CAMPERSITE.BE

Hét forum in verband met Motorhomes
Het is nu 28 maart 2024 11:50

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Forumregels


Klik hier om de forumregels te lezen.




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 12 berichten ] 
Auteur Bericht
 Berichttitel: Nog geen titel voor dit verslag. 4/2021.
BerichtGeplaatst: 01 mei 2021 09:26 
Offline
Site Admin
Site Admin
Avatar gebruiker

Geregistreerd: 20 feb 2005 06:51
Berichten: 35305
Woonplaats: Houthalen en meestal onderweg naar...
.



Afbeelding



Wat is er toch met dit verslag?
Geen inspiratie?
Neen hoor, enkel de titel!
Ik heb deze keer moeite met het zoeken naar een catchy titel. Een passende titel.
Is het mislukt?
Neen, ik heb geen thema, niets voorbereid en geen planning tenzij fietsen.
De kust moet erbij zijn voor de vesche vis.
Liliane verbeterd mijn verslagjes, niet de inhoud al fronst ze af en toe haar wenkbrauwen, maar lidwoorden als de en het...mijn hele leven lang een worsteling.
Niet zonder reden, ik vraag steeds de goedkeuring van Liliane, mijn lieftallige vrouw.
Met nadruk lieftallig omdat ik van haar hou, ondanks ons eeuwig gekibbel.
Zij het sterke geslacht, ik eeuwig vragend naar haar goedkeuring.
Mijn steun.
Eerst dacht ik " Mijn vlakke land " als titel te gebruiken, even later " Vlaanderen mijn land ".
Jacques Brel en Will Tura.
Tombe la neige?
Marina?
Slaat op niets als je een kopie wilt van hetgeen al bedacht is.
Dwars door Vlaamse velden? Klinkt alsof ik ploeter.
Ik wil iets wat van mij is, Liliane en een deftige titel.
Met andere woorden, ik heb allesbehalve een originele titel voor een verslag.
Geen voorgekauwde woorden en zinnen.
Een verloren ring zou ook kunnen...
Op zoek naar het mooiste van Vlaanderen?
Vlaanderens Mooiste? Dat is ook al in gebruik.
De 372 mooiste plekjes van Vlaanderen?
Knotwilgen en koeienvlaaien, zou denkelijk ook een goede keuze kunnen geweest zijn.
Denken in twee talen en het omzetten in begrijpelijke zinnen is niet makkelijk.
" Hou het maar bij de en het Liliane! " als ik haar vraag om een stukje te lezen.
Dan hou ik haar in het oog als ze voor de laptop met argusogen naar verkeerdelijk gebruikte lidwoorden speurt.
" Is' t goe? Hoeveel deze keer? Leest het vlot? "
Dan hoor ik Liliane zeggen " Jij maakt rare zinnen! "
Als ze glimlacht is het oké.
" Dat ben jij " zegt ze dan.
Dan is het voor mij ook oké.
Klaar om los te laten.
Zo begin ik eraan. Geen knip en plakwerk uit het net en quotes als " se non è bene è ben trovato ".
" Hoe ik ben van jouw? " Merkt ze later dreigend op wanneer ze dit verslag op lidwoordfouten nakijkt.



Afbeelding



Routine?



Vergeet het.
Ik heb alles bij behalve mijn fototoestel als we aan het station van Asch toekomen merk ik.
Bedoeling is wat wandelen en fietsen.
De geowand? De vernieuwde Finse looppiste in de bossen van As? Het Lancaster As?
Genieten van een der mooiste stekjes uit de ontelbare plekjes uit Vlaanderen...
Zonder mijn Nikon voel ik mij een beetje onwennig maar mijn smartfeun is een alternatief.
Geen goede maar voorlopig heb ik er vrede mee.
De fietstocht brengt ons tot in C-Mine en de momenteel doodse Vennestraat.
Doods wegens de gekende reden, meer wil ik daar niet over uitweiden.
Geen triestige bedoening over het steeds herhalen van...bweurk, zum kotzen.
Anoroc of Vidoc-91?!?!



Afbeelding



" Fra! gevolgd door oh nee! " roept mijn Liliane.
Twee woorden die zonder stemverheffing mij al doen schrikken.
Ik krijg bijna een hartstilstand in de toiletruimte.
Ongelukkige voorvallen gebeuren nu eenmaal onderweg, maar wat nu?
Dit gaat door merg en been!
Weeral een breuk?
Ziekenhuis, spoed en ambulance zijn de eerste woorden aan waar ik denk plus het cijfer 112.
" Mijn ring is weg! " Pruilt ze.
" Zeker vergeten? "
In de badkamer thuis?
Verloren bij het in of uitpakken in de mobie?
Alle draagzakken, kastjes en bergruimtes worden grondig onderzocht.
Achternagezeten door een swiffer.
Alles werd gekuist na inspectie, zo proper is onze mobie nog nooit geweest ( bij manier van spreken hé ).
Liliane in ontroostbaar.
Ik ook maar mijn gezicht verraad het niet...



