CAMPERSITE.BE

.






Aanvang 4 januari 2023. The queeste.



Tja, hoe begin je aan zo een reisverslag?
Dagelijks onze ervaringen neerpennen en dan filteren wat relevant is nadien.
Geen kilometerstanden, geen info over geschiedenis van de bezochte oorden tenzij heel summier beschreven.
Twee tot bijna drie maanden weg en alles neerpennen is te lang om te schrijven en lezen, de intieme momenten laten we weg, dat waren er toch wel enkele, gekibbel ook.
Je kan er een boek over schrijven en je in nutteloze details verliezen.
Wie is er eerst begonnen...
De titel spreekt voor zich, overwinteren.
Als onervaren overwinteraars, enkel tripjes in de koude wat ook leuk is, hadden we geen flauw benul wat ons te wachten stond, zelfs geen idee hoe ver we zouden rijden enkel een gevoel dat we de Costas moesten volgen op zoek naar warmte.
Welke Costa?
Er zijn een hoop Costas, als je het internet begint uit te pluizen krijg je zoveel info van camperaars die of het beter weten of afkomen met " zeker niet te missen plaatsen ".
We zien het bos niet, de playas!
Over-win-teren!!!Puur met je slappe figuur de warmte opzoeken.
Een zonnetje opzoeken, eentje van 15 graden en liefst wat meer midden januari lijkt ons de max!
In samenspraak met mijn allerliefste en toeverlaat Liliane, mijn wederhelft die tegenwoordig meer te zeggen heeft dan ondergeschreven.
Gewoonweg omdat ik niet zonder haar alziende oog kan.
Mijn goede oog!
Wat anders dan?
Terwijl ik dit neer typ hier in het nog koude natte Houthalen, zijn de weersverwachtingen einde maart nog steeds niet al te best...regen, koud, wind...we zijn te vroeg teruggekomen!







Nog niet ver genoeg.



Bon, een duizendtal kilometers rijden om dan net niet dat weertje te krijgen wat je verhoopte is ook maar niets.
De tolvrije weg via Plombières-les-Bains, Bourg en Bresse en Bollène alwaar we telkens overnachtten verliep geheel probleemloos.
Geen winterse toestanden, vlekkeloze wegen zonder vertragingen.
Ik zou bijna durven zeggen dat we ten opzichte van de autoroute niet veel tijd verloren.
Maar nu willen we echt wel verder.
Een fietstochtje te Palavas-les-Flots langs het waterloopje Lez om een marktje te bezoeken in Lattes en flamingo's onderweg te bewonderen was het enige hoogtepunt van ons verblijf ter plaatse.
Het zonnetje was van de partij, streelde zachtjes ons knookjes!
Het werd een heerlijke lentedag als ik het zo mag omschrijven en smaakte uiteraard naar meer maar de dag nadien kregen we een fris briesje dat later in een stevig koud windje veranderde.
Mh...niet zo aangenaam, we dachten nochtans net dat ietsje meer te vinden, verslaafd aan strelingen.
Enkele brasseriebezoekjes brachten wat soelaas, verder werd het letterlijk en figuurlijk goedgemutst slenteren door de nog ietwat in winterslaap zijnde frisse Palavas-les-Flots.







Volgende etappe werd Le Barcares, qua temperatuur iets zachter of aangenamer dan onze vorige halte maar zou dat iets te maken hebben dat we dichter tegen de grens zitten?
Geen idee, 't is onze eerste ervaring zo ver tegen Spanje aan, de gedachte al.
Nu ja Baskenland hebben we ooit bezocht in het najaar en kan je dat rekenen bij, zoals sommige beweren, het echte Spanje?
Van zulke uitspraken krijg ik het op mijn heupen.
Horen de Costas bij het echte Spaanse ding? Als leek zullen we dit weldra ervaren, de wetenschap van niets te weten is veelbelovend en zelfs spannend.
Een paar wetenswaardigheden vroegen we wel aan onze Spaanse buren als voorbereiding.
Welke kleren mee te nemen en welke temperaturen kan je verwachten?
Welke biermerken zijn de goede, enigszins drinkbaar...
Hoe laat eet men in Spanje?
Je hoort allerhande verhaaltjes hé.
Als er iets is wat wij op ons leeftijd niet kunnen verdragen is buiten de uren eten.
Ons gewoonlijke uurtjes waarbij we dan geen oprispingen krijgen, last van flatulenties of opgezwollen buik, of zoveel aperitieven op voorhand wegens lange wachttijd en we daardoor een stuk in onze kraag hebben.
Niets van dit alles aub.







