 |
| +30000 Postings |
 |
Geregistreerd: 19 dec 2004 15:05
Berichten: 40674
Woonplaats: Antwerpse Kempen
|
Gegroet, Een opeenstapeling van vertragingen allerlei, gevolgd door een valpartij van Christiane die haar maandenlang in een rolstoel gekluisterd houdt: geen echt gedroomde omstandigheden om een zelfbouwprojekt snel tot een goed einde te brengen… Half oktober is Kwibus voor 90% gereed – en hebben wij nog voor 10% goesting om verder te doen. Dus 100% tijd om er eens tussenuit te knijpen. Een testrit met Kwibus is een mooi alibi voor ons die al sinds een jaar geen vakantie meer hebben gehad. Frankrijk lijkt ons een goede keuze, omdat we ons daar nogal goed voelen en we er goed onze weg kunnen vinden moesten er zich probleempjes voordoen. We besluiten dus om zuidwaarts te trekken, en zeker voor de heenreis kleine wegeltjes op te zoeken waar Kwibus verantwoord kan worden ingereden: nooit snel en altijd zachtjes, maar wel met erg afwisselende rijomstandigheden. En ook ikzelf kan me zo stapsgewijs vertrouwd maken met het voertuig waar voor mij veel nieuwe dingen aanzitten. We willen zeker ook de bergen in: niet alleen om het rijgedrag te leren kennen, maar ook de werking van de dieseltoestellen op grote hoogte willen we zekere nagaan. En daar zal het ook koud genoeg zijn voor het testen van verwarming en isolatie. Daartegen willen we ook al wel eens proberen wat het geeft om in een stad te rijden. En vooraleer de terugkeer aan te vatten willen we ook wat grotere en snellere banen en misschien al eens een stukje autosnelweg doen. En ook de diverse gebruiksomstandigheden willen we nagaan, met daarin op de eerste plaats peilen naar de autonomie in de praktijk. Dit verslag zal totaal anders zijn dan wat sommigen van mij al ooit kregen. Veel beknopter, en toeristische of anekdotische beschouwingen moeten hier zeker onderdoen voor de eerste ervaringen van het Kwibussen. Degenen die geïnteresseerd zijn aan een nog meer diepgaande evaluatie van het gebruik van Kwibus kunnen daarover lezen in de draadjes over de verschillende deelaspekten, zoals ik deze vroeger al opstelde en die het ganse wordingsproces hebben begeleid. Je vindt die op Terloops: als jullie me soms konden helpen in verband met de vragen die ik daarin stelde, ondermeer in #2: over het warm en.of koud bewaren van motorolie e.d.;
#3: over een systeem om de achterdeuren op 180° te laten inklikken;
#5: over het bestaan van een kompakte draagbare DIN-A4-printer;
#8: over de leverbaarheid van smalle noodhamers;
#9: over een kompakte DVB-T buitenantenne, dan zal mijn dankbaarheid groot zijn. Maar nu hier dus het verslag van onze maidentrip. ma.19.10.09 0 km thuis
De eerste nacht!Vandaag nog enkele kleinigheden doen aan Kwibus, maar voornamelijk inpakken. Want we willen eruit, ’t is hoog nodig! Vermits we echter nog meer werk hebben dan we denken is het al avond eer we er erg in hebben. Besluit: we overnachten op onze eigen oprit! Maar wel zoals we onderweg zullen doen: geen stroomaansluiting of zo dus.
Alles is onwennig, veel dingen moeten we nog zoeken. Ondermeer hoe ik dat alarmsignaal moet uitzetten dat ik midden in de nacht door onkunde per ongeluk heb aangezet. We hebben bij die gelegenheid ook kunnen vaststellen dat we toch wel heel behulpzame buren hebben: ze daagden meteen op, nog in nachtkledij, om te komen meezoeken… di.20.10.09 167 km B-5670 Viroinval
De eerste dagEerst nog voor enkele praktische dingen langs één van onze kinderen, en dan richting zon (die er vandaag een beetje bij is). Het rijden valt eigenlijk best mee. Wat wel meteen opvalt is de beperkte rechtuitstabiliteit: Kwibus dribbelt graag door met zijn staart te zwieren. Ik reken er op dat dit een kwestie van gewoonworden is.
