CAMPERSITE.BE

Hét forum in verband met Motorhomes
Het is nu 28 maart 2024 12:19

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Forumregels


Klik hier om de forumregels te lezen.




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 18 berichten ] 
Auteur Bericht
 Berichttitel: Top end en Oostkust in Down under
BerichtGeplaatst: 06 nov 2017 12:12 
Offline
+2000 Postings
+2000 Postings
Avatar gebruiker

Geregistreerd: 22 okt 2005 18:38
Berichten: 2806
Woonplaats: Putte (Mechelen)
Van het tropische noorden van Top End door de outback naar de groene kusten van Oost Australië.

Met een weekje vertraging dankzij de erbarmelijke wifi situatie hier in Australia:

Zaterdag 28 oktober

Onder een grijze lucht en bij een graad of 10°C vanmorgen vertrokken richting Mechelen. De trein naar Brussel Airport is mooi op tijd en 12 minuten later sta ik in de luchthaven, klaar om de bagage in te checken. Mijn grote koffer zit mooi op gewicht, maar mijn handbagage is te zwaar naar de normen van Etihad. Die mag namelijk maar 7kg zijn, en mijn kleine koffer weegt maar liefst 10kg. Doch ik mag er mijn tablets uithalen en ik steek ook mijn camera in mijn jaszak, waardoor ik op een aanvaardbare 8kg kom. Vervolgens dan de douane door en de veiligheidscontrole waarbij naast de tablets, ook de camera opnieuw uit de handbagage moet en de schoenen uit, de broeksriem mag deze keer aanblijven. Het is het begin van de herfstvakantie en dat is te merken aan de drukte, het is overal aanschuiven, maar ik ben zoals altijd ruim op tijd vertrokken en dus zoals voorzien 3u voor vertrek op de luchthaven aangekomen. Ook traditioneel: ontbijt op de luchthaven in afwachting van het boarden en het langs de taxfree shops slenteren.

Voor één keer verloopt het boarden erg vlot en wordt er geluisterd naar de grondploeg wat betreft de volgorde van inchepen. Voor de eerste 2 vluchten kon ik bij het boeken reeds de stoelen kiezen en dus heb ik één van mijn favoriete plaatsen kunnen vastleggen: eentje aan het gangpad zodat je zonder andere te storen gemakkelijk een keertje kan opstaan en de benen strekken. Ik stel mijn horloge al in op de lokale tijd in Abu Dhabi, zodat ik mij daarop al kan instellen en de effecten van de jetlag kan beperken. Ik kijk nog wat naar komische series op het entertainment center tot het middageten er aan komt. Daarna nog wat Tv kijken tot de slaap me overmand. Na een 6-tal uren komen we aan in de Verenigde Arabische Emiraten, waar het een aangename 31°C is en de schemer al ingetreden is. De lokale tijd is hier 19u50 en ik blijf hier in de transitzone tot ik mijn volgende vlucht neem van Abu Dhabi naar Perth in West-Australië. Die vertrekt om 22u15 lokale tijd en dus even tijd voor een sanitaire stop, wat window shopping en een berichtje naar het thuisfront.

Dit wordt een langere vlucht en dus hoop ik nog wat te kunnen slapen, ook nu stel ik opnieuw mijn horloge op de Australische zone in. Een Australisch koppel had de stoelenconfiguratie niet helemaal door en had mijn stoel ingenomen, maar dat lost zich zonder problemen op. Beter nog, als het boarden afgelopen is en de deuren gesloten, besluiten ze naar enkele vrije stoelen te verhuizen, waardoor ik zomaar even 3 stoelen tot mijn beschikking heb. Na nog een maaltijd en wat soaps kijken, probeer ik dan uitgestrekt op de 3 stoelen wat te slapen. Zoals gewoonlijk duurt het een hele poos voor dat lukt met alle vreemde geluiden en de ongewone lighouding, maar dankzij een overvloed aan kussens en dekentjes van de vrije stoelen, kan ik het me toch wat comfortabeler maken. Ik dommel in en slaap zo goed door dat ik zelfs het ontbijt heb gemist (of dat veronderstel ik toch), pas als men met het middageten langs komt wordt ik wakker, en ga even achter de stewardess aan om nog een maaltijd te claimen, gezien die al voorbij waren.

