CAMPERSITE.BE

Het beloofde een speciaal weekendje te worden, omwille van de "politieke aardverschuiving" die er zat aan te komen, dus water en diesel tanken en "den bos in"
Omwille van een leuke whiskeytasting die op vrijdag doorging, wilden we wachten tot mijn promille weer onder het wettelijk peil gezakt was en dus werd het zaterdagmorgen op tijd vertrekken Vanuit Kortrijk is het geen uur rijden, naar het voormalige mekka van Blueband, Suzi Wan en sexboekskes. Het was dan ook van in de tijd dat smokkelen van zuivelprodukten een lucratieve bezigheid was, dat ik nog in Sluis was. In tegenstelling tot de rest van Westvlaanderen, die op dezelfde dag als ik het oude vestingsstadje uitkiest als reisdoel.

We loodsten ons stratenschip met de nodige moeite door de smalle en drukke straatjes het centrum, waarvoor dank aan Truus van Tomtom, tot we besluiten tot herprogrammeren met als einddoel : camping Polderzicht, net buiten Sluis.
Als we Sluis verlaten kijk ik in de spiegels of de Goldedition het "Nauw van Sluis" heeft doorstaan en merk plots dat er zich een totale metamorfose heeft voorgedaan in de omgeving : zo ver als je kan zien velden en akkers, en volgens de TT is dat bosje daar in de verte ons einddoel.
Dichterbij zien we dat er onder de bomen inderdaad wat caravans staan (wat had je gedacht in Nederland), dus stoppen we voor het boerderijtje waarvan we uitgaan dat het de receptie is. Een man die zich inzet om "meest vriendelijke boer van Nederland" te worden komt al zwaaiend aangefietst en hij blijkt ons niet alleen te verwachten (okok, ik was aangemeld maar toch), hij kent ook onze naam en fiets ons voor naar het nieuwe deel van hun camping.
Het aantal plaatsen blijkt groter dan we dachten, maar nergens stoort het. Zelfs de obligate orange vlaggetjes die onlosmakelijk verbonden zijn met Hollandse WK tijden, vallen wel op, maar kunnen ons geluk niet verstoren.
Want eens we op onze Fiamma blokken staan, heb ik alleen nog oog voor onze nieuwe buren.
Voorlopig nog frisse groene blaadjes, nog lang niet rijp om geplukt te worden, maar prominent in het oog springend, ze schreeuwen om aandacht.
Een veld jonge dingetjes, zo ver het oog rijkt en als de Goldedition diesel tot stilstand komt, is het enige geluid dat je hoort hoe deze bintjes groeien.
We besluiten een bezoekje aan Sluis niet uit te stellen en fietsen over verkeersluwe baantjes tot het centrum, ik schat net geen 3 km.
Het stadje blijkt vanop de fiets gezien, heel wat rustiger dan als chauffeur van een kist van 7 meter.
We kopen wat levend verse Sardienfilets en besluiten terug onze stille buren te gaan opzoeken.
wordt vervolgd