanden, de coureurs rijden hier gewoon tussen het verkeer, bij ons is dit gewoon ondenkbaar. Afgezien van de coureurs is dit een heel mooie route waar het landschap alsmaar ruwer en desolater wordt. Het laatste stuk voor Lyssebotn moeten we over een afstand van ongeveer 8 km 800 m zakken; de ene haarspeldbocht na de andere om dan op het laatste door een tunnel te rijden die 180 ° draait. Lyssebotn ligt aan het einde van het fjord en we installeren ons voor de nacht. Morgen rijden we een klein stukje terug om te gaan wandelen naar de Kerjag. Deze wandeltocht schijnt zo’n 6 uur te duren…….amai weeral onze kuiten!!!!!!!!

Afbeelding
De Prekekstolen - Desolaat landschap - Lyssefjord

Dag 18
Slecht geslapen aan het haventje van Lyssebotn omdat er op de naburige camping een fuif aan de gang was, dus aan muziek hadden we zeker geen nood. Buiten dit kregen we ook nog halverwege de nacht het bezoek van een schip dat met hevig bulderende motoren de haven kwam binnen gestormd, daaruit kwamen twee mannen gelopen met een brancard richting camping. Na een half uurtje vertrok de “ambulanceboot” al even bulderend als hij gekomen was, nu vlug nog wat slapen. Onze wekker heeft blijkbaar wel goed geslapen want om 7h30 zet hij onze Zwerver op stelten. Zo fris als we zijn parkeren we ons reeds om 8h30 op de parking van de Kjerag, die met zijn 1084 meter de hoogste top van de Lyssefjorden is en waar we pas ontwaken na de koffie en het bijbehorend ontbijt. Ons wandelingetje van vandaag gaat naar de “Kjeragbolte”, een grote kei die ooit eens vastgeraakt is tussen twee rotswanden. Het is een zware tocht, met hier en daar kettingen langs het parcour om je aan op te trekken, maar we komen er, bijna als één van de eersten. In het begin klimmen we constant in een wolk maar na een uurtje zitten we er boven en hebben we een prachtige zonnehemel die onze dag perfect maakt.

Afbeelding

Het onderliggende wolkendek lijkt net een hoop dons die tussen de bergen uitgestrooid is en dit resulteert in een paar mooie foto’s. Na een hevige klim en dan nog een héél eind over de hoogvlakte, alléé hoogtvlakte noemen ze dat, zien we hem, de beroemde kei die daar maar hangt te hangen. Een paar gekken zijn bezig foto’s te maken van die Kjeragbolte terwijl hun vriend erop klimt om te poseren en zo elk om beurt, wetende dat die kei zo’n duizend meter boven het Lyssefjord hangt………………. Ik heb het dan ook maar eens geprobeerd en weet nu ook hoe een adrenalinestoot aanvoelt. Vijf uur na vertrektijd zijn we terug aan de zwerver, blij dat we het gedaan hebben. Nu rijden we nog richting kust waar we een plaatsje vinden aan de jachthaven van Egersund een rustig stadje grensend aan de Noordzee. Voor de rest van de dag verzetten we geen voet meer.

Afbeelding
Op weg naar de Kjeragbolte - De Kjeragbolte - Wij waren hier ook

Dag 19
Vanmorgen doen we boodschappen en bezoeken we Egersund, het is een gezellig stadje met vele boothuisjes, Egersund is immers bijna geheel omringd door water. Nog even in de bibliotheek een mailtje sturen naar het thuisfront en we kunnen vertrekken richting Flekkefjord. We zijn van plan een beetje de kust af te dweilen en zo komen we op pittoreske plaatsjes zoals Nesvag waar een rij boothuisjes bijna op instorten staan maar als beschermd erfgoed bestempeld staan. Onze volgende stop is Sogndalstrand. Dit is geen strand maar een piepklein dorpje bestaande uit één lange gezellige straat met een hotel, post en een klein toerismekantoortje waar de staarten van droogvis nog aan de gevel hangen. Deze straat komt uit op de zee en hier kan je van een prachtig uitzicht genieten. We rijden nog een stukje verder en stoten in Helleren aan het Jossingfjord op een overblijfsel van een nederzetting onder een kanjer van een overhellende rots. Deze nederzetting dateert van begin 1800 en was nog bewoond tot in 1920, je kan op je gemak gaan rondneuzen in de huisjes en als je niet weet wat gedaan kan je de was strijken want die hangt nog buiten te drogen. Het Jossingfjord was ook de plaats waar het eerste gevecht van WO II plaatsvond in Noorweegse wateren. Een duits oorlogsschip met britse gevangenen aan boord hield zich schuil in het fjord en werd ontdekt door de britten met alle gevolgen vandien. Op zich is er niet veel meer te zien buiten een bord met uitleg over de slag. De verdere route naar Flekkefjord wijkt een beetje af van de kust en dus rijden we door tot in Abelnes aan de Stolsfjorden om nog een uurtje of twee van de zon te genieten en eventueel nog een viske te vangen.