Voor de gemoedsrust.



" Morgen gaan we naar huis, zeg ik tegen Liliane, wie weet ligt je ring naast mijn fototoestel..." een beetje vergezocht maar het kan ook in het juwelenkistje liggen in de badkamer zeg ik erbij om haar te bedaren.
22 km later...
Vol spanning wordt het deksel van het kistje waarin ze alle blinkende brol en andere waardevolle dingen bewaard langzaam gelicht.
Alsof de ring dat ik haar op onze 20 jarige huwelijksverjaardag geschonken had plots zou tevoorschijn komen.
We wachten af maar er komt niets uit tussen de prullaria.
Ik neem mijn Nikon verberg mijn ontgoocheling en vermoed dat Lilianetje hetzelfde doet.
We keren zwijgzaam terug naar Asch station.
We haspelen een fietstocht op Vlaamse mooiste fietspaden en proberen het voorval uit ons geheugen te wissen.



Afbeelding



Bloesem light.



Daarvoor begeven we ons te Alken naast de sportvelden.
Een kleine parking zonder voorzieningen aan de rand van Vlaanderens mooiste bloesemstreek.
Haspengouw fruitstreek.



Afbeelding



Een tochtje van een 30-tal kilometers door een glooiend en bochtige parcours langs perelaars, kerselaars en andere bomen eindigend met aars.
Voor het eerst zien we de befaamde vuurpotten waarvan sprake geweest is tijdens het journaal de laatste dagen.
Het is koud, van appelbloesems is er nog geen sprake.
Te koud voor de tijd van het jaar, een cliché en veelgebruikte zin om maar te zeggen dat het euh...echt te koud is.
De perelaars kleuren niet enkel wit, het gras is ook wit van het vriezen 's nachts.



Afbeelding



Er heerst spanning in de lucht.



Drukte op de parking.
Het wordt drukker ondanks dat het maar midweek is.
Zelden gezien vroeger.



Afbeelding



Je ziet ze toekomen op de parking.
De newbies, de huurders, degenen die denken dat een motorhome vrijheid blijheid is.
Met een hoge snelheid aanstormend alsof het laatste plekje meteen ingenomen zou worden als je wat trager rijdt.
Voet op de rem, in achteruit proberen te parkeren, wat duidelijk niet lukt als je gehaast bent...meteen weer weg na een paar mislukte pogingen.
Weer een paar snelle rondjes rond de parking, veel te snel om zelfs eens richting mede camperaars te kijken en te begroeten en weg!
Niet dat ik het nodig vind, wij zijn oldskool.
Gezapig aankomend, zelfs te traag, een klakjesmens noem ik mezelf.
Je weet wel, iemand waarbij je je ergert aan een kruispunt bij rood licht als je achter hem staat te wachten.
Achter een Datsun, Daewoo of een aftandse Fiat.
Meestal kalend of grijs, klak op het hoofd.
Gegarandeerd sta je op oranje als ik doorrij...



Afbeelding



Wij?
Wij komen aan, bekijken het spel, onderzoeken of de hemel vrij is van takken en andere hindernissen voor het ontvangen van Astra 3, dit voor de kenners.
Neem onze oprijblokken uit, waterpas binnen op het aanrecht in aanslag, Liliane kijkt naar het bolletje.
Als het bolletje in het midden staat roept ze " Ja ! "
Als er stroom voorhanden is mag ze ook hetzelfde roepen.
Een luide JA omdat ik al wat hardhorig begin te worden...
In Alken hoeft dit niet.
Geen stroom geen voorzieningen, wel een ja wat vrije hemel en het waterpasgebeuren aangaat.
Dit duurt dan even.
Gepaard met soms de nodige ergernissen...maar je mag je niet opjagen.
Wat wil je?
In bed moet alles goed zitten. Vlak liggen!
Op het gasvuur moet de boter of olijfolie mooi strak in de pan liggen smelten en niet naar de rand toelopen.
Een uitgeschonken biertje moet een mooie horizontale schuimkraag hebben.
Cristal!
En kijken, meewarig kijken naar de aanstormende nieuwkomers.
Ja ik geef toe met een beetje schaamte, er is wat leedvermaak. Mag het?
Ik was ook zo hevig vroeger en heb er lang over gedaan om tot rust te komen.



Afbeelding



Een aangenaam intermezzo.