We zijn in Le Barcares dus...geladen met drie potten mayonaise van onze favoriete huismerk en voldoende Lavazza om minstens drie maanden te overbruggen.
In Frankrijk kochten we 1664 in voldoende voorraad, niet te veel, laat ons zeggen voor een half weekje.
Sommige dingen geven een houvast hé, een klets mayo en een espressootje zoals thuis blijft hartverwarmend, de rest van de petatten lieten we thuis.
Winkelen kan je overal.
Kledij en ondergoed in voorraad om veertien dagen toe te komen en wat universele jassen die je als laagjes over elkaar kan trekken ingeval.
Maar we zijn hier niet voor ingeval!







12 januari 2023. De eerste warmte, de eerste tapas, mijn eerste accidentje.



Voor alles is er een eerste keer.
Hola en hallo werd aanvankelijk door ons door elkaar gebruikt.
We leerden buenos dia zeggen, buenas tardes en adiós maar de volgorde en wanneer men dat gebruikt is ook niet eenvoudig, dat moesten we nog onder de knie krijgen.
Caña, tinto en blanco seco hadden we al snel geleerd, woorden die we het meest uitspraken.
In Roses verbleven we op de Autocaravaning Park Roses alwaar we onze eerste initiatie Spaanse les kregen.
De eerste warmte mochten ervaren tijdens de fietstochtjes of wandelingen op de strandboulevard aan de baai van Roses.
Een nieuwe ervaring rijker, je hebt soms winterse zachte dagen die je bij ons als uitzonderlijk kan catalogeren maar dit?
Wauw...







Gezamenlijk of naarmate de dagen verstreken hadden we een to do lijst aangemaakt.
Proeven van de tapas, een paella eten, eender welke, daar we verloren gingen in de soorten paellas dat je kan krijgen, een echt traditioneel gerecht in een echt Spaanse restaurantje indien dat bestaat.
Hoe dat eruit ziet was in mijn fantasie uitgegroeid tot uit eten in een kleine zaak waar je en binnen en buiten op houten tafels met felgekleurde tafellinnen bediend wordt door een breed lachende kleine kokkin met snor met een ietwat vuile kanten schort aan, gitzwarte haren in een dot waardoor twee lange breinaalden steken...ik weet het...mijn fantasie slaat op hol.
Een lang plukje haar op de kin had ze ook...
Een zowat verSpaanste vorm van een Italiaanse mamma dus.








Enkele zaken kunnen we alvast afvinken, een drankje bestellen ging vlot, hola gebruikten we overal, kan je niets mis mee doe en van mañana was er nergens sprake.
Alles ging redelijk vlot.
De warmte was al aanwezig zij het in bescheiden mate maar we waren snel tevreden, we konden flaneren en fietsen in een trouwens gedisciplineerde omgeving.
Gek genoeg voelden we ons goed in de regio, Spaanse automobilisten stoppen voor de voetgangers, gebruiken hun pinkers en zijn beleefd.
Geen getoeter, geen scheurende of lawaaierige boenke boenke auto's, wandelaars aan één zijde van het boulevard, fietsers op het aangeduide pad.
Een openbaring!
Eigenlijk kan je stellen dat ons Belgiekske een outlaw land is wat het verkeer betreft.







Niet in een typisch traditioneel Spaanse restaurant, trouwens dat bestaat enkel in mijn fantasie voorlopig, de tapas aten we na wikken en wegen in de veranda van restaurant Las Palmeras met zicht op zee.
Het aankijken van de bezette tafels de dag voordien, het nauwgezet raadplegen van google reviews op onze feun etc
Tja, ergens moet je een richtlijn hebben, temperaturen en afstanden inschatten...zoeken naar aire de campingcar en dergelijke.
Maar ons ogen deden het meeste werk, de smaakpapillen de rest. Een aanrader is de formule Pic Pic uit het menu van restaurant Las Palmeras!
Verrukkelijk en smaakvolle mooi verzorgde tapasschotels.
Een andere zaak is La Bodega gelegen aan de Passeig Maritim de Roses waar we kennis mochten maken met Estrella...
Wat ik ook moet toegeven is mijn allereerste accidentje met de motorhome op de camperparking, een door met mijn slechte rechteroog niet opgemerkte paaltje zat plots na het nemen van een scherpe bocht tegen mijn zijflank.
Boze blikken van mijn weliswaar begripvolle vrouwke was het resultaat, eventjes maar daar de schade nogal meeviel, niets stuk, een krasje in een aluminium lijst en een deuk in mijn al zo pover gestelde zelfvertrouwen.
Corona laat je niet meer los.



