CAMPERSITE.BE

Hét forum in verband met Motorhomes
Het is nu 28 maart 2024 12:37

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Forumregels


Klik hier om de forumregels te lezen.




Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 12 berichten ] 
Auteur Bericht
 Berichttitel: Grenzen aftasten. Juni 2021.
BerichtGeplaatst: 23 jun 2021 08:57 
Offline
Site Admin
Site Admin
Avatar gebruiker

Geregistreerd: 20 feb 2005 06:51
Berichten: 35305
Woonplaats: Houthalen en meestal onderweg naar...
RoeRae?



Afbeelding



Dit doen we door onze motorhome in Roetgen en of Raeren te parkeren naast het oude treinstation.
De Vennbahn in de Oostkantons weet je?
Nee?
Wel de Vennbahn of RAVel is een fietspad aangelegd deels naast of op een voormalige spoorwegbedding dat Aken met Luxemburg verbond.
Verleden jaar met veel plezier en enthousiasme het hele traject, niet in een keer, in etappes afgehaspeld.
Een paar meters van de Belgische grens met Duitsland verwijderd ligt de camperplaats Roetgen, of is dat Raeren in België?
Volgens Google maps sta ik op Belgisch grondgebied en vormt het fietspad een soort spie waarbij we alternerend in Duitsland en af en toe in België fietsen.
Volgens andere bronnen is de camperplaats te vinden in het Duits Eifelgebied.
We malen er niet om.
Met zicht op het Belgische virus tegen de friterie aan de overzijde met ons bed gedeelte.
De Duitse variant nestelt zich aan de Evangelische kirche dat we zien vanuit onze dinette.



Afbeelding



We hebben een soort van planning opgesteld, namelijk fietsen en wat flirten met grenzen.
Letterlijk.
De Oostkantons, Voerstreek en de Maaskant.
Je kan er meteen de grens oversteken...als fietser, te voet, whatever...



Afbeelding



De eerste dag is voorbehouden aan het traject richting Aken om in in het schilderachtige Kornelimünster te pauzeren en eventjes het gevoel te krijgen dat we op vakantie zijn in het buitenland.
Proeven van Duitsland en van een beetje gemütlichkeit.
't Is lang geleden...we zijn het beu om in dezelfde snoepwinkel te graaien.
' Ein pils bitte ' vragen we bedeesd en in vlekkeloos Korneliaaans an der wirt von Cafe Restaurant Napoleon.
Zicht op die kirche en het gezellige ortsplein.
Zelfs het aflezen van het bord met Feuerwehrzufahrt stemt ons zufrieden.
' Nog ein runde bitte...'
' Aus Belgiën? '
We hebben onszelf verraden...heerlijk.



Afbeelding



Tag zwei...



Afbeelding



Afbeelding



...spenderen we door te fietsen richting Monschau.
In tegenstelling tot gisteren lijkt het hier groener er wilder met een uitgebreider kleurenpalet.
We zijn geen kenners van fauna en flora, maar om de zoveelste bocht in het parcours slaakten we kreten van tevredenheid en verrukking.
Waarschijnlijk mede door het picknick annex glaasje rood en glaasje wit (meerdere ) de voorbije middag naast de motorhome.
Het is namelijk zomers weer. Van een paar zaken hadden we twijfels, het al dan niet dragen van een short...jammer.
Wat een prachtige bloemetjes en andere kleurige dingetjes naast de berm.
Liliane pompte mij vol met Libelleweetjes, je weet wel, het vrouwenblad bij uitstek.
Er is niet enkel kleding en recepten info te vinden in dat populaire weekblad.
Naast vaginale, penis en andere huwelijksproblemen legt Libelle ook uit waarom een klaproos zo heet.
Je raad het al:
' Fra! Weet je waarom een klaproos klaproos wordt benoemt? ' Ze kirt van haar gestelde vraag en is benieuwd van mijn antwoord.
Het wit wijntje in combinatie met het mooie weer stemt haar ook vrolijk.
' Omdat ze klappert? ' repliceer ik heel droog, in de wetenschap dat ik zou kunnen flateren.
Ik wacht vol spanning af op haar manier om mij op mijn nummertje te zetten. Als ze kan kraakt ze mij...
Er komt geen geluid.
Ik neem aan dat het klopt.
Toegegeven, ik zou daar nooit opgekomen zijn.



Afbeelding



Even uitvechten...wat?