Zondag 29 oktober

Het is ondertussen ook al een dag later en na 1 ½ uur wordt de landing ingezet naar de luchthaven van Perth. Bij het inchecken in Brussel verwittigde men al dat de bagage in de eerste luchthave van aankomst in Australië, afgehaald en terug ingecheckt moest worden. De labels aan de bagage zijn echter al wel voor Darwin voorzien. Zowel het afhalen van de koffer als het passeren van de douane verloopt erg vlot, tot mijn verbazing krijg ik echter geen stempel in mijn paspoort. Ik moet zelfs mijn grote koffer niet openen en de handbagage wordt een keer met een snelle blik bekeken, waarna ik vriendelijk welkom wordt geheten in Australië. Toch prettig als de mensen wat vriendelijk zijn, ik heb het, vooral in de USA, al anders geweten. Wanneer ik mijn koffer opnieuw wil inchecken voor de vlucht van morgen, zoals vanmorgen werd gezegd in Brussel, blijkt dat niet mogelijk te zijn bij Virgin Australië. Liever dan de koffer bij de bewaar dienst af te geven neem ik hem dan liever mee naar het hotel. Eens buiten is het aangenaam warm zonder drukkend te zijn, ik contacteer het hotel om de shuttle dienst te laten komen en zoem even later met een minibus richting het Sanno Marracoonda Airport Hotel.

Het inchecken in het motelachtige hotel verloopt goed, maar als ik in de kamer kom, blijkt die niet in orde gebracht na de vorige bewoner. En dus keer ik terug naar de receptie, waar ik onmiddellijk een upgrade krijg naar een betere kamer. Ondanks toch heel wat geslapen te hebben is mijn biologische klok toch wat van slag en dat merken ze op het thuisfront als ik tot 3 SMS-en nodig heb om mijn goede aankomst in Darwin, of was het toch Perth, te bevestigen. Het is hier nu 14u lokale tijd en dus te vroeg om te gaan slapen, want dan zal mijn interne klok helemaal van de wijs geraken. Ik besluit om een eindje te gaan wandelen in de buurt, want het centrum van Perth is wat te ver af om te bezoeken. Een Duitse unimog camper staat even verderop geparkeerd, maar de eigenaars zijn nergens te bespeuren. Ondanks de nabijheid van de luchthaven ligt het hotel in een groene, rustige wijk. Met schrille kreetjes vliegen enkele groen met rode parkieten over me heen naar een boom, waar ze wat blijven poseren. Ook een eenden familie kruist mijn pad, en even later loop ik langs een speeltuin naar een enorme hondenweide, waar de huisdieren naar hartenlust kunnen rennen en spelen met soortgenoten.

Rond 18u begint de schemering al in te vallen en dus rep ik me terug naar het hotel, mooi op tijd om een stukje te eten. Een kaas-bloemkoolsoep gevolgd door een steak met pepersaus, frietjes, salade een frisdrank en een appelcrumble als desert later, keer ik met een opgeblazen maag terug aar de kamer. De temperatuur is met het verdwijnen van de zon ook gevoelig gedaald, maar dat is in dit geval geen slechte zaak om te slapen, dan hoeft de airco niet op.

Maandag 30 oktober

Virgin Australië zei me gisteren dat 22n uur voor vertrek ruimschoots voldoende was om aan te komen, maar ik vind dat persoonlijk toch wat nipt en zorg dat ik er al rond kwart voor 7 ben. Gezien het hier een nationale vluch betreft zijn er geen douane formaliteiten te vervullen en kan de bagage gewoon op de band gezet worden. Die is sinds gisteren wonderbaarlijk 1 kg zwaarder geworden, doch dat stelt geen probleem. Aan de veiligheidscontrole ontsnap je tegenwoordig ook niet meer bij een lokale vlucht, en dus gaat de handbagage net als ik zelf nog maar een keer door de scanner. De vlucht die me van West-Australië naar het Northern Territory brengt, duurt een 4-tal uurtje en opnieuw een wijziging van tijdzone. Tijd voor een ontbijt aan boord, gevolgd door wat lezen over Darwin in mijn Lonely Planet reisgids op de tablet.

Geen shuttle van het hotel deze keer, maar een busje met aanhangwagen die je, net als talloze andere voor 20€ naar de verschillende hotels van Darwin centrum brengt. Hier in Darwin is het niet alleen nog warmer, maar ook een stuk vochtiger, wat maakt dat het hier heel wat zwoeler is. In de kamer blaast de airco volop als ik de koffers binnen rijd, ik zet die alvast wat lager. Ondanks het aanlokkende zwembad van het hotel, neem ik eerst uitgebreid de tijd om de papieren van de camperhuur voor overmorgen een keer goed door te nemen. Daarna ga ik op verkenning in de stad, iets wat op beide vorige reizen dat ik hier kwam er nooit van gekomen is eigenlijk. Ik wandel langs de gerestoreerde ruïnes van wat eens het government house was en dat de cyclonen van de 19e eeuw en de bombardementen van WW II overleefde om alsnog door een cycloon verwoest te worden.