Iets zuidelijker ligt...



Palamós! Richting Barcelona, Valencia, Benidorm Alicante. Ergens hadden we het idee, vraag mij niet waarom, om tot ter hoogte van Murcia het binnenland in te trekken.
We rijden als goede aloude gewoonte enkel voormiddag en liefst niet al te lange afstanden.
We zijn pensionado's nietwaar?







Prima uitgeruste camperplaats waar we voor de tweede maal de was deden.
Net geen twee weken weg en dat moet ook eens gebeuren.
Verder? Genieten van fietstochtjes, van panoramische uitzichten, gewoon de ogen de kost geven.
Dagelijks als, niet Spanje kenners, Google Maps raadplegen wat de volgende bestemming zou kunnen zijn en niet onbelangrijk het monitoren van de temperaturen.







Barcelona!







Cabrera de Mar is een geschikte plaats om Barcelona op een veilige manier met het openbaar vervoer te bereiken.
Een poging tot fietsen in de omgeving was geen goed idee, het draaide uit op enkele angstige momenten.
We zijn enkel onze Limburgse fietspaden gewoon en dat is dan niet zo prettig rijden als het verkeer net naast je raast.
Vlak tegen het strand kan je voor enkele euros een ticket bemachtigen, dit als het automaat dienst doet.
Je raad het al, dat ding deed het niet, locals en andere stapten gewoon de trein op...
Zwart rijden dan maar en in het centraal station van Barcelona het tegoed betalen.
De Ramblas, Sagrada Familia en de Mercat de la Boqueria, iets van Gaudi stond op ons lijstje, een hapje eten en wat slenteren in de stad.
Un cortado en un café of carajillo hadden we ook snel onder de knie.











El Cid te Peniscola.



Ik zou dat beschrijven als een familiecamping.
Een beetje een verademing voor ons, we verblijven er vier dagen om wat tot rust te komen.
Dagelijks rijden of om de twee dagen vergt tot wat mentale energie, voor mij toch.
Liliane vind dat ook zo.
Ze houd van het weertje, van de sfeer, de rust van de camping, van Peniscola tout court!







Van de receptioniste bij El Cid kregen we nog mee dat er 's woensdag paella dag is aan vijf eurootjes met inbegrip van een drankje.
Tijdens het weekend kon je gebruik maken van de buffetformule aan de belachelijke som van dertien euro's, all you can eat...
Daar deden we dus aan mee daar we op een donderdag toekwamen. Te laat voor de woensdagse paella.
Het " alles wat je kan eten " draaide voor ons uit op amper één bordje vol en een tweede klein portietje wegens zeer smakelijk en er veel te veel keuze was, het boefen lukt ons daarentegen niet meer!
Ons ogen kregen hier meer de kost.
De rest van de dagen wisselden we af met fietstochtjes en wandelingen op de dijk, bezoekjes aan de plaatselijk horeca en winkeliers om de taal beter onder de knie te krijgen.
Mensen observeren, een favoriete bezigheid, met een drankje erbij liefst.
De eerste vrije camperaars ontmoetten we tijdens een van de fietstochtjes aan het strand van Benicarlo bij Platja de la Mar Xica.
Dit leek ons verleidelijk om eens te doen maar daar zijn we nog niet aan toe, toch niet als overwinteraars en bleukes in de regio, later ooit...







Alcossebre en de paella marisco.