Een dagje terug naar huis om de kinderen te ontvangen.
" De kinderen komen thuis! " gepaard met een vreugdekreet en move.
Met kinderen bedoel ik onze zoon, schoondochter en kleinkinderen.
De chambrant krijgt een nieuwe hoogte of groeistreep, de selfie is een verplichting, de pizza is zo goed als het vaste avondmenu.
De prosciutto, quattro stagioni, Parma, saporita, cacciatore en andere naar keuze worden tijdig besteld bij de beste pizzaiolo ter wereld in Limburg.
De kleinkinderen krijgen een schaar om de pizza te versnijden, iets wat ik hun geleerd heb en hopelijk generaties verder nog zal gebeuren.
" Mijn nonno heeft mij dat geleerd..."
Ik bekijk dat allemaal tot mijn volle tevredenheid, geniet ook stilzwijgend van hun soms luidruchtige aanwezigheid en zie dat alles goed is.
Ik begrijp mijn vader beter...
" Gij zijt altijd blij hé, zegt Liliane dan tegen mij, als ze hier zijn! "
Vrijwillig vloeit er een traantje uit mijn linkeroog..
Eentje van geluk!



Afbeelding



Paviljoenen en overzetten.



Afbeelding



Op een of andere manier zijn we er eentje kwijt.
't Stond nochtans goed beschreven op mijn papiertje.
Tussen 86 en 72 komende vanuit Temse, rechts kijken, oever...het Zweeds paviljoen, fotogeniek.
Mah, teveel andere dingen die onze aandacht trokken waarschijnlijk.
Om maar te zeggen dat fietsen naast de Schelde boeiend genoeg is om je aandacht te doen verslappen op hetgeen je in gedachte had.
Gemist en niet zo erg, een reden om terug te keren, zo aangenaam is de buurt.



Afbeelding



Paviljoen de Notelaer kan je niet missen, afhankelijk van de gekozen route uiteraard.
Ter hoogte van Hemiksem namen we de veer naar de overkant om er te geraken.
Dat paviljoen stond op mijn to do of to see lijstje. Gewoon omdat het mooi om te zien is.
Het wéwéwé staat vol van info over dat moois...van naderbij bewonderen zullen we eens doen als we terug mogen mogen.
Je kan er dan zelf iets verbruiken!



Afbeelding



Prins, Brabants trots.



Afbeelding



" Bella, zegt Liliane, ik mocht bij mijn grootvader altijd op Bella zitten. "
Bij ieder boerenpaard dat we tegenkomen verteld Liliane hetzelfde verhaal.
Je moet weten dat Liliane van boerenafkomst is, de grootouders in elk geval.
Destijds waren er veel keuterboeren in Limburg.
In dienst van de baron, of ander rijk volk.
Rondkomend van hetgeen het stukje land opbracht.
Niet veel blijkbaar maar ze waren gelukkig.
Toch als ik die verhalen hoor dat Liliane verteld.
Ik zie het dan voor mij.
In spreidstand op dat machtige boerenpaard, een klein meisje waarvan de beentjes amper over de rug van Bella bengelen.
En achterop in de houten kar, samen met neefjes en nichtjes.
" En hooien moest ik ook doen! " voegt ze toe.
" Ik haatte dat, daar waren veel muizen..."



Afbeelding



We staan in Lennik aan de Sporthal Jo Baetens.
Een aangename plaats met voorzieningen aan de rand van het dorp Sint-Kwintens-Lennik.
Het Pajottenland.
Fietsen in de streek om enkele kastelen bewonderen.
Het Kasteel van Gaasbeek en Kasteel Domein Groenenberg indien mogelijk.



Afbeelding



Land van brouwers, paarden en heuvels.
Dit wordt weleens het Toscane van de Lage Landen genoemd.
Heuvelachtig is het wel, de gekozen knooppunten lieten ons toe om een glimp van beide kastelen te zien, brouwerijen en een stukje van dit prachtige Toscana.
Eigenlijk is Pajottenland als naam veel mooier dan verwijzen naar, niet?
Wat meer chauvinisme verdomme!



Knotwilgen en het gele dorp.



Afbeelding



Afbeelding



Afbeelding



Zonder gele verf is Mullem evenzeer de moeite om te bezoeken.
Dit kleine gele historisch dorp bestaat uit een kerk, pastorij en enkele huizen.
Waarom de gele gevels weet ik niet, ooit kom ik er wel achter.
In mijn fantasie was er een koopactie ergens in de buurt. Een te grote voorraad gele verf...
Als we terug mogen en het veilig is om het gele museum binnen te gaan fietsen we er terug.
Dan wordt dit mysterie opgehelderd.
Niet enkel het museum, voor de liefhebbers van terrasjes....mhhh piccobello!
Pittoresk en idyllisch!
De fietsroute naartoe was minstens even boeiend.
Vertrekkend vanuit Oudenaarde op het jaagpad naast de Schelde richting Gavere en zo dwars door velden en akkers.
Vlaamse uitzichten! Titel?