We rijden werkelijk van dorp tot dorp, vermijden de grotere wegen. We passeren ondermeer een bedrijf dat zich bezighoudt met allerlei vertimmeringen aan Britse dubbeldeksbussen, bijvoorbeeld om er zwerfwagens van te maken: interessant om zien, maar véél te groot voor ons. We stranden tenslotte op een boogscheut van de Franse grens, op een rustig pleintje in een kleine deelgemeente van Viroinval. De mensen die thuiskomen, zelfs als ’t al duister is, doen hun voordeur open gewoon met de deurkruk, zonder sleutel dus. wo.21.10.09 233 km F-55500 Le-Bouchon-sur-Saulx
Dat rijdt goed!Vanmorgen lag het kapstokske op de grond dat we eergisteren nog rap tegen een wand kleefden. We fantaseren dus maar enkele noodoplossingen om onze handdoeken weg te hangen. Onderweg zoeken we enkele winkels om dingen te kopen die we nog missen (goede kapstokjes, een waterpas, een metertje slang om water te nemen, enz.), of die we vergeten in te laden zijn (pantoffels, eens). Maar langs deze kleine wegen zijn er gewoon geen dergelijke handelszaken te vinden.
Tankstations zijn er gelukkig wel. En eens te meer stel ik vast: “Vol = vol!”. De speciale dieselvulleiding van Kwibus laat inderdaad toe van de tank probleemloos helemaal vol te tanken, zonder schuimvorming, maar dan is ’t ook gedaan en krijg ik er geen druppel meer bij zonder dat er gemorst wordt. Het rijden valt eigenlijk best mee. Het geluidsniveau binnen is zeker niet storend. De verende zetels zijn aangenaam bij de vele verkeersdrempels die we voorgeschoteld krijgen vandaag. Aan de vorm van de zetel zelf zijn we echter nog niet gewoon: we blijven de zit te kort vinden. Leren rijden met de automaat is zeker geen straf – integendeel! Mijn linkervoet leer ik al snel in toom te houden, maar mijn rechterhand schiet nog wel eens regelmatig naar dat pookje. Ik tik er dan per ongeluk tegen waardoor de automaat in handgeschakelde modus wordt gebracht, met alle onverwachte gevolgen van dien…
Wat de inrichting betreft: er rammelt en kraakt nogal veel, maar dat wordt vandaag en de volgende dagen één voor één uitgeschakeld door de kasten te herschikken. Het is dus bijna steeds de lading die de oorzaak is, niet de konstruktie zelf. Er blijven nog wel enkele piepjes en rammeltjes over die aan de inrichting toe te schrijven zijn, maar dat lossen we wel op na onze terugkeer.
“De kortste weg tussen twee punten is een rechte lijn” is het principe dat we toepassen om onze weg te zoeken. Met “kortste” bedoelde men waarschijnlijk wel de afstand, maar niet de tijd… Maar tijd hebben we eigenlijk genoeg, veel meer dan goesting om ons op te jagen! do.22.10.09 225 km F-21170 Saint-Usage
Werkt alles wel?We kontroleren zowat alles onderweg, ook de temperaturen van de koelkasten met speciale thermometers die we ons hiervoor aanschaften. We doen dit ondermeer om bruikbare instelwaarden te zoeken voor de bedieningsknoppen. Onverwacht probleem: de Waeco-box staat wel op de vriesstand en het diepvriesvoedsel erin schijnt nog wel erg koud te zijn, maar de thermometer geeft +2°C aan (gisteren nog -19°C)! Met wat wringen en duwen krijgen we zijn inhoud bij in het vriesvak van de Kissmann die braaf op -16°C staat. De Waeco schakelen we uit met een dubbel gevoelen: ontstemd omdat hij stuk is, tevreden dat we bij ook hier voor een back-up gezorgd hebben. De uiteindelijk gelukkige verklaring van dit mysterie volgt binnen enkele dagen, als blijkt dat niet de Waeco stuk is maar wel die ene thermometer, waarna we die Waeco terug zullen inschakelen en verder gebruiken zolas 't hoort. 