Mijn doel is het waterfront met zijn lagunes, ligweides, cruiseschipterminal en tal van restaurants en bars. De lagunes zijn momenteel zowat de enige plaats waar er in zee kan gezwommen worden wegens de aanwezigheid van stingers, kleine dodelijke kwallen met meters lange tentakels die je ernstig kunnen toetakelen. Deze zijn hier meer dan 6 maanden per jaar aanwezig, naast de zoutwaterkrokodillen die het ganse jaar aanwezig zijn. Die laatste beperken zich echter vooral tot de kreken. De lagunes worden beschermt door netten, doch 100% stinger vrij kan men niet garanderen. Er is hier tevens een golfslagbad waar golven worden opgewekt waarop je kan surfen. Ik wandel langs de pieren van de haven, neem nog een kijkje bij de WW II tunnels, gegraven als geheime opslagplaatsen van olie nadat de bestaande door de Japanse luchtmacht plat gebombardeerd werden. Ik keer via het houten government house en het parlement terug richting The Cavenagh Hotel, ook nu weer valt de duisternis weer snel in, het is 19u en wordt snel donker. Ik mis er bijna de Tree of Knowledge door, een heilige boom voor de aboriginals die hier leefden en als ontmoetingsplaats en “brievenbus” diende waar boodschappen werden achtergelaten.
Het bij het hotel horende restaurant en bar is mijn volgende doel, een voorgerechtje van kippensaté ’s met tzatziki en een salade met fetakaas later is het stilaan tijd om naar mijn kamer terug te keren. Nog wat tijd nemen om het reisverhaal op te starten en dan het bed in.

Dinsdag 31 oktober

Na een goede nachtrust vanmorgen redelijk vroeg opgestaan, ik wil dat ook proberen aan te houden voor de rest van het verlof om zoveel mogelijk van het daglicht te profiteren, zeker eens ik met de camper onderweg ben. Veel kan je dan immers niet meer doen, en veel verzet is er dan ook niet meer, dus beter aanpassen aan de lokale omstandigheden. Na een lekker ontbijt van fruitsla met yoghurt, toast met jam en vers fruitsap kan ik er tegen en ga op stap. Eerste bestemming Crocosaurus Cove. Een krokodillenpark zoals je er in Australië wel meer hebt, alleen ligt deze midden in de stad. In de reisgids staat het als bezienswaardigheid nummer 1 van Darwin vermeld, wat me wel enigszins verrast. Ondanks het vroege uur is het al serieus heet al loop ik hier in t-hirt en short met sandalen aan. Mijn hoed is dan ook geen overbodige luxe. Gelukkig kocht ik in Perth reeds zonnecrème in de taxfree zodat ik daar niet moet naar zoeken.

Croocoosaurus cove lijkt van buiten niets speciaal, en eens binnen is het niet veel meer dan een groot aquarium met in afgescheiden tanks telkens een erg groot exemplaar van de zoutwaterkrokodillen. Die zowel van boven in en uit het water, als vanonder via ruiten in de bassins kunnen bewonderd worden. Veel actie valt er niet te beleven want de prehistorische monsters liggen er nogal lusteloos bij. De bordjes die erbij hangen verklaren waar en waarom de reptielen gevangen werden. Deze diersoort is namelijk tegenwoordig beschermt, en mag niet gedood worden, behalve in geval van levensgevaar. Zo ook met deze 3, waarbij Axel zich onmogelijk maakte door zich te vestigen aan een bootramp en er een sport van maakte om de banden van de trailers die de vissersbootjes het water inreden, stuk te bijten. Zijn metgezel was berucht om de aanvallen die hij deed op de rivier varende bootjes waarbij hij zelfs de schroef niet ontzag. Voor er erge ongelukken plaatsvonden werd er besloten het dier te vangen en hier op te vangen.

Chopper kreeg zijn naam dan weer omdat er een deel van beide voorpoten ontbraken, waarschijnlijk bij gevechten om zijn territorium en zijn vrouwtjes te verdedigen tegen andere troonpretendenten. Zou hij niet gevangen geweest zijn, had hij het heel waarschijnlijk niet overleeft, deze opa van 90j oud. Dat is in het wild ook zo wat hun maximumleeftijd met een speling van een jaar of tien. In gevangenschap kunnen ze echter wel tot 130j worden. In het reptielenhuis zijn er allemaal diorama’s met levende slangen, waaronder de dodelijkste ter wereld, de Taipan en de 2e gevaarlijkste de bruine boomslang. Allebei hebben ze hun habitat hier in Australië, samen met nog wat even giftige spinnen en schorpioenen. Deze laatsten zijn hier niet te zien, maar wel nog een hele resem hagedissen, gilla monsters, mini draakjes en enkele schildpadden. Verbazingwekkend genoeg zijn de meeste hiervan wel een stuk levendiger dan hun grote broers.