Naar de Kwaremont.



Afbeelding



Zelfs de Schelde kleurt gelig.
Lente!
De begroeiing naast de Schelde richting Berchem kleurt geel.
Welke struiken weet ik niet maar met een air van alles te weten zeg ik dat het de gele kornoelje is.
Liliane geloofd mij...ik weet het niet.
We fietsen op een prachtig stukje jaagpad en passeren mondaine toestanden als het Golf & Country Club Oudenaarde en het Domein de Ghellinck.
Amai sjieke dingen!
We gaan de Kwaremont beklimmen!



Afbeelding



Veel wielertoeristen zijn van dezelfde gedachte als wij.
Wij rijden een gezapige 18 a 20 km per uur, de wielertoeristen of liefhebbers d' echten dus schieten ons voorbij als raketten.
Eindelijk bereiken we onze doel.
We rijden de Oude Kwaremont op.
Een meter kasseistrook.
Nog eentje!
Stop.
We durven niet verder.
Bang voor materiaalpech.
Bang dat onze Batavussen het niet zouden overleven...



Afbeelding



Alle ingrediënten in D' oude koestal.



Afbeelding



Ik krijg een berichtje op mijn slimme feun dat je een bloesemwandeling kan doen in de buurt van het Meikensbos.
Hier een bos in de streek?
Bloesems?
Ik lach wat. Onterecht wellicht.
"Liliane, zeg ik lichtjes smalend, er zijn ook bossen buiten de Limburg. Twee struiken en je hebt hier een bos."
Niet ver van Oudenaarde.
Zonde om dit niet te gaan toetsen naar werkelijkheid.



Afbeelding



Alles is hier aanwezig.
Al wat je maar kan wensen.
Valse en echte kapelletjes, een molen, akkers , een heuse berg en wellicht het mooiste zicht uit Vlaanderen.
Ontdekt tijdens een aangename fietstocht in de streek.
Zicht op Sint-Baafs-Vijve.
Dit doet Oud-Rekem verbleken...lichtjes dan wel.



Afbeelding



Mooi, mooi, mooi. Driewerf hoera voor deze plaats.
Ik trek mijn beweringen in, althans mijn eerste indruk dat ik had bij het ontvangen van het berichtje.
We worden vriendelijk ontvangen bij de Camperplaats 't Meikensbos te Dentergem.
Meer dan vriendelijk, zo hoort het ook.



Afbeelding



In ijskoude waaiers, letterlijk!



Afbeelding



Drie dagen verse vis uit 't Zeetje hebben wij ons voorgenomen.
Geirnoars en andere lekkernijen uit het grote assortiment dat Albert of De Panger aanbieden.
Drie dagen fietsen in een schitterend decor is ook een bezigheid dat we graag doen aan de kust.



Afbeelding



Twee dagen is het gelukt, de derde dag was het Ibuprofen slikken, zalfje smeren en spierverslappers innemen.
Lees slaapmiddelen.
Mijn schouders raakten geblokkeerd door de koude ondanks een stralend zonnetje.
Ja ik was voldoende gekleed maar een ijzig windje heeft mij te grazen genomen.
Oud en kaal, mijn slanke en strak gespierde lichaam kan niet meer tegen de koude.
Gevoelstemperatuur vier graden hoor ik...we keren terug bij een vier of vijfvoud van dat....



Afbeelding



Afbeelding



De roes. Op zoek naar warmte.



Afbeelding



In Temse is het drie graden warmer en minder wind merk ik.
Met tegenzin vertrekken we uit De Zwerver bij Nieuwpoort.
De combinatie pijnstillers, spierverslappers en een glaasje wijn is niet echt ideaal.
Na het avondeten zocht ik mijn bed op.
Slap als een vod. Van geen nut voor Liliane...we naderen Limburg, het wordt warmer...



Afbeelding



Afbeelding



'k Weet het! Mosselen.



Afbeelding


Bella als titel?
Catchy genoeg?
Mosselpot?
Bestaat al...toch wel Vlaams niet?




Hartelijk bedankt voor het lezen van dit titelloze schrijfsel.
Liliane en Franco Gasparella.

_________________
Forumtips klik hier


Omhoog
 Profiel  
 
WAARSCHUWING

Deze thread heeft 11 replies

Je moet een geregistreerde gebruiker en/of ingelogd zijn om verdere reacties te lezen.


Registratie is eenvoudig en automatisch
Omhoog
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 12 berichten ] 

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: ghislain


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Ga naar:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
phpBB.nl Vertaling