We vinden een schoenwinkel op onze weg waar we pantoffels kopen, een grote doe-het-zelf zaak waar we erg mooie kapstokjes vinden en tevens een digitaal blokje met uurwerk, hygrometer en thermometer waarvan ik in een Belgische winkel het laatst voorradige kocht. We zullen dus in de stuurhut toch hetzelfde handige ding kunnen plaatsen! vr.23.10.09 313 km F-38650 Monestier-de-Clermont
Een natte nacht...Vannacht horen we in onze slaap precies een beetje regen op het dak, maar blijven rustig verder pitten. Iets later worden we wakker… met natte voeten! We kijken naar buiten en dat beetje regen blijkt een heel pak te zijn, met nog eens veel wind erbij. Een metalen dak met een pak isolatie langs binnen en vol zonnepanelen er bovenop geeft duidelijk veel minder regenklanken door dan een polyester dak van een Transit. En windgeluiden dringen al helemaal niet meer binnen… Die zonnepanelen staan dus vlak naast het geopende dakluik, maar wel juist op die hoogte hoogte dat de wind al het water daarop mooi naar binnen kan blazen, doorheen het dakluik op het voeteinde van onze bedstee. Na alles zo goed en zo kwaad mogelijk terug te hebben in orde gebracht slapen we verder terwijl we al oplossingen aan ’t bekokstoven zijn om dit te voorkomen: opstaande randjes aan die panelen bvb, of een regensensor, of…zzz…
Geen bakker in de buurt waar we sliepen. Dan maar verdergereden en onderweg ontbijten. Vroeger zagen we daar een beetje tegenop, want steeds waterpas zetten, gasalarm aanzetten, gas opendraaien, koelkast aanzetten, kapje van de verwarming wegnemen, achterste radio-antenne uittrekken, enz. – en dan alles nog eens andersom als we weer willen verderrijden! Nu is het gewoon vertrekken en stoppen en terug rijden. En ook de vuilwatertank moeten we nu veel minder frekwent ledigen.
We willen liefst vanavond nog Grenoble voorbij, want morgen begint de herfstvakantie in Frankrijk en zal het druk zijn. We nemen dus maar eens een stukje autosnelweg rond de stad, aan een rustig tempo weliswaar. Verderop belanden we terug op de aloude Route Napoléon. Verschillende zwerfwagens zijn er duidelijk op zoek naar een overnachtingplaats, zo ook in het kompakte Monestier-de-Clermont met zijn smalle straatjes en kleine pleintjes. Wij parkeren ons mooi binnen het parkeervak op een intiem pleintje (merci parkeersensoren!). Terwijl ik een praatje maak met enkele dorpsfilosofen zie ik verderop de “echte” campers teleurgesteld afdruipen, op zoek naar een volgend kansje op 25m²… za.24.10.09 114 km F-xxxxx Dorpje nabij Sisteron
Zonnen op werkdag’s Morgens heel vroeg zit ik al in de stuurhut op de kaarten te kijken terwijl de dame des huizes achteraan haar toilet maakt, met gesloten deur tussen stuurhut en woongedeelte. De verluchtingsopeningen van een Sprinter worden afgesloten als het kontakt afstaat. Daardoor slaat er vrij snel damp neer op de ruiten. Buiten is het nog koud en vochtig. In zulke omstandigheden zou het handig zijn als ik de zijruiten op een veel minder omstandige manier zou kunnen bedienen dan nu. Misschien had ik toch maar de optie moeten nemen die het mogelijk maakt dat te doen op afstand met de sleutel, zonder deze eerst in het kontaktslot te moeten draaien.
De Col de la Croix Haute is de eerst bergpas ooit die Kwibus krijgt voorgeschoteld. Geen moeilijke, zodat hij en ik zich op mekaar kunnen afstemmen wat betreft bergrijden. En het valt echt wel mee. Ik test bij klimmen en dalen de handschakelfunktie uit van de versnellingsbak. En ik weet nu duidelijk wat me te doen staat op bergwegen: overal afblijven en de automaat zijn werk laten doen! Ik doe ook wat testen met de cruise control, maar geef dit snel op want dit is duidelijk niet het geschikte soort weg daarvoor.
Eens de pas over wordt het meteen een aantal graden warmer, en in Sisteron zijn de nog overgebleven wolken al helemaal verdwenen.
Lang geleden kwamen we met onze Transit ooit in een klein dorpke, zonder verdere verbindingswegen, om er ’s middags te eten. Ik herinnerde me dat als zeer rustgevend, zeer kalm, met vriendelijke mensen. En vooral ook: een ruim en heel proper plein met toilet. Wij dus daarheen, om wat te gaan werken! Want we willen die kapstokjes bevestigen, wat bagage herschikken, en nog heel veel kleinigheden in orde brengen. We vinden ons droomplaatske meteen terug. Een stralende zon op een diepblauwe achtergrond maakt het nu zelfs nog mooier dan het was in mijn herinneringen. In plaats van aan onze karweitjes te beginnen doen we gewoon niks, slaan een praatje met de mensen daar, lezen wat, en rusten dan uit van al die inspanningen !
Wat ik vorige keer niet opmerkte was het restaurant waar we vanavond heentrekken: lekker eten, en met een eindafrekening van € 67,50 waar voor hetzelfde in België wel een kleine € 100,- zal mogen neergeteld worden! zo.25.10.09 0 km F-xxxxx Dorpje nabij Sisteron
Werken op zondagVandaag wordt door Bison Futé als een zwarte dag aangekondigd op de Franse wegen. En ja, het was ook hier bijzonder druk vanmorgen: zeker een veertigtal mensen kwamen naar de kerk aan ’t einde van ons pleintje - maar verder geen levende ziel!