Afbeelding
Boothuisjes van Nesvag - De Helleren - Natuurpracht

Dag 20
Als je aan een haven overnacht kan je natuurlijk wat last hebben van veerboten die over en weer varen en hun eerste trip start om 6h30. Dan zijn we nog maar eens vroeg wakker, en zoals ze zeggen…… ochtendstond heeft goud…….. Na het ontbijt rijden we naar Flekkefjord, een mooi stadje met bijna aan ieder gevel een grote bloempot met hangbloemen, dit moois geeft aan het stadje een speciale sfeer. Ergens in Flekkefjord zou er ook een Nederlandse wijk (van vroeger geëmigreerde Nederlanders) zijn bestaande uit allemaal witte huisjes, maar doordat alle huisjes wit waren hebben we er maar niet naar gezocht. Dan door gereden langs het Fedafjord tot aan het Eidsfjord waar we gestopt zijn in Vigan, daar is het “Varnes fort” te zien dat bestaat uit een paar bunkers, inclusief kanon, ooit een onderdeel van Adolf zijne Antlantiekwal. Na een stevig “spek met eiers” maal gaan we de vuurtoren van Lista bezoeken, de grootste van deze kustregio. De Lista Fyr is een stevige vuurtoren gemaakt in een massief gesteente, maar zoals alle huizen die we in Noorwegen zagen is ook het bovenste gedeelte van de vuurtoren in hout opgebouwd. Na hier en daar nog wat fotoshoot-stops te hebben gehad zoeken we een camping op, die vinden we in Kvavik gelegen aan de Lyngdalsfjorden. Deze avond houden we het rustig, een biertje met nootjes als aperitief en de menu brengt vandaag rendierstaek met boontjes en gebakken patatjes,……………smakelijk.

Afbeelding
Stukje Atlantiekwal - Op weg naar de vuurtoren "De Lista Fyr"

Dag 21
Na een heel regenachtige en winderige nacht zetten we koers naar Lindesnes vuurtoren op de zuidkaap. Dit is het uiterste punt van Noorwegen en 2518 km verwijderd van de noordkaap. Het uitzicht is indrukwekkend, Langs 3 kanten beukt de zee in tegen de rotskust en op het hoogste punt staat de niet al te grote vuurtoren. De weergoden zijn ons op dat moment gunstig want de zon verschijnt en de combinatie met het geweld van de zee levert enkele mooie foto’s op. Nog even tot aan het paxteken (een gedenkteken van uit de oorlog) geklauterd en we kunnen verder naar Mandal waar we nog even binnenwippen in de supermarkt. Daarna volgen we nog een eindje de kust tot in Søgne waar we een plaatsje zoeken om te slapen. Dit is onze eindstop voor Kristiansand waar we morgennamiddag de oversteek maken naar Denemarken……dit betekent ook bijna het einde van de reis.