Alcossebre is eigenlijk een kustplaatsje zoals er zovele zijn, we ondervinden dat ze voor zover we mogen vergelijken nogal op elkaar lijken.
Palmbomen, mooi aangelegde wandeldijken, parkjes, geen zwerfvuil...
Helemaal niet doods in de winter, zelfs gezellig.
De camperplaats is overvol, de restaurantjes goed bezet, de supermarkt Spar en Consum zijn drukbezochte winkelketens door toeristen zoals wij.
Dit stadje gebruiken we als tussenstop richting Valencia.
Op de camperplaats in de bar maakt men reclame over hun overheerlijke paella marisco, dit werd het enige minpunt tijdens onze reis...aangebrande rijst smaakt niet zo...



24 januari. Al de mensen zonder centen zitten in de cinema!



Liliane haar deuntje en de herinnering aan haar veel te vroeg gestorven papa...
We verblijven op de camping Valencia El Saler met Acsi korting en op een tiental kilometers van het centrum van de stad verwijderd.
Daartussen ligt Pinedo en het strak aangelegde brede fietspad dat deels door de duinen en tegen de dijk loopt.
Het is hier aangenaam fietsen, de omgeving is ietwat vergelijkbaar met de duinen aan de Noordzee, je krijgt er niet genoeg van.
Het leuke daarvan, ter plaatse voldoende uitnodigende restaurantjes met zicht op zee, een decor om U tegen te zeggen!
Dat fietspad loopt geheel afgescheiden van het verkeer op enkele kruispunten na.
Eens tegen de stad maken we gebruik om in de droge bedding van de omgelegde Turia nog eens een tiental kilometers dwars door de stad te fietsen.
De bedding is omgetoverd tot een prachtig park, de Jardin del Turia, waar je allerlei activiteiten kan beleven of meemaken.
Verbaasd van dit decor fietsen we de hele bedding op en af, de oh's, de ah's en de kijk daar was het enige dat we konden uitbrengen, speciaal, uniek, prachtig. Enkel te beschrijven met superlatieven.
Het eerste wat opvalt is de architectuur van het wetenschapspark.
Enkele beelden:















De Jardin del Turia, een overdosis aan planten en bloemen, parkieten en andere vogels, cactussen palmbomen, appelsienen, citroenen...wanneer snoeien ze hier de rozen?
Strak aangelegde grasvelden, vijvers en waterloopjes, sportveldjes.
Alles maar alles wat je van outdoor activiteiten kan doen is hier mogelijk.
Wij? Fietsen en wandelen hier een tweetal dagen tijdens het verblijf.















Een aanrader is, om de stad op een rustige en veilige manier te bezoeken, de bus nemen.
Tegenover El Saler opstappen en voor een paar euro's ben je na een kwartiertje min of meer met het OV in het centrum. Terminus, je kan niet missen.
" Rattaketatta...rattataratta!!! "
" wat zegt die Liliane? "
" Ik denk dat hij niet verder rijd Fra...we moeten uitstappen."
Dat Spaans is net niet als het Italiaans, in een snel tempo lijkt dat op een mitraillette!
Gek genoeg lijken veel woorden op het voor mij vertrouwde Venetiaans dialect, dat hielp zowat een beetje. Maar dan lang-zaam-uit-ge-spro-ken.
Net zoals in Barcelona trekken we voor een stadsbezoek een ganse dag uit, ontbijtje, etentje, alles gezapig, windowshoppen...maar eerst als gewoonlijk naar het infokantoor voor een stadskaart!
" Where are you from, Sir? " is dan de gewoonlijke vraag als je zo een stadskaart toegedeeld krijgt.
" Belgium, the most beautifull country in the wor..." mijn zin was nog niet af of ze schaterden het uit.
???
















Bezienswaardigheden van Valencia? Pfff, moeilijk om een keuze te maken.
Ontelbare mogelijkheden, met ons verkregen plannetje en wegens de uitgestrektheid van de stad hebben we ons beperkt tot, wat we dachten, het historisch centrum en de uitgelichte gebouwen in het plannetje.
Een hele lijst, te veel om op te noemen!
Een rare gewoonte dat we tijdens het nuttigen van ons ontbijt opmerkten bestaande uit een cortado en een croissant is wat de locals 's morgens binnenspelen.
Flesje wijn op tafel...een middag of avondmenu...dit om 10h ' s ochtends!!!















Rustdag!