De jobkes die we gisteren uitstelden zijn dus voor vandaag. De omvormer aan boord geeft genoeg vermogen om onze 230V boormachine meteen terug op te laden. Bij deze hoeveelheid zon slagen we er trouwens niet in voldoende stroom te verbruiken om de ganse produktie van de zonnepanelen op te doen.
Het dieselkookvuur baart ons een beetje zorgen. Zoals al enkele keren eerder dienen we het nog maar eens te resetten vooraleer het wil opstarten. We krijgen de indruk dat het startknopje van de schakeleenheid niet ingedrukt blijft wanneer het dat wel moet doen. ma.26.10.09 118 km F-04370 Colmars (-les-Alpes)
De Alpen!Ook vanochtend blijft de startknop van het dieselkookvuur de ezel uithangen. Na enige keren proberen en resetten krijgen we ‘m toch nog aan de praat. Maar dit gaat wel de verkeerde kant op…
Digne is een stad die niet zo druk is, maar toch groot genoeg om er een aantal zaken te kunnen kopen die we toch nog nodig blijken te hebben na onze jobkes van gisteren. Een goede gelegenheid ook om nog maar eens de korte draaicirkel van Kwibus te waarderen, waardoor het in de stad wel echt makkelijk rijden is.
Na enige omzwervingen belanden we in het mooi in de vallei gelegen ommuurde stadje Colmars (om mogelijke vergissingen te vermijden: Colmars-les-Alpes). De dame van het plaatselijke toerimse-infokantoor is een Leuvense, en geeft ons een aantal goede tips. We overnachten niet op de onbeschutte zwerfautopleisterplaats (we zitten hier op 1225 m hoogte, en morgenochtend zal de thermometer op die plaats ternauwernood de 5°C bereiken). Met ons kleintje staan we probleemloos naast de omwalling waar de Porte de France toegang geeft tot het plaatske. Aan de overkant van de straat biedt restaurant “La France” meer dan waar voor zijn geld, met daar bovenop één uur gratis wifi-toegang. di.27.10.09 106 km F-06470 Guillaumes
Hoog – en nóg hogerWaarschijnlijk mede door het ontbreken van ventilatieopeningen voor een absorbtiekoelkast is de geluidsisolatie van Kwibus heel wat beter dan we gewend zijn. Als we tenslotte toch wakker worden staan er dus al een aantal marktkramen rondom ons. Maar de marktkramers hebben een mooie doorgang vrijgelaten zodat we makkelijk wegraken.
Langs de versgevallen sneeuw op de Col d’Allos (2247 m) terug dalen naar Barcelonette (1133 m), en vandaar weer stijgen naar de 2326 m hoge Col de la Cayolle. Op deze laatste testen we beide dieseltoestellen uit met hun instellingen voor grote hoogte: blijkt zondermeer probleemloos te werken (deze ene keer doet zelfs het startknopje van het kookvuur wat het moet doen). We zitten hier veraf van enige levende ziel, dus uiterst geschikt voor het verder uitproberen van een aantal elementen van de alarmvoorzieningen. En toch doen we dit met enige schroom: het is hier zo mooi en zo rustig dat we het een beetje als een aanslag op de stilte en de natuur beschouwen.
Ook in Guillaumes kan de zwerfwagenpleisterplaats ons niet echt bekoren. We zetten er ons op de parking vóór het stadhuis, en krijgen er al meteen belangstelling van mensen die ook van een Kwibus-projekt dromen.
Veel franjes mag je niet verwachten als je € 33,- betaalt voor twee maaltijden in een café-restaurant, maar het was best lekker. De babbel met de stamgasten leerde ons dat de weg doorheen de Gorges du Cians afgesloten is wegens werken. Dus stellen we ons plan bij en zullen we morgen ook niet langs de Gorges de Daluis rijden. wo.28.10.09 102 km F-xxxxx eindpunt van doodlopende vallei
Machtige bergenGeen Gorges du Cians dus, wel enig mooie dorpjes, skioorden die zich voorbereiden op ’t seizoen, maar vooral een uitzonderlijk mooie natuur met prachtige vergezichten. Er zitten erg steile afdalingen bij – het valt me op dat de remmen het voortreffelijk doen.