Kelmis of Calamine is een niet onaangename plaats om te vertoeven, je kan er je fietsbatterijen terug opladen indien nodig, je voorraad aanvullen in de plaatselijke supermarkt of naar Aken fietsen...
Dat is dus wat we doen.
Het parcours tot in Aken is nogal heuvelachtig en bij het naderen van het centrum is het zelfs opletten geblazen om de weg te kunnen onthouden.
Gewoonlijk staan we op de stadscamping te Burtscheid. Dat is rechttoe rechtaan richting Aken. Dit is even wennen dus.
We gebruiken als gewoonlijk enkele bezienswaardigheden om ons te oriënteren.
Fietsen tot we aan de Marschiertor terechtkomen en slaan dan richting de Dom.
In de schaduw van de imposante kerk belonen we onszelf met een fris schuimende Bittburg.
'Batavus, aus Holland? ' vraagt een nieuwsgierige Duitser.
Betrapt...
' Aus Belgiën, gute e-bikes um naar hier zu fietsen...' repliceren we. Niet gelogen hé.
Het is er druk op de Markt maar we voelen ons niet benauwd, alles verloopt gedisciplineerd, denken we, gründlich zoals het hoort kan er niet veel mislopen.
Het is maar een indruk van het moment maar we zien geen enkel verschil in gedrag met onze manier van regeltjes opvolgen.
Even geniepig die grenze zu überqueren als...euh twee geniepigaards. Deugddoend zelfs.



Afbeelding



Afbeelding



Uitermate tevreden keren we terug, de sfeer is opperbest in de late namiddag in La Calamine.
We vleien ons neer in de zetels zoals de andere medeburen en genieten van de ondergaande zon, drankje in de hand, wachtend op Godot .
Naast ons op het basketbalveld uitgelaten kinderen. Tieners.
Stuiterende ballen op het asfalt, met regelmaat ballen rollend richting motorhomes.
Andere kinderen oefenen het flesje water bottle flip spel...ze zijn thuis op hun terrein...
Onze overbuur is daar helemaal niet mee opgezet.
Zijn geduld is blijkbaar op, met een hoog rood opgelopen kop staat hij recht.
' Aufraumen! Aufraumen! Schreeuwt hij.
De kinderen schrikken, wij schrikken van de uithaal.
Liliane bekijkt mij, ik bekijk Liliane...wa..?
De hufter roept en tiert dat het niet mooi is.
' Nee Fra !'
' Ja Liliane, deze keer zwijg ik niet '
Er ontstaat een discussie tussen de man en mij.
Ik probeer hem te kalmeren en wat rust te brengen in deze nogal netelige situatie.
Er is geen manier om de man tot andere gedachte te brengen.
' Het zijn kinderen, we zijn toch ook jong geweest...we zijn hier gast...' noppes, daar helpt geen lievemoederen aan.
' Nou, ik wil het wel met je meteen uitvechten' snauwt hij dreigend.
' Wablief? Ten eerste ben je daar te oud voor en ten tweede bel ik nu meteen de politie.' antwoord ik terug. Slik.
Eigenlijk ben ik geschrokken van de brutaliteit van de man.
Ik ga terug naar mijn stek, de kinderen spelen verder maar de sfeer is er niet meer, de man roept oude knar tegen mij, pakt zijn boeltje en scheurt vijf minuten later razend weg met zijn mobie.
Ik blijf vertwijfeld en verbaasd achter, mezelf afvagend of ik wel correct gehandeld heb...
Tegen dat de avond valt word het stil.
' Bonsoir ' groeten les enfants...

Dag twee te Kelmis verloopt rustig.
Het weer is grijzig en brengen de dag fietsloos door, onze Batavussen krijgen een oplaadbeurt, babbelen met de locals en gaan de Casinovijver verkennen als tijdverdrijf.
Zinkflora zou daar welig tieren. Zinkwat?
Mijn kennis beperkt zich maar tot het herkennen van de Taraxacum officinale, de Ranunculus en de eerder ter sprake gekomen Papaveraceae.
Pisbloem, boterbloem en de papaver in het Vlaams.
In en rond Kelmis werd er eeuwenlang naar zink gedolven...ik zie geen verschil in de flora met onze terrils maar genoten wel van de wandeling.
Van elkaar, van de van alles en nog wat.
De Rode Duivels spelen hun eerste match.
De Brabançonne loeit keihard door de luidsprekers van de nabijgelegen café's met buitenscherm.
Even later passeert er een autocaravan bestaande uit een voertuig of twee...niet echt een zuiders tafereel...eerder braaf.
Alles is stil aan het oostelijk front. Geen gendarmen te bespeuren.