Op een Acsi camping net buiten Denia.
Niet veel te melden daarover, enkel even afkicken van de drukte van de voorbije vier dagen.
We staan op een boogscheut van het strand, we doen niets vermeldenswaardig enkel wat voorraad inslaan, een bar aan het strand even sponsoren.
De dag plukken? Overleggen wat en waarheen?











Februari, heerlijk toeven in Benidorm.



Dit was niet gepland, we hadden ook geen planning, aanvankelijk zaten Calp en Altea in ons achterhoofd als overnachtingplaatsen maar de drukte besliste daar ander over.
Overvolle camperplaatsen!
Geen enkel plaatsje vrij voor ons, calp of Calpe zal voor ons een onbekende blijven en dat is een beetje jammer, het uurtje dat we daar verloren aan het zoeken van een plaats heeft ons toch de indruk gegeven van een aangename stad te zijn.
Zuidelijker rijden dan maar...
" Benidorm Liliane, dat ligt voor de hand? "
" Hhhmmmja zeker...? " was het twijfelachtige antwoord .
Een paar telefoontjes later hadden we prijs!
Camping Benisol ietwat buiten het centrum had plaatsen vrij met Acsi voorwaarden.







Inchecken en meteen betalen voor een week, iets wat wij zelden of nooit doen, we stonden voor een voldongen feit.
Te nemen of te laten.
Het weer zou de eerstvolgende week goed blijven...wij kregen Amsterdam 12 toebedeeld dicht bij het sanitair wat toch niet zo oncomfortabel leek, een palmboom op onze stek vervolledigde het decor.
Over de straat de bushalte en een fietspad!
Oef, een weekje Benidorm op camping Benisol
Gedwongen rust!







En of we genoten! Het fietsen vergde enige gewenning wegens soms de Spaanse gewoonte, of de plaatselijke, om stukken van het fietspad in het midden van de rijweg aan te leggen.
Vanuit Benisol camping richting Benidorm stad komen we aan de Playa de Levante, waar de zon opkomt, iets verder kom je in het oude stadscentrum van Benidorm en daarachter ligt het gedeelte Playa de Ponente. De westkant maw.
Makkelijk voor mij daar dezelfde benamingen ook in de Italiaanse taal gebruikt worden.
Wat we ervaarden is dat Levante nogal wat levendiger oogt dan het rustiger Ponente deel van Benidorm.
Kortom er is voor ieder wat, uit de bol gaan kan je in ieder Engelse pub en andere populaire cafés.
Ben je het moe kan je je ogen de kost geven in het oude gedeelte van Benidorm waar je gezellige restaurantjes, kleine steegjes, winkeltjes en de bekende tapas-steeg kan vinden.
Maar daarover later.
De Ponente is eerder minder druk, gezapig fietsen, wandelen over de dijk, sporten...rustiger terrasjes.







Voor ons een unieke ervaring, temperaturen van rond de twintig graden en meer voelt voor ons irreëel.
Zittend op ons terrasje aperitieven in februari buiten met een aangename warmte is zo goed als onwerkelijk. We voelden ons bijna gegeneerd.
Leuk en prettig was ook het bezoek van een uit het oog verloren schoolkameraad, het bezoek van ex collega mijnwerker, ervaren overwinteraar.
Het vinden van Omer in een Cerveceria Belgica, de gesprekjes met toevallige passanten en de tips dat we kregen waar je lekker kan eten.
Samengevat!
Heerlijke plaats, aanraders zijn fietstochtjes naar Villajoyosa, Albir, Altea.
Geen Benidorm bastards te bespeuren, gezellige en blije mensen.
Fiesta alle dagen!
We verlengen ons verblijf met een dagje...







De vlucht zuidelijker, Santa Pola.



Nu ja, na dit heerlijke weekje en zin om iets anders te ontdekken aan de Spaanse Costas zijn we in Santa Pola aanbeland.
Het weer speelde hierin ook een rol, het zou wat minder worden...
Hier in Santa Pola net zoals in Benidorm heb je een Playa de Levante en Ponente, hetzij in een minder drukke omgeving.
Alle bezienswaardigheden nemen we gretig aan om de regio te ontdekken, salines, de flamingo's krijg je er gratis bij, kazematten uit de periode van Franco's regime, archeologische sites, aangename strandboulevards, Moorse invloeden, alles is aanwezig om ons te blijven boeien.
Ondertussen is onze Spaanse vocabularium uitgebreider geworden. Tarjeta, menu del dia en pulpo alla plancha, patatas bravas en pescado frito.
Cañita werd zelden gebruikt...te klein.



