Er wordt omgeroepen dat de voedersessie begint, een gebeuren dat soms erg enerverend kan zijn met uit het water schietende exemplaren, doch hier lukt dat slechts met enkele jonge delinquenten, hun logge grootouders laten de (kleine) brokjes vlees aan hun neus voorbij gaan. Een machine geeft met een mechanische krokodil de druk aan die de reuze reptielen kunnen zetten met hun kaken, een blok ijs wordt in een mum van tijd gereduceerd tot schilfers. Als extraatje kan je hier ook met krokodillen zwemmen, in een plexiglazen kooi of gescheiden van de dieren door een plexiglazen wand, wat op hetzelfde neerkomt als door de glazen wanden kijken van de aquariums, alleen wordt je dan niet nat. Misschien dat het er op foto (die je natuurlijk kan aankopen) wat spannender uitziet, maar daarmee is alles wel gezegd. De laatste zaal die ik bezoek heeft opgezette exemplaren van krokodil-achtige van over de hele wereld, maar noch de kaaimannen, noch de nijlkrokodillen kunnen typen aan de afmetingen van de salties hier (al had ik ergens in het achterhoofd dat nijlkrokodillen normaal de grootste worden).

De uitgang gaat via de souvenirshop waar naast vele prularia in de vorm van of voorzien van een afbeelding van een krokodil, ook krokodillenvlees voor de BBQ verkocht wordt (mag alleen van gekweekte dieren) en krokodillenleren artikelen. Terug in de middaghitte wandel ik naar het Bicentenial Park dat langs de kust loopt, in de hoop op wat schaduw en een zuchtje wind. Typisch in deze parken, groepjes aboriginals die onder de bomen gelaten de hitte ondergaan. Duidelijk niet de meest succesvolle mensen van hun ras, die zich niet meer thuis voelen op de gronden van hun voorouders en bij hun stamgenoten met meer culturele bagage. Maar het ook niet hebben kunnen waarmaken in de “blanke” maatschappij. Tussen wal en schip gevallen, lopen ze er verwaarloosd bij, sommige duidelijk onder invloed. Voor hen zijn ook de nauwelijks verholen racistische bordjes bedoeld met “No shirt, no shoes, no service”, die je vooral bij bars en drankwinkels terugvindt. Al moet gezegd dat daarmee evengoed de blanke zwervers en bedelaars, die je hier ook tegen komt, worden geweerd.

Voorts in het park heel wat sportinfrastructuur en enkele speeltuinen die beiden gretig gebruikt worden, zelfs op deze werkdag. Natuurlijk ook vele uitzichten op de Koraalzee, van waaruit in WW II de Japanse luchtmacht de aanval op de havenstad inzette. Op het einde van het park ligt Aquascene, waar op regelmatige tijden massaal vissen gevoederd worden, die dan ook massaal de baai in zwemmen. Daarom is vissen hier ten strengste verboden met zware boetes (10.000A$) bij overtredingen. Bedoeling is om de vissen een veilige haven te bieden, zodat hun aantallen toenemen. In de verte hoorde ik al enkele malen de donder rommelen, maar bij het uitkomen van het park kleurt de hemel staalgrijs en begint het te regenen. In tegenstelling tot gisteren, liet ik mijn regenjasje vandaag natuurlijk in het hotel en het druppelen gaat al snel over in een tropische storm met rukwinden, regengordijnen, bliksem en donder. Geen bars of andere schuilplaatsen hier aan de rand van de stad. Ik moet het doen met een smalle dakrand en na een spurt tussen twee buien door, het lekke afdak van een definitief gesloten garage.

Na wat wel een eeuwigheid lijkt, vermindert de hoosbui in gewone regen en loop ik via een dranken drive-in naar een restaurant annex bar, annex gokkantoor waar ik even opdroog bij een glaasje frisdrank. Net als de Britten zijn vele Australiërs enthousiaste gokkers en je vindt in elke stad dan ook enorm veel gokkantoren, waar op zowat alle sportuitslagen kan gewed worden, met vele tv schermen met uitzendingen van voetbal, paardenrennen, tennis, American- en Aussi footbal, rugby, autoraces en nog veel meer. Er lopen constant Keno spelen en er zijn ook altijd gokmachines te vinden, en niet toevallig ook ATM’s natuurlijk… . Erg verontrustend allemaal eigenlijk, als je weet dat dit toch een groot probleem is hier ten lande.