De Voerstreek.



Afbeelding



Afbeelding



Alle batterijen zijn vol, namelijk de huishoud, start en e-bikes batterijen.
De watertank is gevuld, de wc tank leeg, we trekken verder, vier dagen vrij staan zonder voorzieningen.
Voor de insiders, waarschijnlijk een teveel aan petatten mee...
Voeren en de Maaskant nog eens aandoen.



Afbeelding



We haspelen de volledige Voerstreek af.
Starten te 's Gravenvoeren, fietsen oostelijk tot aan het zuidelijkste punt van Nederland, steken er de grens over en nemen en passant een paar kuitenbijters.
Nemen zelfs enkele getrainde wielertoeristen mee op sleeptouw tot hun volle tevredenheid op de nogal steile hellingen.
Kastelen, kronkelende holle wegen, weidelandschappen, koeien, waterlopen, hagen en bossen typeren de Voerstreek.
We genieten van de omgeving, de tocht en van onze fietsen.
Dit zou nooit gelukt zijn zonder hulp...het bereik is zelfs bijna gehalveerd!
Op het vlakke doen we een veelvoud aan kilometers.
Napraten over het parcours doen we op het einde van de rit bij het gezellige Sjamotte met een stevig biertje.
Het dolce far nikske...we belonen onszelf wegens...zomaar.
Het weer, het samenzijn, de rust, de vooruitzichten, la vita?



Afbeelding



Afbeelding



Naast de waterloop de Voer gaat de volgende rit richting Eijsden.
We fietsen naast de Maas richting Maastricht tot aan het Bonnefantenmuseum of de koffiepot in de volksmond en slaan af richting Valkenburg om een stukje Amstel Gold Race te fietsen, de drukte van de stad ontwijken we.
Amstel?
Hier wordt Gulpener gemaakt staat er op een bord in een veld vol graan en korenbloemen.
' Korenbloemen, papavers, kamillebloemen...Fra! Mijn favorieten toen ik klein was...'
' Ja Lilianetje...'



Afbeelding



T'es un vrai mineur zegt Michel.



Afbeelding



Michel begon in het jaar dat ik geboren ben, zegt hij ' En cinquante-cinq, j'avais quatorze ans...'
In Rekem op de camperplaats staan we naast Michel zijn Van.
Toevallig ontmoet.
Hij maakt zich kenbaar als gids van de mijn van Blegny en laatste Waalse mijnwerker, hij deelt folders uit.
Ik maak mij kenbaar als laatste Limburgse mijnwerker.
Ja zo gaat het als een fluitje van een cent, alsof we elkaar jarenlang kennen.
Het scheelt niet veel of we vallen in elkaars armen.
In het geniep is hij aan zijn carrière als mijnwerker begonnen, zonder toelating van zijn moeder, legt hij mij uit.
' Weet je hoe ze het ontdekte?' Vraagt hij en kijkt mijn doordringend aan.
' Aan het zwarte randje aan je ogen ' antwoord ik hem.
Hij lacht goedkeurend.
Wat deed je toen je uit de lift kwam vraagt hij weeral...een test?
Na mij antwoord weet hij het zeker.
' T'es un vrai mineur ' zegt Michel.
Het antwoord laat ik in het ongewisse...iedereen zou zich anders mijnwerker kunnen noemen.
Uiteindelijk ben ik toch fier om in de ondergrond gewerkt te hebben.
Het is ooit een tijdje anders geweest.



Afbeelding



Ik heb mijn rust gevonden.
Samen met Liliane genieten we bij knooppunt 55 aan het mooiste hoekje van Limburg en ver daarbuiten in de hele wereld.
Beau Sejour en bon séjour bij ons!



Bedankt voor het lezen,
Liliane en Franco Gasparella.

_________________
Forumtips klik hier


Omhoog
 Profiel  
 
WAARSCHUWING

Deze thread heeft 11 replies

Je moet een geregistreerde gebruiker en/of ingelogd zijn om verdere reacties te lezen.


Registratie is eenvoudig en automatisch
Omhoog
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Plaats een nieuw onderwerp Antwoord op onderwerp  [ 12 berichten ] 

Alle tijden zijn GMT [ Zomertijd ]


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers.


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Ga naar:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group
phpBB.nl Vertaling