We draaien een weg in die 20 km verderop doodloopt. We zitten hier op 1700 m, zo’n 500 à 800 m lager dan de toppen die ons omringen. Dit is het, hier naast die kletterende bergrivier zullen we overnachten! Etenswaar, watervoorraad, stroomvoorziening, vuilwateropvang: we hebben van alles genoeg. Alleen de PortaPotti is bijna helemaal vol – tijd dus om onze tweede kassette uit te testen. We stellen vast dat we door al die dingen die onze autonomie vergroten ook veel meer vrijheid krijgen tijdens onze reizen, veel minder dingen moeten in ’t oog houden, en dus veel meer ontspannen kunnen reizen.
Bijlage: einde weg II.jpg
Even een zijbeschouwing over de PortaPotti’s. Wij hebben model 365. Ten opzichte van model 165 is dat een fraktie duurder, staat daar een (volgens mij overbodige) niveaumeter op, maar is het grootste verschil een zuigerpomp in plaats van een balgpomp om door te spoelen. Lijkt mooier, is zeker ook beter te onderhouden, maar verbruikt beslist meer water omdat het doseren van de hoeveelheid veel minder vlot verloopt.
Als de zon ondergaat wordt het meteen een pak kouder... do.29.10.09 0 km F-xxxxx eindpunt van doodlopende vallei
Hier blijven we!…Als de zon oprijst wordt het meteen een pak warmer. Ons besluit staat nu al vast: we blijven hier nog een dag op deze overheerlijke plek! Zelfs een haperende startknop van het dieselkookvuur kan ons niet van gedacht laten veranderen.
Bijlage: einde weg III.jpg
Want inderdaad: gisterenavond was de laatste keer dat wij het kookvuur hebben kunnen gebruiken, vanaf nu lukt het echt niet meer. Koude schotels zijn ook lekker, en op restaurant gaan is zeker ook prettig, dus geen paniek. En de dompelaar op 12V, die we al jaren meesleuren voor een noodgeval als dit, zal ons wel toelaten om toch zelf een tasje warme drank te bereiden..... Maar die dompelaar is waarschijnlijk van het merk Murphy… want doet het dus niet meer. Nieuw besluit: we zetten deze vakantie gewoon verder, en zullen trachten onderweg een elektrische kookplaat van 230V/1000W te kopen om ons uit de nood te helpen – maar we gaan daar geen kilometers voor rondrijden of niet alle winkels platlopen. vr.30.10.09 12 km F-xxxxx dorpje in de doodlopende vallei
Gezelligheid troefHet is al avond als we besluiten toch maar terug de bewoonde wereld in te trekken. Niet in het minst omdat we weten dat daar een restaurant is. En dat laatste zullen we ons niet beklagen. Alleen al de koldereske fratsen van de patron en de dienster zijn de € 60,- waard die we er betalen. En dan spreek ik nog niet over de kwaliteit en de hoeveelheden die we op ons bord kregen: tien op tien!
Voor de nacht vinden we enkele straten verderop een rustig pleintje met zo maar een pracht van een panorama als we naar buiten kijken. Om er te geraken moeten we wel langs een onderdoorgang van 2,90 m hoog: geen probleem voor een klein Kwibuske. Een babbel met enkele bewoners leert ons waar we kans vinden om zulke elektrische kookplaat te vinden in de verderop gelegen plaatsen. En ook dat er morgen zal gefeest worden in ’t dorp: Halloween. Geef ons maar de rust in plaats van een fuif: morgen zijn we weg hier! za.31.10.09 85 km F-06600 Antibes
Zwemmen in de zeeWe staan op in de mist, en deze maakt geen aanstalten om te verdwijnen. Slechts in één richting ziet de hemel er minder triestig uit. Dat moet de zee zijn daar, dus daar gaan we heen! Vooraleer we aan die zee geraken zoeken we erg intensief naar zulke 1000W-kookplaat. Tientallen handelszaken bezoeken we, maar nergens dàt wat we willen. Een tweepits is namelijk te groot, een 2000 W verbruikt te veel, enz.
Wat ik ook doe is de banden bijpompen. Reeds gisteren, op dat korte eindje van 12 km, gaf de bandendrukmeter een signaal de er iets niet klopte. En vandaag kreeg ik nogmaals dezelfde boodschap. Blijkt dat er rondom slechts 3 bar inzat, terwijl dat vooraan 3,5 hoort te zijn en achteraan 4,5. Ik ging dus zwaar in de fout door dit nog niet eerder te hebben nagekeken. Vooral ook omdat, na het oppompen, de wegligging, en nog veel meer de rechtuitstabiliteit, beduidend beter zijn. Liefste Kwibus, ik beloof je in ’t vervolg beter te zorgen voor jou…!