De regen houdt eindelijk helemaal op en omdat het ook opklaart besluit ik verder te wandelen naar de Botanische tuin van Darwin, waar er onder andere vele door de aboriginals gebruikte planten staan, die naast voor voeding ook voor genezing en culturele zaken gebruikt werden. Ook veel palmachtige, varens en zelfs enkele Boabs of Baobabs, en de heilige Banyan tree’szijn aanwezig. Deze laatste is zowel bij de oorspronkelijke bewoners van Australië als in heel Polynesië trouwens een boom waaraan speciale krachten worden toegekend, die nauw in verband staan met de voorouders. Ook vele prachtige bloemen die bij onze bloemisten hoge prijzen scheren en zelfs een groeihuis voor allerlei soorten Bromelia’s. En deel van het park is afgesloten voor verfraaiingswerken en dus moet er rond gelopen worden om bij de gedeeltes regenwoud, schaduwtuinen en Tiwi gardens (naar de gelijknamige eilanden) te komen.

Het in nu nog maar een kilometer naar het Northern Territory Museum & Art Centre, door de regen is het weer nu wel erg zwoel geworden en de airco in het museum is dus welkom. Ik begin met de zaal met aboriginal kunst, vooral stippelschilderijen, die de laatste jaren erg in zwang zijn gekomen bij niet aboriginals, maar in hun eigen cultuur al duizenden jaren terug te vinden zijn in rotsschilderingen over de droomtijd, naast de reeds gekende röntgen schilderingen. Een film verteld over 2 bekende aboriginals die onder impuls van die belangstelling de kunst opnieuw doen opleven hebben en hun oude kennis op hun beurt doorgegeven hebben aan jongere generaties. Dit is maar één van de tekens dat er eindelijk na eeuwen van miskenning, wat erkenning komt voor de cultuur van de oorspronkelijke bevolking. Al proberen sommige met vervalsingen daar dan ook weer geld uit te slaan en gaan de prijzen van echte kunststukjes de hoogte in. Ee ander teken is ook het opnieuw in gebruik nemen van de oorspronkelijke benamingen van de Nationale Parken, in 1996 tijdens mijn eerste reis in het land werden die omzeggens bijna nooit gebruikt.

Een tweede deel van het museum toont beelden van het leven in de outback, die heel wat later gekoloniseerd werden dan de kust(en). Van toen de outback nog heel erg ontoegankelijk was en een reis ernaartoe omzeggens een expeditie. Het Maritieme gedeelte van het museum moet het zonder airco stellen, maar de Paarlboot, Vietnamese vluchtelingenboot, enkele (outrigger)kano’s en een prachtig beschilderde Filipijnse boot maken dat goed. Op dan naar de afdeling natuur met een overzicht van lokale (opgezette) dieren van vroeger en nu, waarbij een grote opgezette krokodil niet mag ontbreken natuurlijk. Gevolgd door een tentoonstelling over Darwin onder Orkaan Tracey die de stad grotendeels verwoestte. Als laatste is er dan nog een tijdelijke tentoonstelling van een Australisch kunstenaar. Al met al heb ik voor vandaag wel genoeg gewandeld en ik ben dan ook blij te vernemen dat er enkele honderden meters verderop een bushalte is, vanwaar ik snel en comfortabel terug naar het centrum van de stad gebracht wordt.
Ik probeer nog wat af te koelen in het water van het zwembad in het hotel, maar dat is even warm als de buitenlucht. Het feit dat een van de waterdichte lampen nog werkend op de bodem ligt, in plaats van in de zijwand, is ook wel een beetje verontrustend, maar ik slaag er in van niet geëlektrocuteerd te worden. Als de schemering intreed keer ik naar de kamer terug en maak me klaar voor het avondeten. Dat worden miniloempia’s met zuurzoete saus, gevolgd door een rundsschnidzel en een Belgische Export Stella, in het juiste glas. Vannacht dan de laatste nacht in een hotel, morgen de camper afhalen!

Yohani :P

_________________
Eigen websites: Reiswebsite; http://www.yohani.be/reizen/ Zelfbouw camper; http://www.yohani.be/campersite/


Omhoog
 Profiel  
 
WAARSCHUWING

Deze thread heeft 17 replies

Je moet een geregistreerde gebruiker en/of ingelogd zijn om verdere reacties te lezen.


Registratie is eenvoudig en automatisch
Omhoog
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 18 berichten ] 

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers.


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Ga naar:  
cron
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
phpBB.nl Vertaling