San Javier om mijn intenties bekend te maken.



Er zijn klaarblijkelijk veel Spanjekenners en overwinteraars in mijn kennissenkring.
Zelfs moderators van ons eigenste zwerfautosite forum zijn aanwezig in deze contreien.
We spreken af om elkaar te ontmoeten op de camperplaats te San Javier.
Veel kan ik niet vertellen over San Javier dan dat we een wandeling richting strand en de eerste de beste bar aandeden, iets over de kampeerplaats dan maar?








Alles aanwezig, mega groot, alles wat je nodig hebt is voorhanden voor de overwinteraars, bij de receptie kampeerspullen allerhande beschikbaar die je eventueel zou vergeten hebben.
En dat is nu net mijn probleem.
Ik begin te vergeten, mijn concentratie verminderd, ik ben blij, simpelweg gewoon blij wegens het mij niets meer aantrekken van bepaalde zaken, ik ben niet meer alert, niets is echt belangrijk meer.
Enkel wat mijn vrouw, mezelf betreft en mijn kinderen aangaat.
Al de rest is niet meer relevant.
Ouderdom?
Halfblind wegens corona en verward...te emotioneel bij het kijken van een Walt Disney animatiefilm bv.
Ik ben niet meer dat vol vertrouwen bescheiden en bewonderenswaardige persoon van weleer.
Je m'en fout voor alles. Of soms het tegendeel, teveel betrokkenheid!
Eerder een onhandige kluns geworden wegens slechtziend die nu geen enkele beslissing kan nemen, 't wordt te veel met ander woorden, ik wil eruit stappen.
Deh het woord is eruit!
Mentale long Covid.
We spreken verder in de herfst wel om de formaliteiten af te handelen of het verloop van...
Het werd een aangename dagje uit. Bedankt Frank en Ingrid voor de mooie avond en gezelschap!



Cartagena 9/10/11 februari, het zuidelijkste puntje van onze reis.



We staan op een camperplaats bij een goed uitgeruste Repsolstation aan de rand van het centrum.
Over Repsol gesproken, dat is het tankstation of een van de merken die wij gebruiken om verschillende keren onze LPG tank te vullen.
Onze verloopstuk hebben we zelfs nodeloos gekocht in Frankrijk. De meeste stations hebben dat zelf voorhanden.
Dit voor het technische gedeelte.
Van daaruit fietsten we richting haven om een beeld van de stad te krijgen, om snel een idee van de omvang van de stad te krijgen.
Te voet best doenbaar met een heel gezellige centrum en buitengewone architectuur.
Een mix van stijlen met daartussen oude archeologische vondsten uit de Romeinse, Punische tijd zomaar te bewonderen in de steegjes.
Veel kunstbeelden verspreid over de stad.











Bij de haven het interessante archeologisch maritiem museum met vondsten uit de verschillend periodes uit de geschiedenis van Cartagena.
Gratis te bezoeken vernamen we op zaterdag na 14h aan het loket.
Een blikvanger is weliswaar het Teatro Romano, het oude Romeins Amfitheater met museum.
Na al die playas en cafés dat we bezochten was dat voor ons zelfs een verademing.
Even een dosis cultuur en geschiedenis.
Het hoofd even verwennen, dit gaat even in ons geheugen blijven zitten.












Keuzes maken.




De laatste dag te Cartagena en we moeten een beslissing nemen hoe het verdere verloop van de reis min of meer eruit gaat zien.
We zijn al zes weken weg, nog vijf te gaan.
Geen planning, we hebben de zon gevolgd en zuidelijker zou die de eerste tien dagen afwezig zijn, tenzij we puntje zuid gaan.
Da's nog ver! Beetje te ver om dan de resterende tijd op mijn gezapig tempo terug te keren.
Het idee werd ook geopperd om het binnenland aan te doen maar enkel steden zou teveel zijn van het goede, bijkomend, de temperaturen in de heuvelstadjes dalen tot min...dilemma's, levensvragen, to jump or not...







HET VERVOLG...UNDER CONSTRUCTION