Langs de Rivièra rijden we langs plaatsen die ik zou moeten herkennen van vroeger, maar ik herken ze dus niet. En ik geloof niet dat dit aan mij ligt… Alleen het keienstrand zelf tegenover het Marineland in Antibes ziet er nog hetzelfde uit als toen. Dus zullen we hier, na al die jaren, nog maar eens ovenachten. Niet meer alleen zoals toen, maar samen met een paar tientallen andere zwerfwagens op wat, naar ik verneem van sommigen onder hen, in dit laagseizoen een gedoogplaats is zolang het niet de spuigaten uitloopt. We praten er ook met een koppel dat identiek dezelfde Sprinter Combi heeft dan de onze, maar nog wel zowat alles moet doen om van hun huidige matras-op-de-vloer en tuinmeubeltjes-als-zithoek situatie een volwaardige zwerfwagen te maken.
De zee is hier nu niet kouder dan de Noordzee bij ons in augustus, maar desondanks ben ik de enige die er ingaat.
Achter ons twee drukke banen en een spoorwegstation waar een veelheid van treinen al toeterend langsrijdt, verderop de oorverdovende luidsprekers tijdens de voorstellingen van Marineland, en vóór ons de aanvliegkorridor voor de luchthaven van Nice: het kontrast met onze vorige overnachtingplaatsen kan niet groter zijn. Zulke toestanden houden ons nooit wakker, maar hier langer dan één nacht blijven zal er toch ook niet bij zijn. Bijlage: Antibes.jpg zo.01.11.09 159 km F-83440 Mons
Hier rijdt men de Rally van Monte CarloDe mist vanmorgen schijnt niet weg te zullen trekken. Dus ontbijten, zwemmen in zee, en dan verder! Het is erg lang geleden dat we hier nog waren in deze streek. Waar we nu rijden zullen binnenkort weer de bolides passeren die deelnemen aan de Rally van Monte Carlo. Zouden hun rijders ook zoveel kunnen genieten van de prachtige natuur hier, van de overweldigende uitzichten?
Op 12.04.81 hebben we voor ’t eerst overnacht in Mons, de laatste keer was op 15.02.01. Vanavond wordt de zesde keer dat we hier zullen slapen. Gebleven is de unieke ligging van de grote esplanade met zijn panoramisch uitzicht op een heel groot gebied. Verbeterd is de toegang tot die esplanade, tegenwoordig al bereikbaar met een kleine zwerfwagen zonder de zijspiegels te moeten inklappen. Of in dit indertijd doodse dorp het neerstrijken van drommen toeristen ook een verbetering is kan ik moeilijk beoordelen. En dan heb ik het nog niet over de talloze bijgekomen boetiekjes, souvenirshops, horecabedrijven, … . Alleszins wél een verbetering is de komst van restaurant “Chez Barbaroux”: € 61,50 voor twee personen is echt weinig geld voor de soms erg ongewone maar wel steeds overheerlijke bereidingen die we hier voorgeschoteld krijgen. ma.02.11.09 285 km F-30220 Aigues-Mortes
Nog natter!Vannacht valt er nog meer regen dan tien dagen geleden. Vannacht waait het nog harder dan tien dagen geleden. Vannacht hebben we nog vaster geslapen dan tien dagen geleden, nog minder tikken gehoord op het dak. Vanmorgen zijn we nog natter dan tien dagen geleden! En de weersverwachtingen geven aan dat het zomerse weer nu wel voorbij is. Enkel in de Languedoc zou het nog eventjes kunnen aanblijven. We weten dus waar naartoe!
Vandaag krijgt Kwibus voor ’t eerst een langer stuk autosnelweg voorgeschoteld, ook weer in heuvelachtig gebied. En weer doen die Cruise Control en die automaat puik hun werk. Zeker op de autosnelweg gedraagt Kwibus zich stukken beter nu zijn banden de juiste spanning hebben.
17 jaar is het geleden dat we overnacht hebben in Aiges-Mortes - het was nog met onze Saviem! Maar zijn charme heeft dit stadje niet verloren. We besluiten er te blijven op de zwerfautoparking, die gewoon dezelfde tarieven toepast dan de andere parkings voor personenwagens (€ 9,-/24u). Het is onze eerste zwerfautopleisterplaats sinds lange tijd. Het is de eerste plaats sinds lange tijd waar we een knetterbak horen draaien… di.03.11.09 109 km F-34340 Marseillan
Het klikt met KwibusDe voormiddag gebruiken we om allerlei paperassen in orde te brengen. Dan gaat het verder richting WZW langs de kust. De N112 van Sète naar Agde loopt grotendeels tussen het Bassin de Thau en de zee. Eind der zeventiger jaren van de vorige eeuw hebben we daar de eerste zwerfwagens zien aanbelanden. Elke keer dat we er terugkwamen zeiden we tegen mekaar: “Nu zal het wel snel afgelopen zijn met de zwerfwagens hier, want dit kan toch eigenlijk niet meer...”. Momenteel legt men grote parkeerterreinen aan met hoogtebarelen!, en de kustweg zelf is nu verkeersvrij. Een eerste gedeelte is al klaar, de rest volgt. Ook overal elders zien we hoogtebarelen met de vleet, en veel verbodsbepalingen voor zwerfauto’s. Gelukkig rijden wij niet met een "camping-car", maar met een minibus - maar van de hoogtebarelen hebben we wel last natuurlijk.