Afbeelding
Op de Zuidkaap - Onrustige zee op de Zuidkaap

Dag 22
Vandaag vertrekken we naar onze laatste Noorse stop, Kristiansand waar we vanavond om 17h30 vertrekken met zo’n speedferrie van Master Ferries. Maar eerst gaan we nog eens het stadje bezichtigen. Tal van winkelstraten is het centrum rijk, maar veel intresse leek Caroline niet te hebben. Ik denk dat zoals bij jaarlijkse gewoonte het “ikwilzovlugmogelijknaarhuis” syndroom weer heeft toegeslagen, kan je met geen enkel medicijn bestrijden,……… Na de middag rijden we een stukje buiten de stad en vinden een mooi strandje waar we nog een paar uur van de zon kunnen genieten alvorens naar de inschepingsplaats te gaan. De "Master Cat" lag ons op te wachten toen we het inschepingsterminal opreden, een mastodont van een "speedboot". Eens vertrokken liet de kapitein ons weten dat er wel wat wind was op zee maar dat de golven zich beperkten tot een hoogte van 1,5 tot 2 meter, amai en die vind dat allemaal normaal..............De snelheid die we zullen halen zou variëren tussen 40 en 48 knopen, en zoals we gevreesd hadden hing de helft van de opvarenden deze keer niet aan den toog maar wel boven zo'n "overgeefzakje" inclusief mijn wederhelft, tot daar de details van op zee. Twee uur later hadden we vaste grond onder onze voeten en reden we het schip af in Denemarken waar we ons installeerden op de dichtsbijzijnde camping. Want ik had honger gekregen, Caroline daarentegen had precies zo'n geen eetlust vandaag, hoe zou dat komen,.................. :-)

Afbeelding
Nieuwe en oude vuurtoren op de Zuidkaap

Dag 23
Deze morgen wakker gemaakt door de wind die op de Zwerver inbeukte, we stonden ook maar op een honderdtal meter van de zee. Na een stevig ontbijt, dat geldt ook voor Caroline die haar zee-ervaring al verteerd heeft, vertrokken we naar huis. Dat we het niet in een dag konden of wilden doen hadden we besloten om net voor het Rhurgebied in Duitsland halt te houden. De aftocht uit Denemarken gebeurde vlot maar eens in Duitsland was het nu en dan eens aanschuiven met als topper anderhalf uur aanschuiven in Hamburg. Even voorbij Munster zijn we afgereden in het stadje Haltern waar ook officiële overnachtingsplaatsen zijn. Na ons buikje te hebben gevuld in het “Stadscafé” zochten we onze bedstee op in de boomrijke overnachtingsplaats, maar eerst nog een slaapmutsje……….

Afbeelding
Gezien op de wandelingen

Dag 24
Opgestaan met de zon die tegen de vooruit aantikt, zalig. Er rest ons vandaag nog 350 km te bollen en dan zijn we thuis. Maar eerst brengen we een bezoek aan de plaatselijke “Konditorei” waar we van die heerlijke dikke bosvruchtentaart met véél slagroom meenemen, voor ons en voor het thuisfront. Na de middag komen we in onze heimat aan, de teller van de Zwerver staat 5776 km verder waarvan er 3078 km op Noorse bodem waren. ’t Is altijd blij om thuis te komen, ook nu. Maar eerst koffie zetten en onze taart opeten…………..

Afbeelding
De Mastercat - Denemarken - Wachten op inscheping

Noorwegen in het kort
Noorwegen is een pracht van een land waar je wat natuur betreft alles tegenkomt wat je maar kan denken. De bevolking is vriendelijk en spreekt over het algemeen goed Engels. Veel van het reisbudget gaat op in overzetboten en “Bomvegen” (tolwegen). De voedselprijzen zijn iets duurder dan bij ons uitgezonderd de drank en verse produkten zoals vlees, groenten en fruit. Die prijzen voor die producten zijn bangelijk hoog. Uit gaan eten hebben we in Noorwegen niet gedaan en dat om dezelfde reden. De rondreis die we maakten omhelsde véél toppers die Noorwegen rijk is, maar bij een volgende Noorwegen reis gaan we proberen om toch een viertal dagen op een plaats te blijven, maar dat is voor later.

Afbeelding
Zonder woorden


Omhoog
 Profiel  
 
WAARSCHUWING

Deze thread heeft 12 replies

Je moet een geregistreerde gebruiker en/of ingelogd zijn om verdere reacties te lezen.


Registratie is eenvoudig en automatisch
Omhoog
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 13 berichten ] 

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: adriawinner, campo, freddy p, treve


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Ga naar:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
phpBB.nl Vertaling