Kwibus doet het goed. Hij rijdt fijn, en de inrichting heeft ondertussen bijna al zijn rammel- & piepgeheimpjes moeten prijsgeven. Het wordt stilaan duidelijk: het klikt met Kwibus. Voor die natte-nachten dreiging vinden we wel een oplossing, en die haperende kookvuur-schakelaar is tenslotte ook niks fundamenteel slecht.
Niet voor Noilly-Prat die daar zijn dranken maakt gaan wij naar Marseillan, wel voor zijn oude stad, zijn schattig haventje, … en zijn prima visrestaurants. wo.04.11.09 55 km F-34350 Valras-Plage
Gedaan met het mooie weer...De dagen worden nu al een flink pak korter, en de intensiteit van het zonlicht neemt fel af. ’s En dat laat zich aflezen op de akkumonitor: bij het ontwaken beschikken we vandaag nog “slechts” over 93% van de akkukapaciteit…! Uiteraard hebben de zonnepanelen dit al wel tot 98% opgekrikt als we vertrekken – en vanaf dan neemt de Sprinter met zijn 220 A-alternator wel probleemloos over.
De snelste weg van Marseillan naar Valras-Plage telt 35 km, de kortste iets minder. Wij deden er 55 over. Maar er is dan ook heel wat te zien onderweg – niet in het minst de talrijke mooie zandstranden, klein of groot maar steeds helemaal verlaten. Sinds vorige zondag is het zeewater wel flink kouder geworden! Bijlage: zandstrand.jpg
Het frisse seizoen staat nu ook hier voor de deur. Vandaag is het nooit warmer dan 15 à 18°C, en de strakke wind maakt het alleen maar erger. We besluiten morgen nog naar Narbonne te gaan om te zoeken wat we de afgelopen dagen nergens vonden: een elektrische kookplaat. do.05.11.09 80 km F-11100 Narbonne-Plage
We kunnen terug koken!In plaats van meteen naar Narbonne door te steken rijden we nog even doorheen het kustgebied. ’s Middags eten we in Narbonne-Plage. Dit lijkt ons wel iets om vanavond te komen slapen, nadat we in Narbonne zijn geweest.
In Narbonne lopen we zowat alle mogelijke winkels ondersteboven, bevragen ons op alle mogelijke plaatsen bij alle mogelijke mensen. Het duurt meerdere uren, maar tenslotte vinden we bij een winkel van de Darty-keten wat we nodig hebben: http://www.darty.com/nav/achat/petit_el ... 1_feu.html . Nog op de parking van die zaak maken we onze eerste pot thee – ook al om zeker te zijn dat alles werkt. We laten tegelijkertijd ook de koelkasten aanstaan, en de zonnepanelen blijven ook nu nog tegelijkertijd hun werk doen. De akkumonitor geeft aan dat er momenteel meer dan 90 A wegvloeit uit onze AGM’s!
Tevreden rijden we terug naar Narbonne-Plage om er vanavond te overnachten. Pas aangekomen krijgen we een telefoontje van een prominente Campersiter die op de hoogte was dat wij nu in Zuid-Frankrijk zitten.
“Hallo Clement, waar zitten jullie nu?”
“Hallo X, wij staan nu op de dijk in Narbonne-Plage.”
“’t Is nie wáár hé…!”
“Hoe, ‘t is niet waar…? ’t Is verdorie wél waar!!!”
“Maar daar hebben wij gisterenavond overnacht, we zijn er deze voormiddag doorgereden aan het westelijk einde van de promenade…!”
“Da’s dus daar dat wij daarstraks tegen de middag zijn aangekomen om er te eten!”
Na onze thuiskomst hebben we al foto’s uitgewisseld. volgens mij stond ik praktisch in ’t zelfde parkeervak dan onze konfrater, maar dan wel een klein uurke later! Bijlage: Narbonne-Plage.jpg vr.06.11.09 359 km F-xxxxx aan de oever van de Allier
De schoonste autosnelweg van EuropaGisterenavond nog iets eenvoudig klaargemaakt met ons elektrisch vuurtje en water opgewarmd voor de vaat, vanmorgen thee gemaakt en weer vaatwater opgewarmd. Resultaat: onze akku’s staan nog voor 78% vol. En tegen dat we seffens vertrekken hebben onze zonnepanelen daar zeker al enkele percenten aan toegevoegd.
De zijspiegels van een Sprinter zijn heel moeilijk helemaal in te klappen. Maar dat heeft één of andere onverlaat er toch niet van weerhouden om dat tijdens de nacht met het linker eksemplaar voor mekaar te krijgen. Gelukkig is er op ’t eerste zicht niks beschadigd.
Voor mij is de A75 de mooiste autosnelweg van Europa. En daar genieten we van, mede dank zij de automaat. Ik klik de armleuningen van de zetel op zijn plaats, stel de Cruise Control in, en vraag Christiane om me wakker te maken als we de autosnelweg moeten afrijden…
Als de zon er van tijd tot tijd even doorkomt zien we op de hoogvlakten van de Auvergne de versgevallen sneeuw schitteren. Voor ’t eerst rijden we in Millau óver de brug in plaats van er onderdoor. We trekken naar ons vertrouwde plekje aan de Allier, aan de rand van dat Franser-dan-Franse dorpje dat we al jarenlang kennen en waarderen. Bijlage: Allier.jpg za.07.11.09 323 km F-89570 Neuvy-Sautour
Verder noordwaartsWe slenteren verder noordwaarts langs kleine en nog kleinere wegen, vaak in de regen. Ik begin meer een meer de snelheidsmeter in ’t oog te houden in plaats van de toerenteller. Ten opzichte van zijn voorganger heeft Kwibus duidelijk veel minder last van afremmen door waterplassen: is het de ESP die dat doet? Omdat we nu al wat sneller rijden dan op de heenweg, ook op minder goede banen, ervaren we dat vering en schokdemping goed hun werk doen. Sprinter, I like you!
In Saint-Florentin vinden we een plaatsje voor de nacht, maar om één of andere reden voel ik me daar niet goed. Het is al flink aan ’t duisteren als we besluiten verder te rijden. Neuvy-Sautour ligt maar 8 km verderop, maar wat een wereld van verschil: hier ben ik écht op mijn gemak! De bakkerin verzekert me dat een nacht in haar dorpke ons zeker zal bevallen. Bijlage: Neuvy-Sautour.jpg zo.08.11.09 298 km B-5670 Nismes
Smakelijk eten!Als ik naar de bakker ga merk ik dat een Fransman met alkoof en een Belgische van ons zijn komen gezelschap houden deze nacht. De bakkerin vraagt me of we goed geslapen hebben. en zelfs de kruidenier doet open op deze zondag voormiddag.
Onze eerste zwerfwagenovernachting in Nismes dateert al van de jaren tachtig van vorige eeuw. Sindsdien kwamen we er meermaals terug. De eerste keren kwamen we er om te overnachten, en bleven we ook eten in La Bonne Auberge. Tegenwoordig komen we er om te gaan eten naar La Bonne Auberge, en blijven we er ook slapen . Voor mij is dit één van de betere keukens in ons landeke. ma.09.11.09 159 km thuis
ThuisDe van ouds gekende overnachtingsplaats hier is ondertussen een “officiële” zwerfautopleisterplaats geworden. Het is de tweede die we aandoen op deze reis. Op de eerste, Aigues-Mortes, was het ’s avonds een knetterbak. Hier is het ’s morgens de motor van het voertuig zelf: meteen daarop gaat de schotelantenne meteen open en worden binnen tv-flikkeringen zichtbaar… De 19 andere overnachtingen, buiten deze twee plaatsen, waren wel steeds rustig – toeval?
We rijden langs bij de verkoper/installateur van het dieselkooktoestel. De diagnose is zeer snel gesteld en bevestigt wat wij eigenlijk al wisten: een nukkig startknopje. Men zal me verwittigen als het stuk binnen is, zodat het kan vervangen worden. Ondertussen heb ik een afspraak om het te laten in orde brengen op 23.11.09.
_________________
Vriendelijke zwerfautogroeten,
Clement
.
KWIBUS = Kompakt Wendbaar Incognito Busje voor Uitstapjes en Supervakanties
Laatst bijgewerkt door Clement op 24 nov 2009 12:26, in totaal 7 keer bewerkt.
|
|
Inloggen
Registreren
Help
